سوار ماشین زمان بشوید؛ بچه های قدیم چه حال و هوای ساده و نابی داشتن

مرور گذشته ها با آن حجم سادگی و آرامشی که در خود جای داده بودند شما را از دغدغه های بزرگ امروزتان دور می کنند. پس سوار ماشین زمان بشوید.

لینک کوتاه کپی شد

شایانیوز- انسان از لحظه ای که چشم به جهان می گذارد آزمون و خطا هایش نیز آغاز می شود. درس پشت درس و امتحان پشت امتحان. اما آنجا که می خواهد به طور رسمی روی سواد گفتار و نوشتارش کار کند پا به مدرسه می گذارد. این مدرسه ها که در قدیم از آنها تحت عنوان مکتب خانه نیز یاد می شده، همچون امروز وظیفه ی تربیت کودکان، برای ساختن فردایی بهتر را بر دوش داشته است.

کودکانی که قلم و کتاب بر دست گرفته و در کنار تمرین الفبای زندگی، خواندن و نوشتن را نیز آغاز می کردند تا بتوانند در آینده، مسیر روشنی را برای رشد و پیشرفت خود و جامعه در پیش گیرند.

امروز دست در دستان ما به دل تاریخی ترین مدارس خواهید زد. در تصور خود پشت میز و نیمکت هایی که کودکانش مردان و زنان پیر امروزند خواهید نشست. و با آنهایی که یا در آرامستان ها به خواب رفته اند و یا خود امروز با محاسنی سفید، گوشه ای نشسته و بر سر نوه و نتیجه هایشان دست می کشند از گذشته های تاریخی سخن خواهید گفت.

آموزش‌ در سده‌ های ۱۲ و ۱۳ ه. ق در مکتب‌ خانه‌ ها و مدارس دینی ایران در حدی بود که افراد خواندن و نوشتن و حداکثر احکام دینی را بیاموزند

تعداد معدودی توانایی مالی و علاقه به فراگیری علوم بیشتر را داشتند

اولین مدارس نوین در ایران از دوران محمدشاه قاجار شکل گرفتند

اولین مدرسه را کشیشی آمریکایی به‌نام پرکینز در ارومیه در سال ۱۲۵۴ ه. ق ساخت

قالی‌ باقی و آهنگری نیز به کودکان تعلیم داده می‌شد

دومین مدرسه را اوژن بوره (کشیش فرانسوی) در سال ۱۲۵۵ در تبریز بنا کرد

میرزا حسن رشدیه از بنیانگذاران مدارس نوین برای ایجاد مدرسه در شهرهای تبریز، مشهد و تهران است که شاید چون ایرانی بود، با سرزنش‌ ها و آزار هموطنان مواجه شد.

به معلم‌ های مردی که در مکتب‌ خانه‌ها درس می‌ دادند ملا و به معلم‌ های زن ملاباجی می‌گفتند

درس‌های مکتب‌خانه‌ ها هم بیشتر شامل قرآن و شریعت بود و هنوز علوم نوین به آموزش کودکان راه پیدا نکرده بود

آموزش در آن زمان به مکتب‌ خانه محدود نبود. در کنار مساجد هم مدارسی تحت عنوان حوزه‌ های علمیه قرار داشتند که محلی برای آموزش علوم دینی و شریعت اسلام بودند