مذاکره فرهاد با ستاره‌ها؛ اقدامی دلسوزانه یا آماتور؟

 فرهاد مجیدی چندی پیش در تمرین استقلال گفت که چندسال است تیم با نظر دلالان بسته می‌شود و مربی نقش خاصی ندارد. از همین رو وی تصمیم گرفت برای فصل آینده تیم را خودش ببندد.

استقلال در این سال‌ها ستاره‌های زیادی از دست داده و هیچ علاقه‌ای به ثبات و یکدست یودن نشان نداده است. مجیدی پیش از اینکه پیشکسوت و سرمربی استقلال باشد یک هوادار آبی است. او هم دغدغه‌های هواداران را دارد و خودش دست به کار شده تا مانع جدایی ستاره‌های استقلال شود. شنیده می‌شود در چند روز گذشته فرهاد مجیدی دست به کار شده و در حال مذاکره با بازیکنان فعلی تیم برای تمدید قرارداد و چند بازیکن برای فصل بعد است.

حال این سوال به وجود می‌آید آیا این کار فرهاد مجیدی از نظر حرفه‌ای درست است؟ آیا برای اعتبار و وجهه‌ی استقلال به عنوان یکی از قطب‌های فوتبال ایران خوب است سرمربی به دنبال بازیکن باشد و با او مذاکره کند؟ باشگاهی که هیئت مدیره عریض و طویل و سیستم و ساختار بزرگی دارد کسی را به جز فرهاد مجیدی برای مذاکره با بازیکنان ندارد؟

نمونه‌های خارجی که در این رابطه مثال زده می‌شود و می‌بینیم کاملا با شرایط استقلال و فرهاد فرق دارند. مثلا آنتونیو کونته علاقه فراوانی به روملو لوکاکو بلژیکی داشت و هنگامی که در چلسی بود بار‌ها درخواست خرید او را به مدیران باشگاه داد، اما موفق به همکاری با وی نشد. کونته سرانجام در باشگاه اینتر موفق به همکاری با بیگ روم شد و تنها ارتباطش با او در حد ارسال پیام یا تماس برای ملحق شدن به تیم جدید بود و مرد ایتالیایی هیچ نقشی در مذاکره با منچستریونایتد، بازیکن، ایجنت، واسطه‌ها و... نداشت.

کاش دغدغه‌ی سرمربی‌های فوتبال ما تنها شرایط فنی تیم و فکر کردن به بازی بعدی تیمشان باشد نه هیچ چیز دیگر.