زندگینامه ناصر حجازی اسطوره ورزش ایران؛ تولدت مبارک عقاب آسیا

ناصر حجازی اسطوره استقلال اگر زنده می‌ماند امروز سالگرد ۷۱سالگی‌اش بود.

به گزارش «شایانیوز» و به نقل از نمناک؛ زندگینامه کامل کاپیتان ناصر حجازی را در ادامه بخوانید.

ناصر حجازی دروازبان و مربی مشهور فوتبال اهل ایران بود . او دروازه بان اول تیم ملی فوتبال ایران در دهه 1350 بود و 2 قهرمانی در جام ملت های آسیا، 1 قهرمانی در بازی های آسیایی و شرکت در المپیک و جام جهانی فوتبال را در کارنامه دارد. او هم چنین به هم راه تیم تاج قهرمانی در جام تخت جمشید و جام باشگاه های آسیا را تجربه کرده است.

ضمن آنکه حجازی به عنوان چهل و یکمین دروازه بان برتر قرن بیستم جهان از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان، برگزیده روزنامه نیونیشن چاپ سنگاپور به عنوان یکی از 10 برترین گلر جهان در تاریخ 27 فوریه 1980 و جزو 10 بازیکن برتر قاره آسیا در تمامی ادوار مسابقات جام جهانی از نگاه سایت ورزشی و معتبر ESPN FC معرفی شده است. ناصر حجازی دارای رتبه 134 جهان و رتبه دوم ایران با رکورد 837 دقیقه در بسته نگاه داشتن دروازه از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان است.

ناصر حجازی اسطوره جاودان استقلالی ها

مربی گری موفق حجازی در استقلال تهران

حجازی در دوران مربی گری هم تیم استقلال تهران را به نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا و قهرمانی لیگ آزادگان رساند.

خواهر و برادرهای ناصرحجازی

ناصر حجازی در تهران به دنیا آمد.او همراه پدر و مادر و 4 خواهر و یک برادر در تهران زندگی می کرد. پدرش متولد محله لاله تبریز بود و در تهران آژانس املاک داشت و مادرش متولد ابهر بود.

وی دوره دبستان را در دبستان هخامنش و دوره دبیرستان را در دبیرستان های ابومسلم، سعادت، سینا، سهند و شرق طی کرد. وی در تیم فوتبال دبیرستان ابومسلم در پست گوش راست و دروازه بانی بازی می کرد. همچنین در تیم بسکتبال این دبیرستان حضور مستمر داشت. دبیرستان ابومسلم در خیابان ابوسعید در نزدیکی میدان منیریه تهران، حوالی منزل سابق وی واقع شده بود. در سال 1350 وارد مدرسه عالی ترجمه شد و در سال 1356 لیسانس خود را دریافت کرد. در دوره مربیگری تیم ماشین سازی تبریز منطقه لاله تبریز (زادگاه پدرش) پاتوق تفریحی ناصر حجازی بود.

رشته اصلی ناصر حجازی فوتبال نبود !

ناصر حجازی می گوید که فوتبال را به صورت تفریحی دنبال میکرده است اما رشته اصلی وی بسکتبال بوده است و حتی نیز در انتخابی تیم ملی جوانان نیز برگزیده شده بود.

انتخاب به عنوان دروازه بان اول تیم ملی

با سرمربی گری رایکوف در تیم ملی، او عزیز اصلی و فرامرز ظلی را کنار گذاشت و ناصر حجازی را برگزید. در مرداد 1348، تیم ملی برای بازی های دوستانه راهی شوروی شد و پنج مسابقه انجام داد. در چهار دیدار اول حجازی دروازه بان تیم بود که اولین تجربه ملی وی محسوب می شد. در برابر تیم ایوانوا چهار گل خورد، در برابر مینسک دو و در مقابل ویلنوسک و کالنین هم سه بار دروازه اش گشوده شد، دوازده گل خورده در چهار مسابقه باعث شد تا در بازی پنجم جای خود را به رضا قفل ساز بدهد.

