بیماری گال، از آشنایی تا درمان گال

یکی از جدیدترین نگرانی‌های دنیا در خصوص سلامت بهداشت عمومی، بیماری مسری گال است. سازمان جهانی بهداشت تخمین می‌زند که در حال حاضر، بیش از 130 میلیون نفر به گال مبتلا هستند که اغلب آنها در کشورهای توسعه یافته زندگی می‌کنند. با توجه به تحقیقات صورت گرفته، شیوع گال در اردوگاه‌های پناهندگان، زندان‌ها و خانه‌های سالمندان نسبت به سایر مکان‌ها بیشتر است که اصلی‌ترین دلیل آن، شرایط زندگی نامناسب و شلوغی بیش از حد معرفی شده است. با توجه به گسترش این بیماری داخل کشور، نگرانی‌های مختلفی در خصوص کشنده بودن گال وجود دارد که در این مقاله قصد داریم به صورت کامل به بررسی آن بپردازیم.

تاریخچه بیماری گال و اولین شیوع آن در جهان

بیماری گال تاریخچه بسیار طولانی مدتی دارد و برای قرن هاست که انسان را درگیر خود کرده است. اولین نشانه‌های وجود این بیماری که به عنوان یک عفونت پوستی بسیار مسری توسط کنه Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود، در مومیایی‌های مصری 2500 سال قبل از میلاد مسیح مشاهده شده است؛ با این حال اولین ردپا و همه‌گیری آن، در قرن هفدهم میلادی به ثبت رسیده است. شیوع این بیماری در سال 1688 در ناپل ایتالیا رخ داد و به سرعت در سراسر قاره اروپا گسترش یافت. این بیماری چنان گسترده و کشنده بود که نام مستعار "خارش هفت ساله" را به خود اختصاص داد.

اواخر قرن هجدهم بود که دانشمندان توانستند علت گال را شناسایی کنند و درمان‌های مؤثری را برای آن ارائه دهند.

امروزه نیز نشانه‌های وجود گال در جوامع پرجمعیت، به وفور مشاهده می‌شود و تبدیل به یکی از نگرانی‌های اصلی سازمان بهداشت جهانی شده است. تحقیقات مؤثری در خصوص این بیماری انجام شده است که نتایج آن، شناسایی دقیق ماهیت گال، نحوه تخم گذاری و تولیدمثل و همچنین تولید داروهای مؤثر برای درمان آن بوده است. در حال حاضر گال جزو بیماری‌های همه‌گیر، اما غیر کشنده محسوب می‌شود و در صورت تشخیص سریع، به راحتی قابل درمان است.

تحقیقات صورت گرفته روی بیماری گال در انسان‌ها

با شیوع سالانه بیماری گال در دنیا، تحقیقات و مطالعات مختلفی در این زمینه صورت گرفته است که آنها را می‌توان در بخش‌های مختلف دسته بندی کرد. نحوه تشخیص و شناسایی بیماری گال، روش‌های درمانی مؤثر برای از بین بردن کنه‌های Sarcoptes scabiei و راهبردهای پیشگیری از ابتلا به این بیماری، جزو زمینه‌های تحقیقاتی انجام شده هستند که در ادامه به بررسی هریک پرداخته شده است.

ابزارهای تشخیصی

یکی از زمینه‌های مورد توجه، توسعه ابزارهای تشخیصی دقیق برای شناسایی گال است. تا چند دهه پیش از روش‌های سنتی و اغلب مشکل مانند خراش دادن پوست و نمونه برداری زیر میکروسکوپ برای تشخیص این بیماری استفاده می‌شد که علاوه بر زمان بر بودن، نتایج قطعی و دقیقی را نشان نمی‌داد. امروزه از تکنیک‌های جدیدتری مانند آزمایش‌های مبتنی بر PCR برای تشخیص موارد مشکوک استفاده می‌شود که روشی مطمئن‌تر و دقیق‌تر است.

روش‌های درمان

از نظر درمان نیز تحقیقات زیادی صورت گرفته که منجر به تولید و معرفی داروهای مؤثر مانند پرمترین و ایورمکتین شده است؛ با این حال سازمان غذا و دارو آمریکا این داروها را مورد تأیید قرار نداده است. این موضوع باعث شده که بسیار از محققان در حال بررسی روش‌های درمانی جایگزین برای کاهش عوارض باشند و از درمان‌های ترکیبی مختلفی مانند کرم‌های موضعی، آنتی هیستامین‌ها، آنتی بیوتیک‌ها و... استفاده کنند.

راهبردهای پیشگیری

تحقیقات انجام شده روی ماهیت کنه‌های گال باعث شده که نحوه انتقال آنها از شخصی به شخص دیگر، به صورت کامل شناسایی شود. کنه‌های گال در صورت تماس فیزیکی با شخص مبتلا می‌توانند به داخل پوست فرد سالم نفوذ کنند و با تخم گذاری در اپیدرم، باعث بروز خارش شدید، التهاب و بثورات پوستی شوند. در موارد شدیدتر مانند گال نروژی، انتقال گال از طریق عطسه و سرفه نیز ممکن است میسر باشد. اقدامات مختلفی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری در سراسر جهان انجام شده است که اصلی‌ترین آنها شامل کمپین‌های آموزشی، اقدامات بهداشتی بهبود یافته و برنامه‌های تشخیص زودهنگام برای کنترل گسترش گال می‌شوند.

تأثیر بیماری گال بر سلامت جسمی و روانی انسان

بیماری گال بسته به تعداد کنه‌های نفوذ کرده به داخل پوست و همچنین شرایط بدنی بیمار، تأثیرات گسترده‌ای روی سلامت جسمی و روانی شخص می‌گذارد. از نظر فیزیکی، گال باعث خارش شدید، قرمزی پوست و بثورات پوستی می‌شود. خاراندن مداوم جوش‌های ایجاد شده می‌تواند منجر به زخم‌های باز، عفونت و حتی زخم‌های عفونی دائمی نیز شود که در موارد شدید، عوارضی مانند زرد زخم یا سلولیت را به همراه دارد.

از نظر روانی نیز بیماری گال تأثیرات منفی بسیار زیادی روی شخص مبتلا می‌گذارد که مهم‌ترین آن، کاهش اعتماد به نفس و احتمال ابتلا به افسردگی است. احساس خجالت از علائم ایجاد شده که بسیاری از مردم آن را به عدم رعایت بهداشت شخصی ربط می‌دهند، می‌تواند باعث انزوای اجتماعی بیمار شود که حتی پس از بهبودی نیز ممکن است تداوم داشته باشد. علاوه بر این، خارش و ناراحتی بی امان ناشی از بیماری گال می‌تواند الگوی خواب را مختل کند و روی کیفیت کلی زندگی بیمار، تأثیر منفی بگذارد.

طول دوره بیماری

هرچند بیماری گال در قرن‌های گذشته، مرگ بسیاری از مبتلایان را به همراه داشته است، اما در حال حاضر تنها به عنوان یک عفونت مسری شناخته می‌شود و در صورت تشخیص به موقع، قابلیت درمان سریع را دارد. اگر با مشاهده علائم خاص به پزشک متخصص یا دکتر گال مراجعه شود، می‌توان انتظار داشت که حدود 3 الی 4 هفته، تمام نشانه‌ها به طور کامل از بین بروند. با این حال طول دوره بهبودی گال به میزان گستردگی کنه‌ها، شرایط جسمی بیمار و همچنین روش‌های دارویی بستگی دارد که می‌تواند در برخی افراد، تا چندین ماه نیز به طول بینجامد.

منبع: kasheflab.net