وقت برد رسید؛ استقلال اول فصل آقا فرهاد!
پنج تساوی پیاپی چاره‌ای جز بردن پیکان پیش روی فرهاد مجیدی و شاگردانش نگذاشته است.
با عدم شروع پر قدرت مدعیانی چون پرسپولیس و سپاهان در یک‌چهارم اول لیگ، ده امتیازی که فرهاد مجیدی و تیمش از دست داده اند چندان فاصله‌ای با صدر ایجاد نکرده اما آیا از این به بعد هم اینگونه خواهد بود؟
به گزارش «شایانیوز» و به نقل از ورزش سه؛ تقریبا جدول به سه بخش مدعیان، متوسط‌ها و نامزدهای سقوط تقسیم می‌شود و چه بسا دیگر امتیاز از دست دادن تیم‌های مدعی همچون استقلال تبعاتی بیش از فاصله دو امتیازی این تیم با صدر جدول داشته باشد.
فرهاد مجیدی در کوارتر اول لیگ بیست و یکم هنوز نتوانسته امضای خود را پای استقلال بگذارد. تیم او هنوز به سبک مشخصی از نظر نوع بازی نرسیده و در این میان ترکیب ثابت با تغییرات کم و حتی سیستم ثابت و غالبی برای آرایش بازیکنان در زمین نیز انتخاب نشده. شاید این تغییرات به سبک مربیگری مجیدی و فلسفه مربیگری او ارتباط داده شود آن هم در صورتی که بتوان مجیدی در دسته‌ی مربیانی قرار داد که اعتقاد به ثبات در ترکیب و سیستم ندارند. اما آنچه مجیدی در این فصل از این نظر در استقلال پیاده کرده با آنچه او در انتخاب سیستم و ترکیب ثابت در فصل قبل دنبال کرد تفاوت دارد و بنابراین نمی‌توان گفت که تغییرات زیاد در نوع بازی و ترکیب استقلال انتخاب اول مجیدی بوده و او قصد دارد با همین فلسفه ادامه دهد. چه بسا او همچنان به دنبال یافتن بهترین سیستم و ترکیب است و هنوز به این جمع‌بندی نرسیده و شاید بتوان دلایل افت و خیزهای استقلال در بازی‌هایش را به این موضوع ربط داد؛ اینکه استقلال در برخی از این هشت بازی اخیر مالکانه و موقعیت‌ساز بازی کرده و در برخی بازی‌ها از این روند دور شده.
برای پرسپولیس با همه‌ی ضعف‌هایش در این فصل هنوز می‌توان یک شناسنامه تاکتیکی تعریف کرد و می‌توان امضای تاکتیکی یحیی گل محمدی پای عملکرد این تیم دید. یا سپاهان علیرغم دو باخت در هشت بازی دارای سبک و شکل تاکتیکی مشخصی است. اما در مورد استقلال به عنوان یک تیم مدعی هنوز نمی‌توان به این جمع‌بندی رسید. به عبارتی در مورد پرسپولیس و سپاهان می‌توان یک پیش‌بینی تاکتیکی از روند بازی‌های‌شان مقابل هر رقیبی با هر سطح از کیفیت داشت اما در مورد استقلال این پیش‌بینی‌ها معمولا به شکست انجامیده. همین می‌شود که نمایش استقلال در دربی مقابل پرسپولیس نه تنها برای هوادارانش که حتی برای هواداران رقیب که انتظار استقلالی خطرناک‌تر و مقتدرتری داشتند نیز غافلگیرکننده بود. استقلالی که هفته قبلش در یک بازی هجومی و پر موقعیت در مقابل صنعت‌نفت ظاهر شده بود در مقابل پرسپولیس تعداد پاس‌هایش به چهارصد پاس هم نرسید و بدتر اینکه همین تعداد پاس دقتی هفتاد درصدی داشت. این میزان دقت در پاس تقریبا برای یک تیم مدع فاجعه است.
رای پرسپولیس با همه‌ی ضعف‌هایش در این فصل هنوز می‌توان یک شناسنامه تاکتیکی تعریف کرد و می‌توان امضای تاکتیکی یحیی گل محمدی پای عملکرد این تیم دید. یا سپاهان علیرغم دو باخت در هشت بازی دارای سبک و شکل تاکتیکی مشخصی است. اما در مورد استقلال به عنوان یک تیم مدعی هنوز نمی‌توان به این جمع‌بندی رسید. به عبارتی در مورد پرسپولیس و سپاهان می‌توان یک پیش‌بینی تاکتیکی از روند بازی‌های‌شان مقابل هر رقیبی با هر سطح از کیفیت داشت اما در مورد استقلال این پیش‌بینی‌ها معمولا به شکست انجامیده. همین می‌شود که نمایش استقلال در دربی مقابل پرسپولیس نه تنها برای هوادارانش که حتی برای هواداران رقیب که انتظار استقلالی خطرناک‌تر و مقتدرتری داشتند نیز غافلگیرکننده بود.
استقلالی که هفته قبلش در یک بازی هجومی و پر موقعیت در مقابل صنعت‌نفت ظاهر شده بود در مقابل پرسپولیس تعداد پاس‌هایش به چهارصد پاس هم نرسید و بدتر اینکه همین تعداد پاس دقتی هفتاد درصدی داشت. این میزان دقت در پاس تقریبا برای یک تیم مدع فاجعه است.
ین نوع نگرش به هر بازی و این تغییراتی که پیامد آن است شاید برای یک تیم غیرمدعی که کیفیت بازیکنانش در حد تیم‌های مدعی نیست مناسب به نظر برسد و مربیان این تیم‌ها مجبور باشند برای هر بازی و به خصوص بازی مقابل مدعیان، اولویت را به یک بازی انفعالی و طراحی تاکتیکی متناسب با نقاط قوت حریف بدهند اما در مورد تیمی همچون استقلال که هدفی جز قهرمانی در لیگ ندارد، افت و خیزهایی هم در نوع بازی و نمایش تیم و هم در نتیجه‌گیری به همراه خواهد داشت.
بازی با پیکان جدا از پایان دادن به نوار تساوی‌های بی‌سابقه استقلال در لیگ، از این نظر برای آبی‌ها اهمیت دارد که بلاخره وقتش شده تا استقلال به سبک بازی و ترکیب ثابتی که لازمه‌ی یک مدعی قهرمانی است برسد و بلاخره زمان آن رسیده که فرهاد مجیدی تصمیم نهایی‌اش را برای گذاشتن امضای خاص خود پای عملکرد استقلال لیگ بیست و یکم بگیرد.
دیدگاه تان را بنویسید