امضای ناصر حجازی بر روی جلد مجله جوانان

پس از آن حجازی اولین بازی ملی رسمی خود را در سن 19 سالگی در 22 شهریور 1348 در آنکارا در مقابل تیم ملی پاکستان در جام اکو انجام داد که با نتیجه 4 بر 2 به نفع ایران پایان یافت. در بازی دوم او در مقابل تیم ملی ترکیه چهار گل در نیمه اول دریافت کرد.

عملکرد تیم پس از این مسابقات مورد انتقاد قرار گرفت تا جایی که کیهان ورزشی نوشت:"مربی خارجی اگر ارسطو هم باشد هرگز نمی تواند ما را بشناسد… باید تیم فاتح آسیا حفظ می شد و باید فرزامی و یاوری و ظلی و طالبی را می آوردند نه این چند بچهٔ بی تجربه را". قبل از صعود ایران به جام جهانی 1978 آرژانتین به بازیکنان قول اعطای خانه در شهرک غرب تهران و پاداش داده شده بود، پس از صعود، فدراسیون زیر بار وعده داده شده نرفت. حجازی در آستانه سوار شدن بازیکنان به هواپیما برای سفر به آرژانتین درخواست اجرای وعده ها را کرد و گفت که پا به هواپیما نخواهد گذاشت، در واپسین لحظات پاکت پولی تهیه شد و تحویل حجازی شد و او پاکت را تحویل همسرش داد. حجازی بعداً گفت:"تا پول نگرفتم سوار هواپیما نشدم. اما چرا؟ تا آخرین لحظه فکر نمی کردم که فدراسیون در حقم کم لطفی کند.

اصرار می کردم اگر نتوانم پول تهیه کنم همسرم به جرم کشیدن چک بی محل دستگیر می شود… پای پله هواپیما به مهاجرانی گفتم تا اینجا روی قول شما حساب می کردم. اما حالا اگر قرار است همسرم به زندان بیفتد به آرژانتین نمی آیم. در تهران می مانم…" آخرین بازی او هم در سال 1359 و در بازی ایران- کویت انجام گرفت و بعد از آن به دلیل قانون عجیبی معروف به «قانون 29 ساله ها» که حضور دروازه بانان بالای 29 سال در تیم ملی را ممنوع می کرد از تیم ملی کنار گذاشته شد. این قانون آن زمان تنها به ناصر حجازی ابلاغ شد.

این قانون در پی آن ابلاغ شد که در شروع یکی از بازی های استقلال تهران در اوایل انقلاب مسئولان برای مراسم ابتدایی بازی به بازیکنان هر دو تیم عکسهایی از روح الله خمینی داده بودن که هنگام قرائت قرآن در دست بگیرند ولی ناصر حجازی از گرفتن عکس خمینی ممانعت می کند در پی همین مسئله مسئولان وقت نه تنها از ورود حجازی به زمین جلوگیری می کنند بلکه چند روز بعد از آن ماجرا مسئولان تربیت بدنی از جمله نصرالله سجادی قانون عدم حضور بازیکنان بالای 29 سال در تیم ملی را به تصویب می رسانند. (من آن گلبرگ مغرورم که می می میرم ز بی آبی ولی با منت و خواری پی شبنم نمی گردم)

ناصر حجازی در دهه 1350 دروازه بان اصلی تیم ملی ایران بود و با این تیم دو بار قهرمان جام ملت های آسیا (1972 و 1976) و یک بار قهرمان بازی های آسیایی 1974 تهران شد و در جام جهانی 1978 آرژانتین هم شرکت کرد و عملکرد خوبی در جام جهانی داشته و با وجود اینکه ایران در مرحله گروهی 8گل دریافت کرد اما چهار گل را از از روی نقطه پنالتی دریافت کرد و پس از آن مورد توجه تیم منچستر یونایتد قرار گرفت و مدتی با این تیم تمرین کرد در پی اعلام فدراسیون فوتبال ایران و اینکه به او اجازه داده نشده که به این تیم بپیوندد از طرف باشگاه منچستر یک هفته به او فرصت داده شد تا رضایت نامه دریافت کند اما به دلایلی نتوانست در فرصت مذکور رضایتنامه گرفته و پس از پایان این مدت و به دلیل تاخیر صورت گرفته منچستر با دروازه بان دیگری قرار داد امضا کرد و ناصر خان حجازی بزرگترین فرصت زندگی اش را از دست داد او همچنین سهمیه حضور در المپیک 1976 مونترآل و مقام سومی جام ملت های آسیا 1980 را هم به دست آورد.

