هفدهم فروردین و سروش روز که نیک است و پاک؛ جشن سروشگان را باید پای کوبان گذراند

شایانیوز- در ایران باستان روز های بی شماری وجود دارند که در آن ها جشن و پایکوبی برگذار می شود، روز هایی که به مناسبت های گوناگون گرامی داشته می شوند و مناسک خاص خود را دارند جشن هایی که به مرور زمان و طی سالیان دراز بر اثر فرهنگ های دیگری که به کشورمان وارد شده اند ما ان ها را به دست فراموشی سپرده ایم مانند جشن سپندارمذگان یا جشن میانه زمستان اما باید بدانید که این جشن ها و آیین ها حرف های زیادی دارند و از یاد بردن آن ها مانند آن است که درختی وقتی سر به فلک کشید فراموش کند که همچنان از ریشه های مستحکم در خاکش است که قامت راست کرده است. یکی دیگر از جشن های ایران زمین که این روز ها کمتر کسی با آن آشنایی دارد جشن سروشگان یا سروش روز است، جشنی که مانند دیگر جشن های باستانی به شکر گذاری و پایکوبی میگذرد.

جشن سروشگان چیست و کی برگزار می شود؟

همان طور که می دانید در گاهشمار باستانی ایران زمین هر روز از ماه دارای نامی ویژه بوده است و هفدهمین روز از هر ماه را نیز به نام ایزد سروش که پیام آور نیکی و پرستش است، سروش می نامیدند؛ اما هفدهم فروردین یا سروش روز فروردین ماه نسبت به دیگران اهمیت بیشتری دارد چراکه نخستین سروش روز سال می باشد. ایرانیان باستان در این روز به دور از هرگونه توجه به قومیت و ملیت دور هم گرد می آمدند و با جشن و پایکوبی به ستایش پروردگار می پرداختند.

ایزد سروش کیست؟

و اما شاید برایتان سوال باشد که ایزد سروش کیست که این روز را به نام او جشن می گیرند؟ اولین بار او بود که عبادت پروردگار را آغاز نمود و نیایش امشاسپندان را بر زبان آورد، آن را به مردم آموخت و پیش از برآمدن خورشید، مردم را برای نیایش فرا خواند. براساس آداب روز جشن سروشگان باید بدانید که او بود که پنج گات های زرتشت را سرود.

نماد مادی ایزد سروش چیست؟

نماد مادی سروش خروس نام نهاده شده که با بانگ بامدادی خود مردم را به ستایش خداوند می خواند. خروس و به ویژه خروس سپید از گرامی ترین جانوران در نزد ایرانیان بشمار می رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش است. ایزد سروش بر بلندای البرز کوه کاخی با هزار ستون دارد که به خودی خود روشن است. او گردونه ای در آسمان دارد که چهار اسب درخشان تیز پا با سم های طلایی آن را می رانند و دشمنان خود را در هر کجایی که باشند، دستگیر می کند؛ او همیشه بیدار است و در حال پاسبانی می باشد.

ابوریحان بیرونی سروش را چگونه تعریف می کند؟

بر اساس نوشته های ابوریحان بیرونی همان طور که قبل تر هم اشاره کردیم سروش نخستین کسی بود که مردم را به پرستش خداوند امر کرد و به همین خاطر هم دعا و عبادت در این روز نیک شمارده می شود و می نویسد:

ز گیتی بر آمد سراسر خروش

به آذر بد این جشن روز سروش

آیا ایزد سروش در ادبیات نیز جایی دارد؟

همان طور که احتمالا خودتان هم حدس زده اید پاسخ این سوال مثبت است و به نه تنها ابوریحان بیرونی بلکه ادیبان بزرگ دیگر مانند فردوسی نیز به او اشاره کرده اند. جالب است بدانید که اولین موجود ماورایی ای که در شاهنامه به آن اشاره می شود سروش است که برای آگاه نمودن کیومرث از توطئه دیو به صورت یک پری پلنگینه بر او آشکار می شود. پس آن نیز در چند جای دیگر حکیم فردوسی به ایزد سروش اشاره می نماید.