ویلای دشت 40 برنده مسابقه معماری/ معماری خلاقانه ساختمانی نیمه معلق در دماوند

شایانیوز- خلاقیت در ساخت ویلا، هماهنگی محیط بیرونی و درونی آن، تطبیق پذیری با زیست بوم اطراف و همسان بودنش با سلیقه کارفرما از جمله نکاتی است که معمار  طراح آن باید مورد توجه قرار داده و به منصه ظهور بگذارند. آنچه بیش از پیش حائز اهمیت است این است که بنای در حال ساخت در کنار مزیت های کاربردی، ظاهری جسورانه و زیبا داشته باشد جلوه ای خاص را برای آن بخش از شهر به ارمغان آورد. از جمله بناهایی که ویژگی های ذکر شده را مورد توجه قرار داده و بر زیبایی اطراف خود افزوده «ویلای دشت ۴۰» است. 

ویلایی که جایزه معماری به ارمغان آورد

این ویلا سال 1397 در دشت مُشا دماوند تهران در زمینی به مساحت ۴۴۰ مترمربع بنا نهاده شده است. محمدرضا آقایی طراح و  حمید عباسلو، عباس یاقوتی، ندا ادیبان راد معماران آن بودند. طراحی این ویلا موفق شد رتبه دوم مشترک جایزه معمار، در بخش مسکونی تک واحدی سال ۱۴۰۰ را از آن خود کند.

برداشتن حصار درون و بیرون

بنا بر نظر طراح و معماران ویلای دشت ۴۰، این سازه تجربه ای است برای رسیدن به زندگی ایی بیرونی - درونی در اقلیمی سرد. اینکه چگونه می شود بیرون از ساختمان بود و برف و باران را تجربه کرد اما همچنان در امان بود. و یا داخل بود و ارتباط حسی، بصری و روانی امن خود را با بیرون از دست نداد. اینکه چگونه می شود مرز بین داخل و خارج را در مسیر رسیدن به آزادی بیشتر کمرنگ کرد.

حضوری به کمال در روزهای سرد و گرم

در شروع طراحی بواسطه کشیدگی زمین در راستای شمال جنوبی این امکان فراهم بود که برای ایجاد احساس نزدیکی بیشتر با منظر شمالی، لکه گذاری ساختمان در همین راستا گسترش یابد. در ادامه با ایجاد برش موربی در طول ساختمان علاوه بر آنکه دید به منظر شمالی به عمق ساختمان رسید سقفی روی سایت شکل گرفت که حضور فیزیکی انسان در زمان بارش برف و باران یا استفاده از گرمای مطبوع میانه ی روز را (در عین محفوظ بودن از تابش مستقیم خورشید) محدود به داخل ساختمان نکند. و تا عمق بیشتری از سایت، امکان این حضور فراهم شود.

حس آزادی با ویلای دشت ۴۰

در قسمت جنوبی حجم نیز با ایجاد محفظه ای شیشه ای، قرار گرفتن دیوار سنگی ضخیم در پشت آن و بازشوهایی در بالا و پایین می توان انرژی حرارتی تابیده شده در طول روز را ذخیره و برای گرم کردن ساختمان در شب مورد استفاده قرار داد. در انتها نیز با پرهیز از صاف یا پله ای کردن سایت (برخورد معمول در مواجهه با زمین های شیبدار) مسیرهای دسترسی افقی و عمودی به صورت رمپ در آمدند تا با ایجاد حرکتی نرم و راحت در تمام پروژه امکان رسیدن به احساس آزادی بیشتر تقویت شود.