دوران مربی گری ناصر حجازی

در نیمه اول با گل کرمانی از ما جلو افتادند. در بین دو نیمه حسابی به بچه ها توپیدم. چشمتان روز بد نبیند با گل بیژن طاهری بازی را مساوی کردیم. بعد از آن گل خیلی فشار آوردیم چون برای صعود نیاز به برد داشتیم. بازی طوری شده بود که فنونی زاده کاپیتان پرسپولیس می گفت بچه ها بزنید زیرش 1–1 هم می ریم بالا! در دقیقه 88 سانتری شد و مهاجم خارجی و سرعتی ما توپ را از زیر دستان سلطانی وارد دروازه کرد 2–1 بردیم! این برد در تاریخ محمدان بنگلادش بی سابقه بود. بعد از بازی جشنی گرفتند که باورنکردنی بود. تمام مردم شهر بیرون آمده بودند.

در جشن شهردار و وزیر امور خارجه هم حضور داشتند.»او هر وقت از روزهای حضور در هند و بنگلادش حرف می زد بغض می کرد و همیشه می گفت:هیچ کسی نمی تواند یک ساعت آن زندگی را تحمل کند.او در مصاحبه ای گفته بود:«روزهای اولی که در هند و سپس بنگلادش بودم فقط می توانستم روزی یک وعده شکمم را سیر کنم آن هم نه با غذای خوب و مقوی بلکه با نان یا موز که ارزان بود. این سختی ها را به جان خریدم تا از اصولم برنگردم، تا جلوی کسی تعظیم نکنم، تا دست کسی را نبوسم، تا مردانگی ام را به حراج نگذارم، تا خداوند را ناراحت نکنم که آدم با شرافت و با عزتی باشم.»

او در دوران سرمربیگری موفق شد استقلال را به مقام نایب قهرمانی در لیگ تهران و باشگاه های آسیا و قهرمانی در لیگ آزادگان برساند. در تیم های سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، استقلال رشت، ماشین سازی تبریز، استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، نساجی قائمشهر نیز به مربیگری پرداخت که موفقیت چندانی نصیب وی نشد، هر چند تیم ماشین سازی در فصل 74–75 بازی های خوبی در لیگ ایران ارائه کرد و به همین خاطر بحث هایی در مورد انتخاب حجازی به عنوان سرمربی تیم ملی در مطبوعات مطرح شد. از قول پسر وی نقل شده که در همین دوره که مصطفوی رئیس فدارسیون فوتبال بود، قرار بود حجازی به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شود، اما در نهایت نام مایلی کهن به عنوان مربی تیم ملی اعلام شد.

درگذشت ناصر حجازی

ناصر حجازی در 30 اردیبهشت 1390 در حین تماشای دیدار تیم فوتبال استقلال مقابل پاس همدان در روز آخر لیگ برتر به دلیل وخامت حالش به کما رفت و در حالی که از بیماری سرطان ریه رنج می برد، در تاریخ 2 خرداد 1390، ساعت 10:55 صبح، در بیمارستان کسری در تهران درگذشت.

ناصر حجازی در طول 18 ماه بیماری هیچ گونه کمک دولتی را قبول نکرد. او دربارهٔ بیماریش و حضور مسئولان دولتی در کنار خود در بیمارستان گفته بود:«خیلی از مسئولان آمدند. من احتیاجی به کمک آن ها نداشتم. آن ها عددی نیستند که بخواهند به من کمک کنند، در اندازهٔ این حرف ها نیستند که بخواهند به ناصر حجازی کمک کنند.»

تیتر روزنامه ها در پی درگذشت ناصر حجازی