2 نکته قابل تامل در مورد دولت چهاردهم

شایانیوز- مدت زمان زیادی از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری کشورمان و پیروزی مسعود پزشکیان در قالب این انتخابات نمی گذرد. در این راستا، ناظران و تحلیلگران و افراد گوناگون از جریان های سیاسی مختلف هرکدام تحلیل و تفسیرهای مختلفی را در مورد دولت چهاردهم و اعضای کابینه این دولت مطرح می کنند. تقریبا اغلب تحلیلگران روی این نکته اجماع نظر دارند که دولت چهاردهم با دستورکارهای سخت و دشواری چه در حوزه داخلی و چه بین المللی رو به رو است.

مسعود پزشکیان و چهره های نزدیک به وی بارها و بارها تاکید کرده اند که تمامی ظرفیت های ممکن باید فعال شوند تا وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم بهتر شود. در این راستا، استفاده از اهرم های مختلف و منابع قدرت ملی به ویژه در حوزه سیاست خارجی نیز به نحوی جدی بایستی در دستورکار قرار گیرد. با این همه، به نظر می رسد که در مورد دولت چهاردهم به ریاست جهوری پزشکیان، همگان بایستی به 2 نکته مهم و محوری توجه داشته باشند.

اولا، کشورمان ایران همانطور که پیشتر نیز گفته شد در حوزه های داخلی و خارجی با شرایط حساس و پیچیده ای رو به رو است. از این رو، اگر بناست که گشایش هایی برای کشورمان اتفاق بیفتد، این گشایش ها جز با همکاری همه و ایجاد وحدت داخلی میسر نخواهند شد. از این رو، همه باید دست به دست هم دهند و تمامی ظرفیت ها در راستای موفق شدن دولت برای تحق اهداف و شعارهای خود با نگاهی فراجناحی بسیج شوند. موضوعی که در کلیت خود به نفع ایران و مردم آن است.

دوم اینکه در مدت اخیر شاهد اوج گیری طیف قابل توجهی از تحلیل و تفسیرها در مورد دولت مسعود پزشکیان بوده ایم. در این رابطه برخی به قدری آرمانگرایانه در مورد این دولت و دستورکارهای آتی آن اقدام به طرح دیدگاه های خود می کنند که این مساله سبب می شود تا سطح توقعات از دولت چهاردهم به شدت اوج بگیرد و این مساله خود می تواند هم در روند فعالیت‌های این دولت ایجاد اختلال کند و هم موفقیت های این دولت در برخی حوزه ها که در کنار ناکامی های احتمالی اش در برخی حوزه‌های دیگر رخ می دهند را به کل تضعیف و بی اثر کند.

باید توجه داشته باشیم که یکی از مولفه های مهم و قابل توجه ایرانِ کنونی این است که سرمایه اجتماعی نظام حکمرانی در کشورمان در سال های اخیر تا حدی آسیب دیده و نباید دست به اقدامات و کنش هایی زد که به این حوزه آسیب های بیشتری وارد شود. موضوعی که آن هم جز با وحدت و اجماع گسترده افکار عمومی و البته طیف های مختلف سیاسی در داخل کشورمان محقق نخواهد شد.