خودکشی دومینووار پرستاران کرمانشاه؛ آیا در این شغل به کسی خوش می گذرد؟

شایانیوز- در میان گشت در موج اخبار متنوع که گاهی شادی بخش، گاهی تعجب آور و گاهی عمیقا ناراحت کننده اند، متوجه مرگ خود خواسته ی دو پرستار، در شهر کرمانشاه، آن هم با فاصله ی دو روز از هم شدیم.

قسمت غم انگیز ماجرا اینجاست که این دو پرستار هر دو جوان بوده و حتی یکی از آن ها در دوران بارداری به سر می برده است. بی شک شنیدن چنین خبری در ارتباط با دو نفر که در ظاهر امر به نظر می رسد یکی از آنها به دلیل جوانی باید از میل به زندگی لبریز باشد و دیگری در آستانه ی مادر شدن، احتمالا به فکر بخشیدن زندگی به موجود دیگری باشد، می تواند در ذهن  هر کسی سوالات زیادی را ایجاد کند.

خودکشی پس از خودکشی

قصه از این قرار است که 9 مردادماه یک پرستار مرد در بیمارستان امام خمینی کرمانشاه با خوردن قرص برنج و در اوج جوانی، اقدام به گرفتن جان خود کرد. و در حالی که خبر آن با کوهی از بهت و حیرت در میان مردم دست به دست میشد، خبری دیگر که از خودکشی یک زن پرستار باردار در بیمارستان امام رضای همان شهر، یعنی کرمانشاه خبر می داد، منتشر شد. گفته می شود که این زن همسر یک پزشک بوده و همکاران وی نیز برای نجات جانش بسیار تلاش کرده اند. اما در نهایت تنها موفق شدند جان فرزند او را نجات داده و با مادر خداحافظی کنند.

وضعیت معیشتی پرستاران چگونه است؟!

پزشکی و پرستاری عنوانی می باشد که همیشه یاد آور جان بخشی و امید به زندگی است. لباس سفیدی که کادر درمان بر تن می کنند، برای نجات همنوعانشان از رنج است. حال آنکه قصه ی غریبی است اگر در همان لباس، خود دست از زندگی بشویند.

اگر چه، تا به این لحظه که در حال انتشار این خبر هستیم، هنوز توضیحاتی مبنی بر بیان جزئیات این حادثه ی تلخ منتشر نشده و نیز نمی توان آن را به علل مشخصی مرتبط دانست، اما بهانه ای شد که در این مطلب به بررسی برخی مشکلات پرستاری در ایران بپردازیم. شغل شریفی که از قرار، این روزها با کم لطفی زیادی رو به رو شده است. 

برای دیدن پرستاران باید بیش از این ها چشم باز کرد؟

هنوز روزهای سیاه فراگیری بیماری کرونا را از یاد نبرده ایم. درست همان زمانی که از بسته ی چیپس هم می ترسیدیم و آن را زیر شیر آب به چند روش شست و شو می دادیم ،کادر درمان جان بر کف در صفوف اول مبارزه با این بیماری ایستاده بودند و همچنان از گوشه و کنار صدای برخی از آنها مبنی بر به تعویق افتادن حقوق دریافتی شان، به گوش می رسید.

باید دانست که شغل پرستاری اگرچه که از دور نمای دلچسب و زیبایی دارد، در عین حال حضور و دوام در آن به هر طریقی مستلزم از خود گذشتگی های فراوان است. این قشر که به جهت قرار گرفتن در معرض مستقیم بیماری، هم سلامتی شان را قربانی می کنند و هم در مواجهه ی مستمر با فرد بیمار، سلامت روح و روان خود را در طبق اخلاص می گذارند، کمترین حقشان برخورداری از وضعیت شغلی امن است. 

هیچ چیز نمی تواند کار کسی که از جان و روح خود مایه می گذارد را جبران کند

گذشته از تمام اینها شیفت‌ های طولانی مدت پرستاری در کنار دیگر چالش‌ ها و مشکلات آن نظیر استرس بالا و فشار عصبی زیاد، افسردگی و دیگر مشکلات روحی، تنش زیاد در ارتباط با بیماران و همراهانشان، و قرار گرفتن در معرض ابتلا به بیماری‌های مسری، از جمله مواردی هستند که به نظر می رسد برای اهمیت دادن به این شغل و حفظ ارزش و جایگاهش کافی باشند. کما اینکه هیچ چیز نمی تواند کار کسی که از جان و روح مایه می گذارد را جبران کند. اما دست کم توقع چنین است که در برطرف شدن حداقل ها نیازها نیز مورد کم لطفی قرار نگیرند.