یک اتفاق معنادار در بحبوحه رقابت های انتخاباتی ایران

شایانیوز؛ در رورزهای اخیر شاهد حضور نامزدهای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کشورمان در برنامه های تلویزیونی و رویدادهای مختلف انتخاباتی بوده ایم. در این راستا، نامزدهای مذکور هرکدام ضمن ارائه برنامه های خود، اقدام به نقد رقبایشان نیز کرده و می کنند و سعی می کنند تصویر روشن تری را از خود و موقعیت انتخاباتیشان به افکار عمومی ارائه کنند.

به گزارش شایانیوز؛ البته که در این بحبوحه، افراد بر آن هستند تا نقاط قوت خود را برجسته و تا جای ممکن نقاط ضعفشان را کمرنگ کنند. با این حال، یکی از نکات معنادار در بحبوحه رقابت های انتخاباتی و موضع گیری های برخی نامزدها این است که آن ها بعضی از مسائل که پیشتر به صراحت از آن ها دفاع می کردند و حتی آنها را مبنایی برای حمله به دیگران قرار می دادند، انکار می کنند. به عنوان مثال، هیچ تردیدی نیست که حجاب یک واقعیت جامعه ایرانی-اسلامی است و باید به آن احترام گذاشت شود با این حال، نقدهای جدی به طرح هایی نظیر گشت ارشاد و یا سخت گیری در حوزه حجاب از سوی ناظران و تحلیلگران و البته چهره های سیاسی و احتماعی مطرح بوده و هست.

این در حالی است که در جریان رقابت های انتخابات ریاست جمهوری سال جاری، افرادی که مدت هاست از طرح های اینچنینی حمایت می کنند، سعی در تلطیف وجهه خود داشته و به دنبال فاصله گرفتن از آن چیزی بوده اند که به صورت آشکار از آن پیشتر دفاع می کردند. این افراد بارها و بارها پیشتر تاکید داشتند که طرح های مرتبط با حوزه حجاب، کاملا از پشتوانه مردمی برخوردارند و آن هایی که به زعم آن ها بی حجاب هستند را جامعه ای محدود و در اقلیت توصیف می کردند.

با این حال، آنچه در مدت اخیر برخی تحلیلگران به آن اشاره داشته اند این بوده که اگر واقعا آن ها این جنس نگاه خود را قبول داشته اند، چرا اکنون به صراحت همچون گذشته سخن نمی گویند؟ چرا مسوولیت آنچه در گذشته گفته اند را برعهده نمی‌گیرند؟ ایا این افراد در صورت تصدی کرسی ریاست جمهوری نیز رویکردی اینپنینی را لحاظ خواهند کرد و به نحوی صحبت می کنند، اما به نحوی دیگر رفتار و عمل خواهند کرد؟ ایا گفته های خود را از یاد می برند و مسائل تازه ای را مطرح می سازند؟ یکی از پیامدهای منفی این قبیل رویکردها و رویه ها در عرصه سیاسی این است که مردم بدبینی بیش از پیشی را به حوزه سیاسی پیدا می کنند.

اینکه صرفا مطابق با میل مردم در برهه های زمانی خاص از سوی برخی از سیاسیون و در قالب رویدادیهایی نظیر انتخابات صحبت شود، جدای از اینکه به سرمایه اجتماعی کشور ضربه می زند، در عین حال حتی برای موقعیت سیاسی احزاب و جریان‌هایی که این سیاستمداران به آن ها تعلق دارند نیز خوب نیست.