سؤالات بی‌پاسخ درباره حکم انضباطی دیدار ذوب‌آهن

به گزارش شایانیوز به نقل از وانانیوز، فوتبال ایران دچار یک از هم گسستگی فرهنگی شده است. وضعیتی که پیش از کرونا روی سکوها اسفبار بود و پس از کرونا در شبکه‌های اجتماعی و البته خیابان‌ها با آن مواجهیم. روزگاری ۱۲۰ هزار نفر در ورزشگاه آزادی دربی را مشاهده می‌کردند و حتی کنار زمین چمن هم تماشاگر حضور داشت، اما خون از بینی کسی نمی‌آمد و حالا وضعیت به گونه‌ای شده که کری خوانی‌ها حتی می‌تواند به سوءقصد به جان اعضای یک تیم منجر شود.

از دو سال پیش که فدراسیون فوتبال در زمان مهدی تاج شروع به برخی اقدامات برای جلوگیری از این مسائل کرد، مشخص بود که برنامه ریزی صورت گرفته عملی و اجرایی نیست. فارغ از مسائل فرهنگی که حل این مشکلات برنامه ریزی بلند مدت می‌خواهد، لیگ برتر فوتبال معطل نصب گیت‌های الکترونیکی و دوربین‌های چهره‌زن شد تا هم از ورود تماشاگران بدون بلیت جلوگیری و هم خاطیان احتمالی شناسایی شوند. هرچند با آغاز لیگ، مشخص شد اقدامات برای فروش بلیت الکترونیکی با دردسرهای فراوانی مواجه است و حتی با وجود گیت الکترونیکی، تماشاگران از راه‌های دیگری خود را روی سکوها می‌رساندند.

با این حال پس از شش هفته معطلی در آغاز مسابقات لیگ، وقتی ۳۱ شهریور ۹۸ استقلال و پرسپولیس از هفته چهارم مسابقات لیگ برتر به مصاف هم رفتند، خشونت روی سکوها بیداد می‌کرد. از فحاشی و توهین به داور و بازیکنان حریف، تا پرتاب صندلی از سوی تماشاگران به سمت هواداران تیم رقیب و نشانه گرفتن بازیکنان داخل زمین که منجر به شکسته شدن سر محمدحسین کنعانی‌زادگان، مدافع پرسپولیس نیز شد. پس از آن مقطع وقتی از فدراسیون فوتبال درباره برخورد با تماشاگران متخلف پرسیده شد، پاسخی دریافت نشد. یعنی هم بلیت فروشی الکترونیکی و گیت‌های ورودی، هم دوربین‌های چهره‌زن عاملی برای شناسایی تماشاگران متخلف نشد و در ادامه همان فصل نیز تا بسته شدن استادیوم‌ها به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا، خشونت‌ها ادامه داشت.

اخیراً با بالا گرفتن اختلافات میان دو تیم پرسپولیس و سپاهان و رقابت این دو تیم برای قهرمانی لیگ برتر، اتفاقاتی بیرون از زمین مسابقه در اصفهان رقم خورد. اتفاقاتی که از تجمع مقابل هتل پرسپولیس و شکسته شدن شیشه‌های اتوبوس این تیم آغاز شد و با جنجال پایان بازی خاتمه یافت. دامنه این اتفاقات به دیدار معوقه پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن در اصفهان نیز کشیده شد و وقتی اتوبوس این تیم قصد رفتن به ورزشگاه فولاد شهر را داشت، نارنجکی به سمت اتوبوس پرسپولیسی‌ها پرتاب شد که طبق گفته افراد حاضر در اتوبوس ممکن بود منجر به چپ شدن اتوبوس این تیم و احتمالاً اتفاقات ناگوار دیگری شود. بسیاری این اقدام را سوءقصد به جان تیم پرسپولیس نیز تعبیر کردند تا اینکه امروز کمیته انضباطی رأی این تخلف را صادر کرد.

طبق اعلام سایت فدراسیون فوتبال؛ «کمیته انضباطی پس از بررسی تخلف مهرداد حسن‌پور و پارسا کریمی به دلیل پرتاب مواد محترقه و محرز شدن تخلف این افراد، اعلام کرد که هر کدام به مدت ۲ سال از ورود به ورزشگاه‌های فوتبال و فوتسال کشور و جبران خسارات مالی وارده محکوم شدند و رأی صادره قابل اجرا بوده و ظرف مهلت ۷ روز از تاریخ این ابلاغ، قابل اعتراض نزد کمیته استیناف است». کمیته انضباطی در ضمن اعلام کرد؛ «همچنین در خصوص رسیدگی به شکایت باشگاه پرسپولیس از باشگاه سپاهان و تخلف احتمالی باشگاه ذوب‌آهن اصفهان با توجه به ضرورت تکمیل تحقیقات پرونده مفتوح خواهد بود».

با این حال سؤالی که مطرح می‌شود، این است که محرومیت این دو فردی که اقدام به پرتاب مواد محترقه به سمت اتوبوس پرسپولیس کردند از چه زمانی آغاز خواهد شد؟ آیا هم اکنون که ورزشگاه‌ها به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا بسته است، این محرومیت نیز محاسبه می‌شود یا زمان اجرای آن زمانی خواهد بود که ورزشگاه‌ها به روی تماشاگران باز خواهد شد؟ (که زمان آن نامعلوم است). سؤال مهم‌تر اینکه چطور قرار است این محرومیت به اجرا در آید؟ آیا بلیت فروشی الکترونیکی به درستی اجرایی می‌شود یا دوربین‌های چهره‌زن قابلیت شناسایی تماشاگران متخلف را دارد؟ تجربه نشان داده که تا وضعیت زیرساخت‌ها درست نشده نمی‌توان امیدی داشت چرا که پیش از شیوع کرونا نه خبری از دوربین‌های چهره‌زن بود و نه ورود و خروج تماشاگران طبق اصول انجام می‌شد.

خبرنگاری برای رسیدن به پاسخ این سؤال‌ها با اعضای کمیته انضباطی تماس گرفت که از میان اعضا، حسین عبداللهی اعلام کرد رئیس کمیته انضباطی باید پاسخگوی این سؤال باشد. در ادامه خبرنگار تسنیم با ابوالفضل حسن‌زاده، رئیس کمیته انضباطی تماس گرفت که این تماس بی‌پاسخ بود، اما در نهایت رئیس کمیته انضباطی و همچنین مسئولان فدراسیون فوتبال نمی‌توانند این سؤالات را بی پاسخ بگذارند. اینکه چگونه قرار است افراد مختلف از حضور در ورزشگاه‌ها منع شوند آن هم در حالی که ابزار چنین کاری وجود ندارد؟