انتخابات ریاست جمهوری ایران و چالشِ "مساله شدن"!

شایانیوز؛ بر کسی پوشیده نیست که بخش قابل توجهی از فضای رسانه ای کشور در روزهای اخیر معطوف به انتخابات ریاست جمهوری کشورمان بوده است. در این راست، نامزدهای مختلف چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در کشورمان با حضور در برنامه های مختلف تلویزیونی و البته مناظرات، در حال ارائه طرح و برنامه های خودشان برای اداره کشور هستند و به شیوه های گوناگون سعی دارند خودشان را به مثابه نامزد اصلح و برتر به مردم کشورمان معرفی کنند و بخت خود برای حضور در پاستور را افزایش دهند.

به گزارش شایانیوز؛ با این حال، باید توجه داشته باشیم که کنش های انتخاباتی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری کشورمان تمام ماجرا نیست و بخش مهم دیگری نیز در این معادله وجود دارد و آن مردم هستند. به بیان ساده تر، این مردم هستند که می‌توانند با کنش های خود تنور رقابت های انتخاباتی را داغ و یا سرد کنند. در چندین انتخابات پیشین کشورمان، متاسفانه حضور مردم آنگونه که باید و شاید نبوده و همین مساله بسیاری از تحلیلگران را واداشته تا به دقت به روندهای جاری در قالب انتخابات ریاست جمهوری کشورمان و واکنش مردم به رویدادهای انتحاباتی معطوف باشند و از دل این روندها به دنبال استخراج یکسری الگوهای معنادار باشند و پیش بینی کنند که آیا در انتخابات پیش رو بایستی شاهد افزایش حضور مردم در انتخابات باشیم یا خیر، همچنان عده ای راه قهر کردن با صندوق رای را بر می گزینند.

در این راستا، نتایج نظرسنجی های مختلف در کشورمان با محوریت مسائل و رویدادهای انتخاباتی می تواند تا حدی روشنگر باشد. از این رو، مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران(ایسپا)، در نظرسنجی تازه خود اعلام کرده که 73.2 درصد مردم مناظره نخست نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری را تماشا نکردند. ایسپا در گزارش خود از جدیدترین نظرسنجی ها تصریح کرده که که 35 درصد از مردم اساسا اخبار انتخاباتی را دنبال نمی کنند. 10 درصد اخبار را بسیار کم دنبال می کنند و 13 درصد هم کم دنبال می کنند. بر اساس نظرسنجی ایسپا تنها 22 درصد اخبار انتخابات را تا حدی دنبال می کنند. از این میزان نیز 11 درصد زیاد و فقط 7 درصد خیلی زیاد پیگیر اخبار مرتبط با انتخابات ریاست جمهوری کشورمان هستند.

آمارهایی از این دست در نوع خود یک پیام مهم و معنادار دارند و آن این است که انتخابات ریاست جمهوری کشورمان هنوز نتوانسته به یک مساله جدی در سطح جامعه تبدیل شود و طیف های مختلف اجتماعی را به جوش و خروش آورد. از این رو، به نظر می رسد که مولفه های ریشه ای و کمتر پرداخته شده در امر عدم مشارکت سیاسی و یا بی توجهی سیاسی مردم در انتخابات، بایستی به صورت جدی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرند. اینکه چرا مردم هنوز در معادله انتخابات جوش و خروش لازم را ندارند؟

این سوال، پرسشی است که هم باید به دقت مطالعه شود و هم منتظر ماند و دید که آیا در روزهای آتی وقوع رویدادهای ناگهانی می تواند ایجادکننده تغییرات غیرقابل پیش بینی در امر مشارکت مردم در انتخابات باشد یا خیر.