حرفای جنجالی در مورد آموزش جنسی جلو دوربین رسمی؛ کودکان باید ابله بار بیایند؟!

شایانیوز- در روزگاری زندگی می کنیم که افراد در وجنات صاحب نظر پشت دوربین و تریبون های رسانه می ایستند و حرفهای جالب می زنند. حرف هایی که تازه بعد از بیان آنها موج واکنش است که به سمت همان رسانه و شخص روانه می شود.

در روزهای اخیر نیز فردی تحت عنوان استاد حوزه و دانشگاه و مشاوره خانواده و جوان، با نام طاهره همیز، صحبت های عجیب و جنجال آفرینی را در خصوص آموزش جنسی به کودکان ارائه کرده است 

چرا باید کودکان را در آگاهی از موضوعات جنسی ابله بار بیاوریم؟!

همیز در بیاناتش به طور واضح اظهار داشت که نباید به کودکان آموزش جنسی داده شود. وی همچنین در ادامه با اشاره به یک حدیث، صراحتا بیان کرد که لازم است کودکان در این مقوله ابله بار بیایند. چراکه بچه ها به صورت خودجوش نمی توانند نسبت به این دست مسائل بی تفاوت باشند. وی در ادامه گفت: اینکه در خارج از کشور مرتب گفته می‌شود که بر اساس سند ۲۰۳۰ باید به بچه‌ها آموزش دهیم به این خاطر است که بچه‌ها از همان خردسالی مدام مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند و کودک آزاری در آنجا رواج دارد و متاسفانه آنقدر زیاد است که حتی در قانون حفاظت از کودک در یونیسف خیلی درباره کودک آزاری قوانین تولید کردند، اما اصلا و ابدا اثر ندارد. چراکه کودکان ضعیف هستند و هیچ نوع دفاعی نمی‌توانند از خودشان کنند و همیشه هم مورد هجمه قرار دارند و آموزش هم به آن‌ها داده شود اثری ندارد. به نظر شما بچه‌ها چطور می‌توانند از خودشان دفاع کند؟ هیچ جوره تنها کاری که می‌شود انجام داد این است که بچه را از این فضا دور نگه داریم. اما در کشور ما این مسائل کمتر وجود دارد، نیازی نیست ذهن بچه را با این موضوعات درگیر کنیم و در روند رشد طبیعی او دخالت کنیم. این موضوع که به بچه آموزش جنسی دهید، از غرب به ما دیکته شده است که سم خطرناکی برای نسل آینده‌مان است.

همیز گفت:فرهنگ آموزش جنسی به کودک سم غربی است

همیز در سخنانش فرهنگ آموزش جنسی به کودک را از آموزه های غلط غرب دانست و از آن تحت عنوان سمی خطرناک برای نسل آینده یاد کرد. وی در راستای همین موضوع و با استناد به آیه 59 و 58 سوره نور ادامه داد: خداوند می‌فرماید حتی پدر و مادر لباس‌هایشان را کم می‌کنند، بچه نباید آن‌ها را ببیند و اگر پدر و مادر با هم خلوت می‌کنند بچه‌ها باید در بزند. این نکات برای این است که بچه را در معرض مسائل جنسی قرار ندهید تا به انحراف کشیده نشود.

زندگی واقعی با تکیه بر تئوری ها پیش نمی رود!

این ویدئوی وایرال شده ی همیز کاربران شبکه های مجازی را به انتقاد صریح از سخنان او بر انگیخت. آنان با اشاره به اینکه این نوع اظهارنظرها، تنها ایدئولوژی های تئوری هستند، بر این موضوع تاکید داشتند که در زندگی واقعی، پیامدهای نا آگاهی همیشه بیش از آگاه سازی است. همچنین به آسیب هایی اشاره کردند که به صورت تجربی و به اقتضای زندگی مستمر در اجتماع از آن آگاه بوده و مجموعه ی این رخداد های نا خوشآیند را ناشی از عدم آموزش صحیح کودکان در ارتباط با مسائل جنسی دانستند.

آموزش متناسب و اصولی یا تکیه بر ناآگاهی؟! مسئله این است!

