سفر به ایام قدیم سال 1355؛ هفت سین و نوروز تحول یافته توسط فرح و رقص پر زرق و برق

شایانیوز- در دوران پهلوی، محمدرضا و فرح علاقه شدیدی به نمایش تجمل و تقلید از فرهنگ غربی داشتند. بخشی از این سبک زندگی پرخرج در قالب جشن های موسیقی، رقص و مهمانی های اروپایی در کاخ ها نمایان میشد. از طرف دیگر، جشن های نوروز که نماد فرهنگ و هویت ایرانی بود، به جای حفظ سنت ها و آداب محلی، با لباس ها، دکوراسیون و موسیقی غربی آمیخته شد. این ترکیب نه تنها فاصله بین دربار و مردم را بیشتر کرد، بلکه هویت فرهنگی ایرانی را تحت تاثیر یک مد غربی پرزرق و برق قرار داد.

جشنواره های موسیقی غربی در کاخ ها

فرح پهلوی علاقه زیادی به موسیقی کلاسیک، جاز و سبک های غربی داشت. در کاخ ها، نوازندگان بین المللی دعوت میشدند و جشن های اختصاصی برگزار میشد که تنها مختص دربار و مهمانان خارجی بود. این جشن ها نه تنها هزینه های هنگفتی داشتند، بلکه تصویری از فاصله شدید بین زندگی مردم و زندگی دربار ارائه میدادند. در حالی که مردم عادی با موسیقی محلی و سنتی بزرگ می شدند، دربار سرگرم تقلید از فرهنگ اروپایی بود.

رقص و شوهای پر زرق و برق

در کنار موسیقی، رقص و شوهای نمایشی غربی بخش مهمی از سرگرمی دربار بود. لباس های پرزرق و برق، نورپردازی لوکس و حضور مهمانان خارجی، جشن های سلطنتی را تبدیل به یک شوی تجملی میکرد. این اتفاق باعث شد تصویر دربار به عنوان نهادی سرگرم خود و بی تفاوت به مشکلات مردم تثبیت شود. چنین نمایش هایی نشان میداد که سبک زندگی غربی و لوکس بر فرهنگ ایرانی ترجیح داده شده و سنت ها به حاشیه رانده شدند.

جشن های نوروز و تغییر هویت فرهنگی

یکی از بحث برانگیز ترین اقدامات محمدرضا و فرح، تغییر سبک جشن نوروز بود. نوروز، با آداب و رسوم هزارساله ایرانی، زمان تجدید حیات، شادی و جمع خانواده ها است. اما دربار به جای حفظ این سنت، جشن های نوروز را با لباس های اروپایی، موسیقی غربی و دکوراسیون شبیه مهمانی های قصرهای اروپا برگزار میکرد. این کار، نه تنها هویت نوروز را به عنوان یک نماد ملی کمرنگ کرد، بلکه فاصله فرهنگی بین مردم و دربار را بیشتر نمود. نوروز باید زمان شادی ساده و جمع های خانوادگی باشد، نه صحنه ای برای نمایش تجمل و تقلید فرهنگی غرب.

پیامدهای اجتماعی و فرهنگی

ادغام موسیقی، رقص و سبک اروپایی در جشن ها، باعث شد بخشی از جامعه تحت فشار تقلید قرار گیرد و شکاف طبقاتی و فرهنگی عمیق تر شود. مردم عادی نمی توانستند از این سبک های زندگی بهره ببرند و حتی حضور در جشن ها برای آن ها غیرممکن بود. این نوع مهمانی ها نشان دهنده فاصله غیرقابل باور بین مردم و دربار بود و تصویری از تجمل، غرب گرایی و بی توجهی به فرهنگ ایرانی ارائه میداد.

دفاع از فرهنگ ایرانی

با وجود تمام تجمل و تقلید، فرهنگ ایرانی و به ویژه نوروز همچنان ارزشمند است. نوروز نماد پیوند انسان با طبیعت، خانواده و جامعه است و نباید به ابزاری برای نمایش قدرت و تقلید غربی تبدیل شود. انتقاد اصلی به محمدرضا و فرح اینست که سنت های ملی و فرهنگی را فدای نمایش تجمل کردند و مردم را از جشن های واقعی ایرانی محروم کردند. حفظ هویت فرهنگی و احترام به رسوم ایرانی، ارزشمندتر از هر لباس اروپایی یا موزیک پرخرجی است که در کاخ ها به نمایش گذاشته شد.

جشن های موسیقی و رقص غربی در کاخ های پهلوی و تغییر سبک نوروز، تصویری از فاصله شدید بین دربار و مردم ارائه دادند. در حالی که مردم عادی با زندگی روزمره و مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کردند، محمدرضا و فرح سرگرم تقلید از فرهنگ غرب و نمایش تجمل بودند. این اقدامات نه تنها شکاف طبقاتی را عمیق تر کرد، بلکه هویت فرهنگی ایرانی را تهدید نمود. نوروز ایرانی باید باقی بماند؛ جشن ساده، خانوادگی و با ریشه های سنتی، نه صحنه ای برای نمایش قدرت و تقلید غربی.