فریبا: حجازی را به پروین ترجیح می‌دهم

بهتاش فریبا درباره زمانی که عضو تیم ملی فوتبال زیر نظر مهاجرانی بود، اظهار داشت:  مهاجرانی بزرگترین حسنش این بود که زمینه را فراهم می‌کرد که بازیکنان رده جوانان برای ورود به رده بزرگسالان آماده و جذب شوند. در دوره ما هم ۹ نفر از جوانان به جام جهانی رفتند.

به گزارش«شایانیوز» به نقل از فارس، فریبا افزود: قبل از اینکه به جام جهانی برویم باید انتخاب می‌شدیم. در سال ۱۹۸۸ که به جام جهانی رفتیم ۱۸ تیم بودند و از آسیا و اقیانوسیه یک تیم به جام جهانی می‌رفت. کویت را بردیم و برای جام جهانی انتخاب شدیم. برای بازی برگشت با کویت مربی ما از جوانترها استفاده کرد. شب قبل از مسابقه مربی تیم مقابل در مسابقه ای گفت مهاجرانی می‌خواهد به ما رکب بزند که می‌خواهد از جوانان استفاده کند. در آن بازی گل اول را ما خوردیم بعد من و خلیلی گل زدیم و بُردیم اما مربی آن‌ها بعد از برد با اخلاق حرفه ای خود به تیم ما بسیار تبریک گفت چون ما با تیم دوم تیم اول را در کویت بردیم.

وی ادامه داد: پست اصلی من هافبک بود. برای جام ریاست جمهوری با تیم پاس به کره جنوبی رفتیم. یک روز قبل از اولین بازی فرکی کشاله اش کش آمد و پست فوروارد خالی ماند و چون خیلی جاها ارتباط خوبی با مربی داشتیم من گفتم دوست دارم فوروارد بازی کنم و بررسی کردند و فردای آن مرا در پست فوروارد گذاشتند. بهترین بازی عمرم را در آن موقعیت داشتم و در آن دوره در همه بازی‌ها زیر ۱۰ دقیقه به همه تیم‌ها گل زدم. یک گل هم به خود تیم کره زدم که ماندگار شد.

فوتبالیست قدیمی ایران اظهار داشت: هر آدمی اولین تجربه و شاکله زندگی اش در خانواده شکل می‌گیرد. من در یک خانواده بسیار پر جمعیت بزرگ شدم؛ ۱۰ برادر و ۲ خواهر هستیم و پدرم فقط می‌توانست شکم خانواده را سیر کند. برادر بزرگم بهزاد برای رسیدگی به امور درسی و اخلاقی نقش پدر را برای ما داشتند. به علاوه پدر و برادرم شانس آوردم که در ۱۳ سالگی به زیر دست مربیانی رفتم که بسیار اخلاق مدار بودند و بین ۵۰ تا ۶۰ بازیکنی که به تیم ملی داده اند همگی اخلاق مدار هستند. این همه سال بازی کردم کلا دو تا اخطار فوتبالی داشتم ولی دعوا در زمین بازی نداشتم این شانسم در زندگی ام هم تاثیر گذار بود.

فریبا گفت: خیلی تمرین می‌کردم؛ به شوت زن معروف بودم ابتدا به ساکن که نمی‌توان شوت زن بود، شاید ۲۰ درصد آن به استعداد آدم برگردد اما ۸۰ درصد آن اکتسابی است. در زمین راه آهن بازی می‌کردیم و بعد از غروب هم با یکی دو تا بازیکن در زمین می‌ماندیم و تمرین می‌کردیم.

وی درباره گلزنی‌های متعدد با پای چپ تصریح کرد: راست پا هستم اما ۹۰ درصد گل‌هایم با پای چپ است. وقتی انتخاب رشته داشتم دو ماه برادرم نگذاشتند به تمرین بروم چون باید درس می‌خواندم. وقتی برگشتم مربی گفت من تیمم را بسته ام فقط یک نفر را برای گوشه چپ می‌خواستند و من در ۱۵ روز پای چپم را تقویت کردم، سر تمرین‌ها مربی کفش پای راستم را در می‌آورد تا مجبور باشم فقط با پای چپم کار کنم.

