جنون مثله کردن اجساد/ قاتل پس از درآوردن چشم ها قربانی را با پارچ آهنی له کرد
خواهران پاپن، کریستین و لئا، بعد از حدود شش سال خدمت بینقص، فاجعهای بیسابقه رقم زدند.
تصاویر و محتوای این مطلب ممکن است برای برخی آزاردهنده باشد
شایانیوز- خواهران پاپن، کریستین و لئا، در خانوادهای از هم گسیخته در شهر لومان فرانسه رشد یافتند. فضای خانوادگی آنها متشنج و خالی از محبت بود. مادرشان شخصیتی بیثبات داشت، علاقهای به فرزندانش نشان نمیداد و رابطهای سرد و خشن با همسر و بچهها داشت. کریستین، فرزند میانی، در سال ۱۹۰۵ به دنیا آمد. پس از تولد، والدینش او را به عمهاش سپردند که با آغوش باز از او استقبال کرد. کریستین هفت سال در کنار عمهاش زندگی کرد، اما بعدها به یتیمخانهای کاتولیک فرستاده شد.
او رویای رفتن به صومعه را در سر داشت، اما مادرش مانع شد و او را به کار واداشت. کریستین دختری باهوشتر و جسورتر از خواهرش بود، شخصیتی قوی و رفتاری گاه گستاخ داشت. کارفرمایانش او را فردی سختکوش و حتی آشپزی ماهر توصیف میکردند. در مقابل، لئا (متولد ۱۹۱۱)، کوچکترین عضو خانواده، دختری کمهوش، درونگرا و مطیع بود. او تا پیش از مرگ داییاش با او زندگی میکرد و سپس به یتیمخانهای مذهبی منتقل شد تا در ۱۵ سالگی وارد بازار کار شود.
در سال ۱۹۲۶، کریستین و لئا در خانه خانواده لنسلن در خیابان ششم شهر لومان استخدام شدند. آقای لنسلن وکیل بازنشستهای بود که با همسرش لئونی و دخترش ژنوویو زندگی میکرد. کریستین وظیفه آشپزی و لئا مسئول نظافت منزل بود. این دو خواهر، خدمتکارانی نمونه به شمار میرفتند؛ هر یکشنبه با لباس مناسب به کلیسا میرفتند، رفتاری مؤدبانه داشتند و بیشتر وقتشان را در اتاق خود میگذراندند.
اما پس از حدود شش سال خدمت بینقص، فاجعهای بیسابقه رقم خورد. عصر روز دوم فوریه ۱۹۳۳، خانم لنسلن و دخترش حدود ساعت پنج و نیم به خانه بازگشتند و متوجه تاریکی غیرعادی خانه شدند. این دومین بار در یک هفته بود که به خاطر خرابی اتو، برق خانه میپرید. در حالی که تعمیرکار تأیید کرده بود اتو سالم است، باز هم این اتفاق رخ داده بود. هنگامی که کریستین از خرابی مجدد اتو خبر داد، خانم لنسلن به تندی واکنش نشان داد و بحثی بین آنها درگرفت.
سالها رفتار تحقیرآمیز خانم لنسلن، وسواس شدیدش نسبت به نظافت و برخوردهای سختگیرانهاش، بهویژه با لئا، در ذهن خواهران انباشته شده بود. اما این بار، خشم نهفته شعلهور شد. در بالای پلهها، کریستین به ژنوویو حمله کرد و در حرکتی وحشیانه چشمان او را با دستان خود از حدقه بیرون کشید. لئا نیز به درگیری پیوست و طبق دستور خواهرش، چشمان خانم لنسلن را بیرون آورد. سپس کریستین از آشپزخانه چاقو و چکش آورد و هر دو زن را با خشونتی غیرقابل تصور به قتل رساندند. از یک پارچ آهنی نیز برای له کردن سر قربانیان استفاده کردند. کارشناسان برآورد کردند که این قتل وحشیانه حدود ۳۰ دقیقه به طول انجامیده است.
