آیا اقتصاد ایران در آستانه یک تغییر بزرگ است؟

شایانیوز- به تازگی شاهد آغاز فرآیندهای مرتبط با انتخابات ریاست جمهوری ایران و ثبت نام کاندیداها بوده ایم. قرار است انتخابات ریاست جمهوری ایران در تاریخ هشتم تیرماه سال جاری برگزار شود. در این چهارچوب، ناظران و تحلیلگران سیاسی گمانه زنی های مختلفی در مورد حضور چهره ها و جریان های سیاسی مختلف در انتخابات ریاست جمهوری کشورمان مطرح می کنند.

در این راستا، گمانه زنی های مختلفی در مورد روندهای آتی جریان حکمرانی در کشورمان به ویژه در حوزه های مهمی نظیر اقتصادِ کشور هم مطرح می شود. در این رابطه، برخی تحلیلگران به طور خاص این سوال را مطرح می کنند که آیا مسیر و گفتمان اقتصادی که دولت سیزدهم و رئیس جمهور فقید آیت الله رئیسی در حوزه اقتصادی تعریف کردند، همچنان ادامه خواهد یافت یا خیر باید انتظار وقوع تغییرات عمیق و قابل توجه را در این حوزه داشته باشیم؟ به نظر می رسد که با توجه به حداقل 2 مولفه مهم، چندان نباید انتظار تغییر در مسیر اقتصادی کشور را داشته باشیم.

اولا، دولت شهید رئیسی و تیم اقتصادی آن، در دوره حضور خود در قدرت، توانستند نوعی توازن را در سیاست خارجی ایران برقرار کنند. موضوعی که یکی از جلوه های عینی خود را در اقتصاد به نمایش گذاشت و حدی از ثبات و آرامش را به اقتصاد ایران تزریق کرده است. در این دوره شاهد بوده ایم که صادرات و تولید نفت به رکوردهای تازه ای رسید و البته که چشم اندازهای تازه ای نیز در مورد فتح قله های جدید برای کشورمان نظیر هدفگذاری تولید 4 میلیون بشکه نفت در روز، تعریف شده است.

از این رو، در شرایطی که گفتمان اقتصادی دولت سیزدهم توانسته جلوه های مثبت و سازنده ای را از خود در فضای کلی اقتصاد کشورمان به نمایش بگذارد، بعید است که دولت جدید با توجه به شرایط خاص و حساس ریسک کند و یک گفتمان اقتصادی تازه را در دستور کار قرار دهد.

دوم اینکه در جهان کنونی سطح تنش و تضادهای ایدئولوژیک و ژئوپلیتیک به نحو قابل توجهی افزایش یافته است. موضوعی که سبب شده تا ایران در سال های گذشته به نحو عیان تری جهت گیری های خود در عرصه روابط بین الملل را به سمت توسعه مناسبات با قدرت های نوظهور و قدرت های شرقی تغییر دهد.

متناسب با این جهت گیری در حوزه سیاست خارجی، اقتصاد و تجارت خارجی کشورمان نیز رویه های مشابهی را در دستورکار قرار داده است. از این رو، در شرایطی که همچنان شاهد تداوم تنش های راهبردی در عرصه سیاست بین الملل هستیم، اینکه توقع داشته باشیم کشور یک ریل گذاری اقتصادی جدید را در حوزه اقتصاد داخلی و خارجی خود در دستورکار قرار دهد، چندان واقع بینانه به نظر نمی رسد.