داوود هرمیداس باوند که بود و آقای دیپلمات کرواتی چگونه درگذشت؟

داوود هرمیداس باوند، دکترای روابط بین‌الملل و از جمله کارشناسان سیاست خارجی ایرانی، ظهر یکشنبه، ۲۱ آبان ۱۴۰۲ در گذشت. او متولد سال ۱۳۱۳ در تهران بود و تحصیلات دبیرستان را در فیروز بهرام گذراند و پس از فارغ التحصیلی در دانشگاه تهران، دکترای روابط بین الملل را از امریکا دریافت کرده بود. هرمیداس باوند علاوه بر فعالیت در وزارت امور خارجه، سابقه تدریس در دانشگاه‌های تهران را هم در کارنامه خود دارد.

اما داوود هرمیداس باوند که بود؟

داوود هرمیداس باوند متولد ۱۳۱۳ تهران است و هرمیداس که بخش دوم اسم او تلفظ اورمزد نزد یونانیان قدیم بوده، نسبش به آل باوند مى رسد که حدود ۷قرن در شمال ایران - طبرستان - سلطنت مى کرده اند و تا زمان مأمون خلیفه عباسى که مادرش ایرانى بود، این طایفه مسلک زرتشتى داشتند و «باو» نحوه قباد ساسانى، نام یکى از اجداد داوود هرمیداس بوده است. تحصیلات دوره ابتدایى و متوسطه او در دبستان ابوعلى سینا و دبیرستان فیروزبهرام تهران بوده و در سال ۱۳۳۲ مدرک دیپلم ادبى را دریافت مى کند.

بعد از چند دهه که به آن ایام اشاره مى کند مى گوید: «دانش آموز متعارفى بودم.» از مدیر دبستان - خلیل رضوى - و معلم ادبیات - آقاى محمدى - که در دانشگاه طب هم تحصیل مى کرده و خانم سلیمى به نیکى یاد مى کند و مى افزاید: «در آن زمان، رفتار معلمان با شاگردان با دیسیپلین بود ولى خانم سلیمى با دانش آموزان رفتارى دموکراتیک داشتند و از این نظر بر ما تأثیر گذاشتند.»

در دوره دبیرستان هم معلمان باسواد و توانمند و احیاناً سرشناس داشته؛ «آقاى اکرامى معلم زبان انگلیسى ما و رئیس باشگاه شاهین بود. دکتر پارسا هم به ما درس مى داد که در دانشگاه هم تدریس مى کرد و حکیم الهى معلم تاریخ ما بود که شاید علاقه من به تاریخ تحت تأثیر این معلم شکل گرفته باشد و به تعبیرى او در این خصوص بى تأثیر نبوده.»

در سال دوم دبیرستان جزو تیم فوتبال دبیرستان اش مى شود و در مسابقه میان دبیرستان هاى تهران به مقام دوم نائل مى شوند.

در این سالهاى پرالتهاب است که گرایش به فعالیتهاى سیاسى در او شکل گرفته و تعمیق پیدا مى کند و البته این گرایش در خانواده او هم ریشه داشته و صرفاً محیط جامعه او را به این سو نکشانده.

خانواده اش، خانواده سیاسى بوده و به صورت گریزناپذیرى هم اهل مطالعه و آگاه به مسائل روز بوده اند. پدرش سرتیپ سیف الله باوند و پدربزرگش امیر مؤیدسوادکوهى نماینده دور سوم مجلس شوراى ملى پدربزرگش در دوره صدارت وثوق الدوله با انعقاد قرارداد ۱۹۱۹ انگلیس و ایران مخالفت مى کند و به خاطر این نوع مخالفت به دستور وثوق به کرمانشاه تبعید شد و با نخست وزیر شدن مشیرالدوله، از تبعید رهایى پیدا مى کند و به دستور همین مشیرالدوله، رئیس کل قشون مازندران مى شود.

در زمان جنگ جهانى اول، روسیه تزارى خواهان استرداد سران و بزرگان ترکمنى بوده که علیه روسیه مقابله کرده اند و امیر مؤید تسلیم چنین تقاضایى نمى شود. در آن جنگ، ایران اعلام بى طرفى کرده بود ولى امیر مؤید معتقد بوده که بعد از اشغال ایران توسط روسیه، عمل خلاف حقوق بین المللى صورت گرفته و برخى از فرزندان مملکت راه مبارزه با روسیه تزارى را در پیش گرفته اند و حاضر نمى شود ترکمن ها را تسلیم نیروى تزارى کند.

