آموزش شنا پروانه؛ لذت پرواز در آب برای همه!

همه ما می‌دانیم که پروانه یکی از دشوارترین سبک‌های شناست و برای چیره‌دست شدن در این سبک مستلزم یادگیری آن هستیم. شنای صحیح این سبک به انرژی مضاعف و تکنیک‌های پیشرفته و خاص نیاز دارد. پروانه یک سبک شنای نسبتاً جدید است و اولین بار در دهه 1920-1930 به عنوان گونه‌ای از کرال سینه معرفی شد.

شنا پروانه‌ یک سبک شنا کاملاً متمایز با دیگر سبک‌ها و سرگرم‌کننده است، اما یادگیری این سبک شنا حتی برای شناگران حرفه‌ای نیز دشوار است، به همین دلیل بسیاری از شناگران هرگز برای یادگیری این حرکت به خود زحمت نمی‌دهند. اما در این صورت، آن‎ها حس خوب پرواز در آب را دست می‌دهند. 

برای آموزش شنا پروانه با مستر سوییمر کلیک کنید.

مراحل شنای پروانه

در ادامه مراحل مختلف حرکت پروانه را تحلیل می‌کنیم. با تصور اینکه شناگر در موقعیت اولیه زیر قرار دارد:

• بدن در یک وضعیت مستعد شناور است.

• سر در حالت خنثی، رو به پایین است.

• بازوها به سمت جلو کشیده می‌شوند و به اندازه عرض شانه باز می‌شوند. کف دست‌ها رو به پایین است.

• پاها صاف هستند و به هم چسبیده‌اند.

• پاها کشیده می‌شوند.

اکنون چرخه ضربه شروع می‌شود:

• موج‌دار شدن بدن با فشار دادن قفسه سینه به سمت پایین در آب آغاز می‌شود.

• ضربه بازو از زمانی شروع می‌شود که قفسه سینه در وضعیت آزاد باشد.

• بازوها از هم جدا می‌شوند و در آرنج خم می‌شوند به طوری که قسمت‌های زیرین ساعد و کف دست‌ها به سمت عقب حرکت می‌کنند.

• هنگامی که بازوها در موقعیت گرفتن قرار گرفتند، به سمت عقب و به سمت داخل به سمت قفسه سینه حرکت می‌کنند.

• در همان زمان، باسن به پایین فشار داده می‌شود و پاها در زانو خم می‌شوند.

• هنگامی که دست‌ها در زیر سینه به هم می‌رسند، جهت خود را تغییر می‌دهند تا به سمت باسن حرکت کنند.

• با حرکت دست‌ها به سمت باسن، اولین ضربه دلفین انجام می‌شود.

• مدت کوتاهی پس از آن، قفسه سینه و شانه‌ها بالاتر از سطح آب قرار می‌گیرند.

• به محض اینکه دست‌ها به باسن می‌رسند، بازوها آب را ترک می‌کنند و به سمت جلو روی آب می‌چرخند.

• هنگامی که بازوها در جلوی بدن قرار می‌گیرند، تقریباً به اندازه عرض شانه‌ها از هم باز می‌شوند، وارد آب می‌شوند و به طور کامل زیر سطح آب کشیده می‌شوند.

روش صحیح هواگیری در شنا

از مهم‌ترین مراحل آموزش شنا می‌توان به حبس نفس در زیر آب و هواگیری اشاره کرد، در صورتی که شناگر روش صحیح هواگیری را نداند تمرکزش بهم می‌ریزد و توانایی خود را در اجرای تکینیک‌ها از دست می‌دهد. 

روش صحیح نفس گیری در شنا در وبلاگ مستر سوییمر.

در این بخش برای رفع مشکلات هواگیری در شنا به صورت خلاصه به چند اصل کلی می‌پردازیم:

دم زیر آب

متعارف‌ترین روش هواگیری در آب، دم از طریق دهان و بازدم از طریق بینی می‌باشد چرا که در این حالت آب وارد بینی نمی‌شود. حتما از خود میپرسید که در هنگام دم از دهان نیز امکان ورود آب دهان وجود دارد؟! بله اما حتی اگر آن آب را قورت دهید خطرات ناشی از آن کمتر از ورود آب از بینی است.

دم روی آب

در شیوه دیگر هواگیری شناگر زیر آب نفس خود را حبس کرده و دم ندارد، در عوض هر چند لحظه یکبار برای هواگیری سر خود را از آب بیرون می‌آورد و دوباره زیر آب می‌رود. شناگر باید توجه داشته باشد که دمش بیرون از آب باشد و بازدم زیر آب که پیشنهاد می‌شود تا زمانی که شناگر احساس نیاز نکرده زیر آب بازدم نداشته باشد و نفس خود را حبس کند.

البته  باید به این نکته نیز توجه کرد که، هواگیری از این روش بر سرعت شنا کردن تاثیر می‌گذارد، پس نباید تعداد دفعاتی که شناگر سرش را برای هواگیری از آب بیرون می‌آورد زیاد باشد. بهتر است که شناگر هر بار که نفس می‌گیرد با یک دم عمیق اکسیژن بیشتری را وارد ریه‌ها و شش‌های خود کند.

بازدم صحیح

هنگام شنا کردن، بازدم باید به صورت آرام انجام شود چرا که بازدم فقط زیر آب انجام می‌شود و این که وقتی شناگر سرش را برای دم از آب بیرون می‌آورد زمان کافی برای هم دم و هم بازدم ندارد.