تارسیر گوشتخواری با چشم های ورقلمبیده/ میمونی که 360 درجه سرشو میچرخونه شکار کنه

شایانیوز- تارسیه یا تارسیر یا میمون شبگرد هندی است. این موجود بهت زده حیوانی کوچک با چشمانی بسیار بزرگ و از تیره نخستی سانان است. هر یک از چشمان او حدود ۱۶ میلیمتر قطر دارد که از کل مغزش بزرگ‌تر است. این ویژگی جانور ظاهراً بامزه، حاصل این نیاز است که بتواند تعادل را بین سر سنگین و چشمان بزرگ براقش برقرار کند تا بتواند توانایی شکار شبانه در سکوت را داشته باشد چون این حیوان از میوه و سبزیجات تغذیه نمی کند و فقط گوشتخوار است.

مغز تارسیر و ارتباط با چشم هایش

مغز کوچک تارسیر دارای قشر بینایی عظیمی است تا اطلاعات چشم‌های بزرگ را پردازش کند ویژگی که برجسته‌ترین قسمت ظاهر این حیوان است. اندازه چشم ها و قشر بینایی احتمالاً به دلیل عدم وجود یک لایه بازتابنده (tapetum) که چشمان اکثر پستانداران دیگر دارند ضروری است. تارسیر همچنین از نظر داشتن استخوان‌های مچ پا بلند (تارسال به زبان بومیان و از این رو تارسیر نامیده می‌شود)، بدنی کوتاه و سری گرد که می‌تواند 360 درجه بچرخد، شاید به نظر غیرمعمول برسد اما چون مردمک چشم ها حرکت نمی کند سر قابلیت چرخش 360 درجه دارد. او دارای صورتی کوتاه، با گوش های بزرگ و غشایی است که تقریباً دائماً در حرکت هستند.  خز تارسیرها ضخیم، ابریشمی و به رنگ خاکستری تا قهوه ای تیره است. 

ویژگی دم تارسیر

دم این میمون گوشتخوار در قسمت زیرین مانند موش پوسته پوسته است. در اکثر گونه ها دارای یک دسته موی لبه دار یا انتهایی است.

تارسیرها از نظر شکل متوسط بین لمورها و میمون‌ها هستند البته بدون در نظر گرفتن دمی که حدوداً دو برابر آن طول دارد.  تارسیرها از نظر شب گردی و داشتن حس بویایی به خوبی لمور ها هستند.  با این حال، مانند میمون ها و انسان ها، بینی خشک و پوشیده از مو دارند.

تارسیرها تنها نخستی‌های کاملاً گوشتخوار هستند که حشرات، مارمولک‌ها و مارها را شکار می‌کنند.  با چسبیدن به درختان، دم را به تنه فشار می دهند تا از آن حمایت کنند.  آنها توسط نوک انگشتانشان به درختان می‌چسبند که کمک می کند که به صورت پدهای چسب دیسک مانند خود را نگه دارند.  تارسیرها با پرتاب کردن خود از تنه درختی به تنه درخت دیگر که توسط اندام های عقبی بسیار کشیده شان به حرکت در می آیند، در جنگل حرکت می کنند.

تفاوت دم تارسیر با لمور و میمون

وقتی به صورت تارسیر نگاه می کنید به نظر می رسد کل صورتش چشم است و گویی این چشمان جهش یافته هستند. البته انگشت‌های بلند و باریک و فضایی مانندشان و سرهایی که طوری می‌چرخند که انگار در حال تست رباتیک هستند آن ها را جذاب تر هم نشان می‌دهد.

 متأسفانه این موجودات سال ها توسط بومیان که فکر می کردند میوه های باغ آنها یا سبزیجات مزارعشان را می خورند کشته می‌شدند. تا زمانی که توسط گروه های حفاظت محیط زیست اطلاعات صحیح در مورد آنها داده شد. یکی دیگر از دردسرهای این موجودات  این است که دوست داشتنی بودن آنها در طول سال ها باعث محبوبیت آنها شده و به عنوان حیوانات خانگی یا به عنوان مواردی که مجبور به ژست گرفتن برای عکس های توریستی می شوند، باعث ناراحتی و ورود به قلمرو آنها شده است .

تارسیر ها و شیوه حفاظت از قلمرو

بزرگسالان در جفت های تک همسر زندگی می کنند و در طول شب به طور صوتی در تماس هستند و با استفاده از تماس های بسیار بالا از قلمرو در برابر جفت های دیگر دفاع می کنند.  در جزیره سلبس (سولاوسی) این تماس‌ها دوئت هستند. تماس‌های متفاوت اما مکملی که توسط زن و مرد برقرار می‌شود. نوزادان مجرد در حالت نسبتاً توسعه یافته، پشمالو و با چشمان باز، پس از یک حاملگی شش ماهه به دنیا می آیند.

 کجا  می توانیم تارسیر ها را ببینیم؟  

اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) بیش از دوازده گونه تارسیر را در سراسر آسیای جنوب شرقی، از جمله فیلیپین، مالزی و اندونزی فهرست کرده است که تعدادی از آنها در معرض خطر یا به شدت در معرض خطر هستند. بوهول در فیلیپین مکان خوبی برای دیدن تارسیرها است. اگر به این حیوانات علاقه دارید میتوانید یکی از پناهگاه های محلی مانند منطقه حفاظت شده تارسیرها را در این مکان امتحان کنید.

نویسنده: فاطمه عرب زاده