سفر به ایام قدیم سال 1352؛ تعطیلات لوکس و آفتاب گرفتن محمدرضا و فرح در خارج

شایانیوز- محمدرضا و فرح پهلوی علاقه عجیبی به سفرهای خارجی و تعطیلات لوکس داشتند. هر بار که به اروپا یا آمریکا میرفتند، برنامه‌شان بیشتر شبیه یک نمایش پر زرق و برق بود تا سفر عادی. اقامت در هتل های ۵ ستاره، استفاده از کشتی های تفریحی خصوصی و خرید از گران ترین بوتیک ها، بخش جدانشدنی سفرهای آنها بود. این سفرها در حالی انجام میشد که بسیاری از مردم ایران حتی توان سفر داخلی نداشتند. همین تضاد باعث میشود نگاه به این سفرها همیشه با نقد و گلایه همراه باشد.

تعطیلات زمستانی در پیست های لوکس

یکی از تفریحات محبوب پهلوی و فرح، سفر به پیست های اسکی اروپا، به خصوص سوئیس بود. پیست های مشهور مثل "سنت موریتز" جایی بود که پهلوی با لباس های ورزشی برند، در کنار اشراف زاده های اروپایی دیده میشد. فرح هم با لباس های زمستانی لوکس، بیشتر شبیه مدل های مجلات مد بود تا همسر پادپهلوی کشوری در خاورمیانه. این تصویر روی جلد مجلات خارجی شاید جذاب به نظر می‌رسید، اما برای مردم داخل کشور بیشتر یادآور فاصله عمیق میان زندگی سلطنت و واقعیت روزمره‌شان بود.

کشتی های تفریحی و دریاهای آرام

پهلوی و فرح بارها سفرهای دریایی با کشتی های تفریحی انجام دادند. این کشتی ها مثل کاخ های شناور بودند؛ با سالن های مجلل، استخر، رستوران های خصوصی و حتی سینمای خانگی. روزها با آفتاب گرفتن روی عرشه میگذشت و شب ها با مهمانی های پر زرق و برق. این سبک تعطیلات، که بیشتر به فیلم های هالیوودی شباهت داشت، هیچ سنخیتی با وضعیت جامعه ایران نداشت. برای بسیاری از مردم، دیدن عکس‌ها و شنیدن خبرهای چنین سفرهایی چیزی جز حس بی‌عدالتی ایجاد نمی‌کرد.

سفرهای خرید؛ بوتیک های پاریس و نیویورک

یکی دیگر از بخش های ثابت سفرهای سلطنتی، خرید از برندهای معروف بود. فرح علاقه زیادی به مد پاریس داشت و از بوتیک های مشهور لباس و جواهرات میخرید. پهلوی هم ساعت های لوکس، کراوات های دستدوز و کت و شلوارهای ایتالیایی را به مجموعه شخصی‌اش اضافه میکرد. این خریدها فقط برای استفاده شخصی نبود، بلکه گاهی برای نشان دادن قدرت و تفاوتشان به کار میرفت. در حالی که مردم در داخل کشور درگیر مشکلات اقتصادی بودند، این ولخرجی ها بیشتر شبیه یک زخم روی ذهن جامعه عمل میکرد.

هتل هایی که برای مردم عادی فقط اسمشان آشنا بود

در هر سفر، پهلوی و فرح در لوکس ترین هتل های جهان اقامت میکردند. هتل هایی مثل "ریتز پاریس"، "والدورف آستوریا نیویورک" یا هتل های ساحلی مدیترانه، مقصدهای ثابت تعطیلات‌شان بودند. اتاق هایی که آنها انتخاب می کردند، نه اتاق های عادی، بلکه سوئیت های سلطنتی با قیمت های سرسام آور بود. این اقامت ها فقط برای راحتی نبود، بلکه نمایشی از ثروت و جایگاه محسوب میشد. اما آیا واقعا لازم بود این همه هزینه صرف شود وقتی در کشور خودشان هزاران نفر حتی سقف مناسبی بالای سرشان نداشتند؟

تعطیلاتی که تبدیل به تیتر مجلات شد

رسانه های خارجی با ذوق و شوق این سفرها را پوشش میدادند؛ عکس های پهلوی و فرح با لباس های شیک در کنار ستاره های هالیوود یا اشراف زاده های اروپایی، همیشه سوژه داغ روزنامه ها بود. اما همین تبلیغات، برای مردم ایران بیشتر یک یادآوری تلخ بود. آنها نه تنها به این سفرها دسترسی نداشتند، بلکه حتی تصور چنین سبک زندگی برایشان غیرممکن بود. اینجاست که سفرهای سلطنتی به جای اینکه الهام بخش باشند، بیشتر نمادی از فاصله طبقاتی و دوری از واقعیت شدند.

سفرهایی که خاطره خوشی به جا نگذاشتند

رازهای سفرهای سلطنتی پهلوی و فرح، چیزی جز نمایش بی پایان تجمل و لوکس گرایی نبود. از پیست های اسکی سوئیس تا بوتیک های پاریس و هتل های نیویورک، همه چیز حول محور نشان دادن قدرت و ثروت میچرخید. شاید آن ها در لحظه از این تعطیلات لذت میبردند، اما در تاریخ، این سفرها بیشتر به عنوان نماد فاصله میان سلطنت و مردم ثبت شده اند. سفرهایی که می توانستند فرصتی برای نزدیکی به جامعه باشند، در نهایت به یادگاری از بی‌توجهی به واقعیت کشور تبدیل شدند.