در برهه اى هم رضاخان که درجه سرتیپى داشته مأمور جمع آورى اسلحه در شمال مى شود ولى امیر مؤید به صورت داوطلبانه چنین کارى نمى کند. بعد هم که صلح بین قواى دولت مرکزى و امیرمؤید صورت مى گیرد، دو تن از عموهاى داوود هرمیداس باوند - سهم الممالک و هژبر سلطان - در اقدام غافلگیرانه اى کشته مى شوند و دیگر اعضاى قوم هم تعبید مى شوند و پدر داوود هم تحت نظر قرار مى گیرد و این تحت نظر بودن همواره براى خانواده دردسرساز بوده. چرا که همیشه عده اى مفتش در منزل آنها بوده اند و بر کارهاى پدرش نظارت داشته اند.

در سال ۱۳۳۲ در رشته حقوق و علوم سیاسى دانشگاه تهران مشغول به تحصیل مى شود و در سال ۱۳۳۶ هم فارغ التحصیل رشته علوم سیاسى و در این سالها با نیروى سوم خلیل ملکى و دوستانش همکارى مى کند. در دوره تحصیل در دانشگاه هم دانشجویى ممتاز بوده و هم به فعالیتهاى سیاسى مى پرداخته و این دوره را بهترین دوران زندگى خود مى داند.

دکتر داوود هرمیداس مدتی را به تدریس در دانشگاه روب آیلند به تدریس حقوق دریاها به دانشجویان این دانشگاه مشغول بود. پس از آن در سال 1966 به دعوت دولت وقت، به ایران بازگشت و به خدمت وزارت امور خارجه در آمد

بعد از بازگشت اش به ایران به دستگاه دیپلماسى کشور مى پیوندد. با مطرح شدن بحث جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسى مأموریت یک ساله اى به او داده مى شود تا اسناد مرتبط با این جزایر ایرانى را در «اداره هند» و «دایره اسناد» وزارت خارجه انگلیس بررسى و اسناد مورد نیاز را جمع آورى کند.

مدتی کوتاه پس از آن در سال 1968 به نمایندگی از ایران به نمایندگی در کمیسیون سیاسی – امنیتی مجمع عمومی سازمان ملل در آمد و از آن تاریخ تا سال 1973 در کمیسیون استفاده صلح جویانه از فضای ماوراء جو، کمیسیون تعریف تجاوز و اجلاس فوق‌العاده خلع سلاح، حضور یافت.

پس از پایان مأموریت در سازمان ملل متحد در مشاغل ذکر شده، باوند بار دیگر در سال 1975 به خدمت سازمان ملل متحد در آمد و از آن تاریخ تا 1979 و پس از انقلاب سال 1375 در ایران ، به عنوان رئیس کمیسیون حقوقی مجمع عمومی و همچنین رئیس کنوانسیون بین‌المللی ناظر بر مبارزه با گروگان‌گیری مشغول به خدمت بود.

همچنین پیشنهاد کنوانسیون سوم حقوق دریاها با موضوع «دریاهای بسته و نیمه بسته» که از سوی داوود هرمیداس باوند در سال 1976 مطرح شد به تصویب این کنفوانسیون رسید.

یک سال هم ، ریاست کمیته حقوقى مجمع عمومى سازمان ملل متحد را عهده دار مى شود و سه سال بعد از انقلاب بازنشسته مى شود.

و بدین ترتیب با بازنشسته شدن، تدریس در درسهاى روابط بین الملل، مسائل اقتصادى و سیاسى خاورمیانه، مسائل نفت را در دانشگاه تهران و امام صادق(ع) و دروس حقوق بین الملل و حقوق دریاها را در دانشگاه علامه طباطبایى و دانشگاه آزاد شروع مى کند. ترجیح مى داده به صورت «کتابى» تدریس نکند؛ اگرچه منابع درسى را مشخص مى کرده و روابطش را با دانشجویان شدیداً حسنه مى داند و اعتقاد هم دارد در جهت ارتقاى ایران گام برداشته و برمى دارد و اگر فرصتى و شرایطى پیش بیاید در این زمینه کوتاهى نخواهد کرد.

پیام تسلیت محمد جواد ظریف برای درگذشت هرمیداس باوند

محمد جواد ظریف با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش درگذشت هرمیداس باوند را تسلیت گفت. درگذشت همکار ارجمند و دانشمند میهن دوست، شادروان دکتر داود هرمیداس باوند برای خانواده وزارت امور خارجه و نیز جامعه دانشگاهی بسیار دردناک ست.

این ضایعه اسفناک را به همسر گرانقدر، دختران داغدار، خانواده محترم، همکاران و شاگردان آن استاد فرزانه تسلیت عرض می‌کنم. روانش شاد و یادش جاودان باد.