این فوتبالیست پیشکسوت افزود: ابتدا در تیم راه آهن بودم بعد از آن تیم رفتم پاس و بعد استقلال. پاس در سال ۵۵ حقوقش ۲ هزار و ۵۰۰ تومان بود و در ازای هر برد در هر بازی هزار تومان پاداش داشت.

فریبا ادامه داد: با همه بازیکنان استقلال خوب بودم چون من بازیکن بازیساز تیم بودم. یک‌هافبک همیشه آرزو می‌کند فرواردی پرسرعت مثل چنگیز داشته باشد. تیم ما در سال ۶۰ یک دست بود و همه نفرات آن قوی بودند و با اکثر بچه‌ها جور بودیم. همیشه تیم یک دست نیست بلکه نقش مربی در این یک دست بودن مهم است.

وی اظهار داشت: من‌هافبک نفوذی بودم؛ در همه سال‌هایی که بازی کردیم جزو گل زن‌ها بودم و رو به جلو رفتن را دوست دارم. حتما کسی که شوت خوب می‌زند باید سر خوبی هم داشته باشد. با سرم گل‌های زیادی برای استقلال و تیم ملی زده ام.

این بازیکن برجسته استقلال گفت: سال ۶۱ یک بر صفر در دربی عقب بودیم. یک ربع مانده به پایان بازی روشن به زمین آمد و دو تا گل برای استقلال زدیم. هرچه گل به تیم‌های دیگر بزنیم جزو آمارمان نیست ولی اگر به پرسپولیس گل بزنیم جزو آمار است. برای پرسپولیس احترام قائلم چون همیشه عقیده دارم آدم باید به حریفش احترام بگذارد تا احترام را پس بگیرد.

فریبا در پاسخ به این سوال که از بین علی پروین و ناصر حجازی شخصیت فوتبالی کدام یک بهتر است؟ تصریح کرد: از نظر شخصیت فوتبالی طبیعتا باید بگویم ناصر حجازی ولی علی پروین هم خیلی بزرگ است و افتخار بازی با او را زیاد داشته ام. انتخاب سخت است ولی ناصر حجازی را انتخاب می‌کنم.

وی افزود: نمی‌توانم بین مربیانم یکی را انتخاب کنم. شیوه مربی گری شان فرق داشت از نظر فنی حسن آقا به من نزدیک بود اما از نظر انگیزشی حشمت خان استاد بود. بزرگترین حسنش این بود که بازیکن را با انگیزه و هیجان بسیار زیادی به زمین می‌فرستد.

پیشکسوت تیم استقلال بیان کرد:کی روش و برانکو برای مملکت ما زیاد زحمت کشیدند. کی روش را از نظر فنی کاملا تایید می‌کنم از نظر مسائل جانبی بازیکنان تیم ملی را کوچک می‌کرد و این کارش را دوست نداشتم اما درست کردن زمین چمن دهکده که سال‌ها بود خراب بود آن هم تحت فشارهای زیاد کاری ماندگار برای ما شد.

فریبا که با برنامه «شب نشینی» گفت و گو می‌کرد؛ درباره دو ستاره سابق استقلال اظهار داشت: برای مهدی طارمی واقعا خوشحالم؛ وقتی به تیم‌های بزرگ گل می‌زند و گلش بهترین گل‌های جام می‌شود به او افتخار می‌کنم. خیلی خوشحالم که به اروپا رفته ولی خیلی ناراحتم که مهدی قائدی به کشورهای عربی رفته است. اگر کمی‌سعه صدر داشت می‌توانست مثل طارمی‌به اروپا برود ولی حالا برای فصل بعد به اروپا می‌رود و باشگاه سود کمی‌از این نقل و انتقال می‌برد و همه سودها عاید تیم عربی می‌شود.