معمایی به نام "همه چیز دانی" در انتخابات ریاست جمهوری ایران

شایانیوز- همزمان با گرم شدن تنور رقابت های انتخاباتی، شاهد حضور نامزدهای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کشورمان در برنامه های مختلف تلویزیونی و سوال و جواب آن ها با تحلیلگران و صاحب نظران در حوزه های مختلف حکمرانی به ویژه اقتصاد و سیاست خارجی هستیم. فضایی که در حقیقت هدف نهایی از طراحی آن معطوف به کمک کردن به مردم جهت انجام بهترین انتخاب و برگزیدن یک رئیس جمهور کارآمد است.

با این حال، یکی از نکاتی که در روزهای اخیر ذهن بسیاری را به خود درگیر کرده این است که تا چه اندازه دقیق و منطقی است که توقع داشته باشیم یک نامزد انتخاباتی در مورد طیف متنوعی از موضوعات، تخصص و تسلط داشته باشد؟ به بیان ساده تر، آیا یک نامزد انتخابات ریاست جمهوری باید به طیف متنوعی از موضوعات مهم و مطرح در عرصه حکمرانی مسلط باشد؟ و اگر چنین نباشد، این به معنای آن است که وی گزینه اصلح نیست؟ به نظر می رسد در پاسخ به این پرسش، توجه به یک نکته ضروری است.

باید بدانیم که مدت هاست مولفه "همه چیز دانی" از سوی افراد به یک رویا تبدیل شده و هیچ منطق علمی از آن پشتیبانی نمی کند. در این چهارچوب، شخصیت های سیاسی و دولتمردان در اقصی نقاط جهان، طیف قابل توجهی از مشاوران و تیم های تخصصی را در اختیار دارند و با استفاده از ان ها، دستورکارهای خود در حوزه های مختلف حکمرانی را به پیش می برند. اساسا به همین دلیل است که مثلا در عرصه حکمرانی کشوری نظیر آمریکا مدام تاکید می شود که مشاوران روسای جمهور آمریکا در حوزه‌ای نظیر سیاست خارجی، به مراتب از شخص رئیس جمهور در عرصه مذکور برجسته تر و شناخته شده تر هستند.

معادله ای که البته کاملا منطقی است و در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری کشورمان باید مد نظر افکار عمومی نیز باشد. در این رابطه، بد نیست افراد تا حدی نیز بتوانند با تیم مشاوران نامزدهای انتخاباتی و چهره های برجسته در قالب آن ها و سابقه فعالیت هایشان آشنا شوند. در این چهارچوب، شاید سوگیری نامزدهای انتخاباتی در مورد موضوعات مختلف تا حد زیادی در الگوی رای دادن مردم به آن ها اثرگذار باشد با این حال، جزئیات سیاست های آن ها در حوزه های مختلف حکمرانی را بایستی با توجه به تیم مشاوران و همکاران نامزدهای انتخاباتی شناسایی کرد.

با این همه، در سال های اخیر چالشی به اسم اوج گیری رویکردهای پوپولیستی در عرصه حکمرانی کشورمان از سوی برخی سیاستمداران، تا حد زیادی سبب شده تا این مولفه چندان مورد توجه افکار عمومی نباشد و برخی از دولتمردان به نحوی رفتار کنند که گویی کلید حل تمام مشکلات کشور صرفا در دست آن ها است. معادله ای که نه در ایران و نه در هیچ جای دیگری از جهان واقعی نیست و نباید آن را جدی گرفت.