لولیتا روایت عشق بیمارگونه به دختر نوجوان؛ تاثیر آسیب گذشته

شایانیوز- شاید شما نیز این جمله را شنیده باشید: دیوانه های واقعی به روانشناس مراجعه نمی کنند، بلکه آنهایی در پی درمان هستند که توسط رفتار های ناهنجار دیوانه ها دچار آسیب روانی شده اند.

اگر کمی در این جمله و مفاهیم اینچنینی عمیق شویم، می توانیم در جامعه به کرات نمونه های مشابه را ببینیم. اما نکته ی دیگری نیز در پس این قصه نهفته است. شاید اگر بدانیم انسان ها در پی چه آسیب هایی از زندگی به نسخه های خوب یا بد حال حاضرشان تبدیل شده اند، از زاویه دیگری به اعمالشان بنگریم. لولیتا به نوعی، قصه ای از این دست را به تصویر می کشد کتابی انگلیسی زبان به قلم ولادیمیر ناباکوف که اولین اقبال چاپش در سال 1955 بود. مضاف بر اینکه بعدها ناباکوف این کتاب را به زبان مادری خود یعنی زبان روسی نیز ترجمه نمود. لولیتا اما داستان عشق بیمارگونه مردی به یک دختر نوجوان است که خواندن آن شاید در وهله ی اول کمی باعث جوشش خشم درونتان شود، اما بی شک از دل مفاهیم آن درس هایی را نیز برای زندگی اقتباس خواهید کرد. کما اینکه کمتر کسی نمی داند هر آموختنی با درد توامان است. 

شاید هر آسیبی در بزرگسالی ریشه در کودکی ما دارد

به هر روی، این دختر نوجوان که دلورس هیز نام دارد، در معرض آسیب هایی به شکل عشق قرار می گیرد که توسط فردی به نام هامبرت هامبرت به سمتش روانه شده. مردی که با روان پریشی ناشی از عشق نافرجام خود و مرگ غافلگیر کننده ی معشوقه ی دوران نوجوانی اش است که به چنین اختلال روانی دچار شده و در پی آن کششی بیمار گونه و در قالب عشق به دختران نوجوان پیدا کرده است یا به بیانی دیگر این رفتار ناهنجار ریشه در کودکی او داشته است.

این کتاب که به خوبی می تواند تاثیر گذشته و خصوصا کودکی هر انسانی در بزرگسالی اش را با روایتی داستانی نشان بدهد، زمان انتشارش در بسیاری از کشورها موهن تلقی شد. اما در پس ایام، به عنوان یکی از شاهکارهای ادبیات داستانی قرن بیست شناخته شد و توانست رتبه ی چهارم بهترین رمان انگلیسی کتابخانه ی مدرن را نیز از آن خود کند.

اگر به نقد و بررسی آثار ادبی علاقه دارید می توانید به این قسمت نیز سری بزنید