یک گزارش عجیب از وضعیت پرسپولیس و کریم باقری

به گزارش «شایانیوز»  و به نقل از اعتماد؛ این گزارش را بدون کم و کاست می‌خوانید؛

تیتر ما و قیاس سرنوشت مربیگری کریم باقری و زیدان، آن هم پس از کسب یک پیروزی خانگی مقابل تیم تازه لیگ برتری شده خیبر، شاید اغراق‌آمیز به نظر برسد اما در فوتبال و نگاه ژورنالیستی، دنیا دنیای این مقایسه‌ها است. 

از این گذشته، کریم باقری به عنوان برترین هافبک گلزن تاریخ ملی دنیا یک شخصیت خاص و قابل احترام در تاریخچه فوتبال آسیا به حساب می‌آید.  مقدمه‌چینی کردیم تا برسیم به اینکه زیدان در فوتبال فرانسه احترام دارد و هزار برابر آن کریم در فوتبال ما قابل ستایش است. اما اصل مطلب! این دو زمانی در مرکز زمین بازی می‌کردند و به لحاظ شخصیتی بسیار آرام و به دور از حواشی بودند. جالب اینکه هر دوی اینها یک بار سابقه از کوره در رفتن را داشتند که هر دو بار به ناک اوت شدن بازیکن رقیب منجر شد.

کریم باقری در بازی مقابل قطر در بازی فوق‌العاده حساس انتخابی جام جهانی که با مشت بازیکن قطری را نقش زمین کرد و زیدان در بازی فینال جام جهانی 2006 که با کله رفت توی سینه مارکو ماتراتزی.

یک شباهت دیگر: زیدان پس از اخراج رافائل بنیتز سرمربی اسپانیایی رئال مادرید جانشین وی شد و کریم هم پس از اخراج کارلوس گاریدو که یک مربی اسپانیایی است هدایت پرسپولیس را برعهده گرفته است! بازهم یادآوری می‌کنیم نه پرسپولیس، رئال است و نه باقری زیدان، اما از مقایسه سرنوشت اسطوره‌ای که به لحاظ شخصیتی شبیه به اسطوره فوتبال ما است می‌شود این تصور را داشته باشیم که داستان زیدان این‌بار در خاورمیانه تکرار شود. 

دنیا را چه دیدید شاید کریم هم در اولین تجربه سرمربیگری‌اش در پرسپولیس مثل زیدان در رئال موفق شد. هردوی این تیم‌ها پرطرفدار هستند و ابزار لازم برای رسیدن به موفقیت را دارند. اما این قصه روی دیگری هم دارد و از قضا به خاطر همین روی دیگر سکه است که باقری تا این لحظه پاسخ مثبتی برای نشستن روی نیمکت پرسپولیس به‌طور دایمی نداده است؛ «صبر کم هواداران ما و حیا کن، رها کن‌ها»! در فوتبال ما صبر هواداران کم است و مردم از تیم‌های پرطرفدار فقط برد می‌خواهند برای همین اگر تاریخ فوتبال ما را ورق بزنید سرنوشت مربیان بزرگی را خواهید دید که با سلام و صلوات آمدند و پس از اینکه در دو، سه بازی نتیجه لازم را نگرفتند با بطری آب معدنی و شعارهای تند هواداران بدرقه شدند! از مرحوم دهداری و مرحوم حجازی تا پروین و دایی و گل‌محمدی و بسیاری از مربیان بزرگ دیگر که در تیم‌های پرطرفدار اعتبارشان زیر سوال رفت. آن هم در شرایطی که برخی از این مربیان کوهی از افتخار و جام را برای باشگاه‌های خود به ارمغان آورده بودند.

سابقه نشان داده جدال بین منطق و وسوسه را معمولا بزرگان فوتبال ما می‌بازند و ریسک نشستن روی نیمکت تیمی بزرگ را به جان می‌خرند اما انصافا اگر کریم با آن همه سابقه روشن نخواهد این ریسک را حالا بپذیرد پس کی می‌خواهد قبول کند؟‌ در فوتبال ما که قحطی آدم‌های بزرگ در آن واضح به چشم می‌آید، ما از شما پنهان نمی‌کنیم که مشتاق هستیم تا باقری و دایی و مهدوی‌کیا و دیگر بزرگان را‌ در بدنه فوتبال ببینیم. چرا که فوتبال ما با این بزرگان زیبا می‌شود حتی اگر بی‌رحمی این فوتبال بارها و بارها دامن هرکدام‌شان را گرفته باشد باز هم منتظر می‌مانیم تا آنهایی را که دوست‌شان داریم از کنار زمین یا پشت میز مدیریت ببینیم. فکر کردن به این هم جذاب است، اینطور نیست؟ اما از بحث اصلی که خارج نشویم باید صبر کنیم و ببینیم تکلیف نیمکت پرسپولیس چه می‌شود آیا کریم به کارش ادامه م‌دهد یا تصمیم دیگری گرفته می‌شود.