سفر به دوران قاجار؛ لباس عروس های قجری با زنان فربه و غبغب بزرگ که نمادی از مکنت بود

شایانیوز- لباس عروس همیشه برای خانوم ها اهمیت فراوونی داشته و داره. این مطلب هم اصلا ایران و خارج از ایران نداره، بلکه تو همه ادوار تاریخ لباس عروس نمادی از عروس شدن یک خانوم بوده و زیباییش رو چند برابر میکنه. اما بی شک این لباس هم مطابق با فرهنگ و زمانی که درش زندگی می کنیم پیش میره. مدلاش دارای تاریخ انقضا هستن و بسته به روحیات و ترند اون زمان طراحی میشن. جالبه که هیچ موقع هم آیندگان از مدل و سبک های گذشته خوششون نمیاد و مورد تمسخر هم قرار میدادن در حالی که بی شک این طراحی ها در زمان خود زیبایی خاص و مورد پسندی رو داشتند. (در حالی که همیشه هم آیندگان از مدل های قدیمی ایده گرفته و با تلفیق اونها با سبک جدید، ایده ای نو خلق می کنند.) البته که مسئله مد و زیبایی تنها در خصوص لباس نبوده و نیست. مثلا یکی از ترند هایی که در ایام قاجار خیلی به چشم میاد چاق و فربه بودن خانوم ها هستش که برای بانوان حال حاضر خیلی سواله! سوال اینه که چجوری اون میزان وزن رو زیبایی میدونستن؟

البته که در این مطلب شاید با دیدن این تصاویر تعجب کنید که پس چر این زنان قد تعریفاتی که از زنان چاق قاجار شنیده اید چاق نیستند!

که خب باید بگیم در زمان های قدیم یعنی دوران پیش از رنسانس، چاق بودن تو کشورهای غربی نشونه ای از ثروتمندی و مکنت بود و این طور نشون داده میشد که افراد چاق، پول زیادی دارن و توانایی خوب و زیاد خوردن و در نهایت چاقی رو به واسطه پولشون دارند. این مسئله به قدری تو کشور های غربی پر اهمیت بود که حتی بسیاری از اشراف غرب و ثروتمندان بعد از کلی غذا خوردن انگشت در حلق خود کرده و کل غذایی که خورده بودند رو به عمد برمیگردوندند تا معده شون خالی شده و بتونن دوباره غذا بخورند. 

اما درست در نقطه مقابل شون خانوار های فقیر دارای هیکل های نحیف و لاغری بودند که به دلیل کمبود بضاعت مالی و غذای کم خوردن، به این شکل بودند. از سویی هم چاقی در میون قاجاریان به نوعی زیبایی تلقی میشد و زنان چاق مورد پسند تر بودند و به اندام فربه خود مینازیدند. در واقع ایرانیان در اون زمان زیبایی رو به جای صورت، در اندام چاق میدونستند و همواره خانوم های چاق در میون دربار شاهان قاجار محبوبیت و توجه بیشتری رو از آن خود داشتند، چرا چون ملاک زیبایی بود.

جالبه که بدونید یک نویسنده و روزنامه نگار فرانسوی به نام کارلا سرنا بعد ز اینکه در سال 1294 هجری قمری با خانوم انیس الدوله دیدار داشت، خاطره هایی از اون دوره نوشته و می گوید: او بسیار چاق و درشت اندام است و غذای زیادی هم می خورد… حتی به من خورده می گیرد که لاغر و خشکیده ام. او می گوید مردان ایرانی زنان چاق را دوست دارند و هر چه زن فربه تر باشد نزد شوهرش عزیز تر و مقرب تر است…

غبغب زن هرچی بزرگ و افتاده تر، خوشگل تر!

و اما نکته جالب اینکه در میون همین زنان که بسیار چاق هستند، داشتن غبغب های بزرگ هم یک زینت بسیار جذاب و مهم در به شمار میرفت که خب باز هم گفته میشه نیس الدوله خانم در این بخش از زیبایی هم حرف اول رو میزده و زیباترین زن عهد قاجار بوده، البته با معیار زیبایی اون زمان. چرا که وی غبغبی بسیار بزرگ داشته و به اصطلاح اون دوره هفت طبقه بوده! 

البته که شاید بیشتر زنان دربار در دوران قاجار چاق و گرد بوده باشند، اما این مورد در رابطه با همه زنان ایرانی صدق نمیکرد. در زمان ناصرالدین شاه قاجار مد و لباس خیلی خیلی مورد توجه قرار گرفت و چون ایرانیان با دوربین عکاسی آشنا شده بودند، عکس های زیبایی از این دوران به جا مانده است.