وقتی آقای لنسلن و دامادش بین ساعت ۶:۳۰ تا ۷ به خانه رسیدند، در بسته بود و از داخل قفل شده بود. نور ضعیفی از طبقه بالا دیده میشد، اما خانه در تاریکی فرو رفته بود. آنها بلافاصله پلیس را در جریان گذاشتند. پلیس با ورود به خانه، صحنهای وحشتناک را مشاهده کرد: اجساد بهطرزی فجیع مثله شده بودند، چشمها از حدقه خارج شده، دندانها در اطراف اتاق پخش شده بود، خون تا ارتفاع دو متر روی دیوارها پاشیده شده بود.
در نهایت، پلیس به اتاق خدمتکاران رسید. در قفل بود و با کمک آهنگر باز شد. در کنار تخت، چکشی خونین با موهایی چسبیده به آن پیدا شد. خواهران بدون هیچ مقاومتی به قتل اعتراف کردند.
روانشناسی جنایت
خواهران پاپن بازداشت و برای بررسی سلامت روان به سه روانپزشک معرفی شدند. کریستین در جلسات ارزیابی بیتفاوتی شدیدی نسبت به دنیای اطرافش نشان میداد و تأکید داشت که تنها چیزی که برایش اهمیت دارد، لئا است. از طرفی، لئا رابطهای مادرانه و وابسته با کریستین داشت. نتایج نشان داد که هر دو از نظر روانی سالم بودهاند و اختلال یا سابقه بیماری خانوادگی در آنها وجود نداشته است. پزشکان اعلام کردند که نزدیکی غیرعادی و هموابستگی شدید میان آنها، عامل اصلی بروز این جنایت بوده است.
محاکمه تنها ۴۰ دقیقه به طول انجامید. هیئت منصفه هر دو خواهر را گناهکار شناخت. لئا به ده سال زندان محکوم شد و کریستین ابتدا به اعدام با گیوتین، اما بعداً به حبس ابد.
سرنوشت پس از جنایت
کریستین در زندان به شدت افسرده شد. پس از جدا شدن از خواهرش، وارد دورهای از جنون و فروپاشی روانی شد، از خوردن امتناع کرد و سرانجام در مه ۱۹۳۷ در آسایشگاه روانی درگذشت. لئا پس از هشت سال زندان، در سال ۱۹۴۱ آزاد شد. او با نام مستعار در نانت به همراه مادرش زندگی کرد و به عنوان پیشخدمت در یک هتل مشغول به کار شد.
در سال ۲۰۰۰، در جریان ساخت مستندی به نام در جستوجوی خواهران پاپن، فیلمساز فرانسوی کلود ونتورا ادعا کرد که لئا را زنده یافته است؛ زنی سکتهکرده، فلج و ناتوان از تکلم که در یک مسافرخانه زندگی میکرد. او یک سال بعد، در سال ۲۰۰۱ درگذشت.
انگیزه قتل؛ نفرت یا انتقام اجتماعی؟
این جنایت بیسابقه، جامعه فرانسه را در شوک فروبرد. روانپزشکان، فیلسوفان و نویسندگان درباره چرایی این جنایت تحلیلهای متفاوتی ارائه دادند. برخی آن را بازتابی از اختلاف طبقاتی، تحقیر مداوم طبقه کارگر و فشارهای ساختاری اجتماعی دانستند. برخی دیگر چنین نگاهی را رد کردند و معتقد بودند که خدمتکاران، برخلاف بسیاری، حقوق مناسب و برخورد نسبتاً محترمانهای داشتند.
بااینحال، یک مسئله برای همه روشن بود: هیچچیز نمیتوانست خشونت بیرحمانه و غیرانسانی بیرون آوردن چشمها با انگشتان را توجیه کند. این جنایت نه تنها به پروندهای جنایی تبدیل شد، بلکه نمادی شد از زخمهای عمیق اجتماعی، روانی و طبقاتی فرانسه در دهه ۳۰ میلادی.
من خودم یک زندگی کارگری تا به حال داشتم و اگر نظر شخص بنده را بخواهید بهتر است اربابها کمتر به زیر دستان خود سخت بگیرند وگرنه احتمال این هست که فجایه بدتر از این پیش بیاد.آب که از سر گذشت چه یک وجب چه ده وجب منی دیگر نیست وشاید بهتر باشد ارباب بد رفتار و جنایت کاری هم نباشد