معمایی به نام "برنامه" در انتخابات ریاست جمهوری ایران

شایانیوز؛ در روزهای اخیر تا حد زیادی جو کشورمان به ویژه در حوزه عمومی و سیاسی، معطوف به انتخابات ریاست جمهوری بوده است. در جریان مناظرات دور اول انتخابات ریاست جمهوری کشورمان و همچنین دو مناظره‌ای که در دور دوم شاهد بوده ایم، نامزدهای مختلف مدام بر یک کلیدواژه تاکید داشته اند و آن برخورداری از برنامه برای بهتر کردن وضعیت کشور بوده است.

به گزارش شایانیوز؛ در حقیقت، نامزدهای مختلف از جناح های سیاسی گوناگون، با تکیه بر برنامه ای که مدعی آن بوده اند، سعی داشته اند تا توجه مردم را به سمت خود جلب کنند و از این رهگذر، سبد رای و پایگاه سیاسی خودشان را تقویت کنند. با این حال، باید پذیرفت که مساله "برنامه داشتن" تا حد زیادی به یک معمای بزرگ در بحبوحه رقابت های انتخابات ریاست جمهوری کشورمان در دوره های زمانی مختلف تبدیل شده است.

حداقل در دوره های اخیر انتخابات ریاست جمهوری در ایران، نامزدهای مختلف با ادعای برنامه داشتن به قدرت رسیده اند با این حال، آنچه در پایان تحویل داده اند، به ویژه در حوزه اقتصادی، با نواقص و مشکلات زیادی همراه بوده است. در این نقطه، این سوال مطرح می شود که چرا برنامه های زیبا و قشنگ آن ها که چشم اندازهای بعضا رویایی را نیز ترسیم می کنند، به جایی نمی رسند و بهبودی در وضعیت اقتصادی زندگی مردم ایجاد نمی شود.  

به بیان ساده تر، هر سال دریغ از پارسال و زندگی مردم بدتر می شود که بهتر نمی شود. به نظر می رسد در پاسخ به این پرسش توجه به 2 نکته ضروری است.

اولا، باید توجه داشته باشیم که میان تئوری و عملا، از زمتی تا آسمان فاصله است. نامزدهای انتخاباتی در دوره رقابت های انتخاباتی مدام بر طبل تئوری می کوبند با این حال، اینکه تا چه حد برنامه های آن ها ماهیت عملی به خود بگیرد و موفق باشد، با اما و اگرهای زیادی همراه است.

البته که مردم نیز هیچ مکانیسم محکمی را برای نظارت بر عملکرد فردی که رئیس جمهور می شود ندارند و تنها پس از گذشت چهار سال و فرارسیدن انتخابات ریاست جمهوری جدید است که با رای خود، سیاست های وی را تایید و یا رد می کنند. در این چهارچوب آنچه که مردم در جریان رقابت های انتخاباتی می بینند برنامه است اما توان مدیریتی قابل نمایش نیست و این خود یک چالش بزرگ است.

دوم اینکه باید توجه داشته باشیم که مولفه های خارجی و فشارهای به ویژه قدرت های غربی نیز سهمی قابل توجه در برنامه های دولت های مختلف در کشورمان داشته و دارد و می تواند به صورت ناگهانی آن ها را دستخوش شوک و مشکلات جدی کند. مساله ای که اغلب نامزدهای انتخاباتی حداقل در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری توجه چندانی به آن ندارند.

در عین حال باید توجه داشته باشیم که سطح و عمق مشکلات کشور عمیق تر از این حرف هاست و یک دولت نمی تواند مدعی شود که در یک دوره زمانی محدود می تواند کل مشکلات را حل کند. اساسا به همین دلایل است که می بینیم واژه برنامه به یک معمای بزرگ در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری کشورمان تبدیل شده است.