در دوره ای که توقع می رود جهان به جای عقب گرد، قدم رو به جلو بردارد، همه ی ما می دانیم که دانش همیشه نجات بخش است. لذا از کسی که تحصیلاتش در حوزه مشاوره کودک و نوجوان است توقع این می رود که بداند منظور از آگاه سازی کودکان در ارتباط با مسائل جنسی، روی داریه ریختن نفس ماجرا و جزئیات آن نیست. حتی می توان اینگونه گفت که با متدهای روز روانشناسی، امروزه درمانگران و بسیاری از روانشناسان کودک، احتمالا قادرند بدون اینکه کودک را مستقیما و به طور واضح متوجه فرآیند موضوعات جنسی کنند، با زبانی کودکانه و به دور از آموزه های غلط، وی را در برابر اسیب های احتمالی که امنیت جنسی و روانی اش را تهدید می کنند، مسلح سازند.

این که صدای کمی به گوش می رسد به این معنی نیست که صدایی وجود ندارد

اینکه ایشان می گویند این فرهنگ از غرب آمده و ما در این کشور چندان هم از این دست اتفاقات نداریم، شاید دلیلش این باشد که گاهی آزار دیدگان جنسی، خصوصا کودکان، به سکوت روی می آورند. چرا که هنجار و عرفی به نام آبرو حتی در خصوص تجاوزی که خود در آن دخیل نبوده اند و همچنین ترس از سرزنش ها و قضاوت ها دست و پایشان را بسته است. لذا سکوت در خصوص این امر، نشانی بر عدم وجود آن یا کمرنگ بودن این آزار در یک جامعه نیست. مضاف بر اینکه این اتفاق نه تنها در سرزمین ما، بلکه در سرتاسر جهان در حال روی دادن است. چرا که تخطی از قانون و اختلالات روانی که به مورد تجاوز قرار دادن کودکان ختم می شوند، بیش از اینکه موضوعی وابسته به مرز کشورها باشد، موضوعی انسانی هستند و انسان در هر کجای جهان می تواند هویتی مثبت یا منفی داشته باشد. 

تکیه بر ابله بار آوردن کودک تنها راه متجاوز را هموارتر می سازد

چه بسا که عدم اطلاع رسانی و تشویق به سکوت، تنها بار این قصه را سنگین تر کرده و عرصه را برای متجاوزین باز تر می سازد. چرا که در این صورت، دیگر نه کسی است که برای قربانیان احتمالی آگاه سازی انجام دهد، نه قربانیان از ترس هزار و یک پیامد احتمالی، صدای اعتراض خود را بلند خواهند کرد. پس آیا بهتر این نیست که متخصصین این امر چون طاهره همیز، به جای کشیدن خطی طویل بر روی مقوله ی آموزش، دنبال راه حلی عملی باشند؟! اینکه بگوییم کاری از دست بچه بر نمی آید و فقط باید او را دور کرد، بیشتر شبیه به پاک کردن صورت مسئله است تا تلاشی برای حفظ امنیت روان کودکان. چرا که باید در نظر گرفت این کودک همیشه کودک نمانده و روزی بزرگ خواهد شد. کما اینکه هیچ تضمینی وجود ندارد که یک فرد حتی در دوران کودکی، تحت حمایت دائمی خانواده از آسیب دور بماند. همچنین این نکته را نیز باید درنظر گرفت که اگرچه  ذات انسان آموزش پذیر و آموزش محور است، اما این آموزش باید به گونه ای متناسب با سن و احوالات هر فرد شکل بگیرد نه این که به طور کل خط بطلان روی آن کشیده شود.

سلاح در این خصوص چیزی جز آگاهی صحیح نیست

موضوع را با اشاره به یک مثال به پایان می بریم. فرض را بر این بگذاریم که در سرزمینی جنگ تحمیلی رخ داده است. آیا باید در خانه با چای و شیری به استقبال دشمن نشست که با تانک وارد حریم افراد شده و با تکیه بر اینکه قدرت دارد آنجا را با خاک یکسان کند؟  همه می دانیم در شرایط عادی و آرام، هیچ نوجوان و زن و کودکی اسلحه به دست نگرفته و حتی برای سربازی رفتن مردان نیز سنی معین در نظر گرفته می شود . اما در شرایط بحرانی و اجتناب ناپذیری مانند جنگ، برای بقا و حفاظت از زندگی، ضروری است که حتی  زنان و کودکان نیز برای مقابله با دشمن تجهیز شوند تا بتوانند حامی جان و مال ناموس خود باشند.