جنون آشامیدن خون/ قاتلی که پس از کشتن به قربانی تجاوز و در جنگل رها می کرد

(محتوا و تصاویر این متن ممکن است برای برخی آزار دهنده باشد)

شایانیوز- پس از پایان جنگ جهانی دوم، هر ملت اروپایی به روش خاص خود، با دولت‌های مختلف و موقعیت‌های متفاوت بازسازی شد و در مورد لهستان این گونه است که چندین دهه با سوسیالیسم قوی روبرو شد. بین سال های 1964 تا 1970، این کشور مجبور شد با جنایتکار وحشی زدیسلاو مارچویکی که 14 زن را در شهرهای مختلف به قتل رساند و در تاریخ به نام "خون آشام سیلزیایی" شناخته شد، برخورد کرد.

قاتلی که در خانواده معمایی دنیا آمد

مارچویکی در اکتبر 1927 در خانواده ای معمایی به دنیا آمد، زیرا پدرش پنج بار ازدواج کرد و چهار فرزند از ازدواج های مختلف خود داشت، بنابراین به طور قطع مشخص نیست که تربیت یا نحوه زندگی قاتل آینده با تعداد زیادی برادر و نامادری چگونه بوده است. به همه اینها علاقه کم او به درس خواندن اضافه شد، به این معنی که او فقط چند سال می توانست به مدرسه برود.

اطلاعات کمی در مورد زندگی زدیسلاو وجود دارد؛ یعنی آنچه که در طول جنگ جهانی دوم برای او اتفاق افتاد، کار و زندگی روزمره او به درستی در دست نیست، بنابراین باید به سال 1964 برگردیم، زمانی که جنایات  این جانی آغاز شد؛ او از سال 1970 با 14 زن را کشت و اما 5 زن دیگر به طرز معجزه آسایی جان خود را نجات دادند.

اولین مرگ در یک لیست طولانی

در 7 نوامبر همان سال، جسد آنا مایک پیدا شد، قاتل پس از ضرب و شتم شدید سر، لباس های خود را درآورد و جسد را در یک منطقه جنگلی رها کرد. اولین قتل هیچ مدرکی برای پلیس لهستان نداشت تا مطمئن شود چه کسی پشت آن بوده است. با پیشروی ماه های سال 1965، حملات و مرگ و میرهای بیشتری ثبت شد که برخیشان جان سالم به در بردند.لازم به ذکر است که شیوه عمل قاتل به این صورت بود: مقتول را انتخاب می کرد، از پشت به سمت او می دوید و با یک شیء بی رمق به سر او می زد تا اینکه بمیرد، در نهایت به اکثر اجساد بدرفتاری می کرد، زیرا هرگز در داخل اجساد هیچ اسپرمی پیدا نمی شد و این امر شناسایی قاتل را دشوار می کرد.

قاتلی که مسئله دولت بدل شد

در همین حال، تب حضور "خون آشام سیلزیایی" به سرعت گسترش یافت و زنان در مناطق مختلف لهستان از بیرون رفتن در شب می ترسیدند، به همین دلیل مردان آنها را تا مکان ها همراهی می کردند، علاوه بر این، از چندین زن به عنوان طعمه برای دستگیری قاتل استفاده می شد، اما آنها ناموفق بودند. در اواخر سال 1965، مرگ زنی رخ داد که جسد او در رودخانه پیدا شد و او خواهرزاده یکی از مقامات مهم دولت لهستان بود؛ همین امر سبب شد جست‌وجوی جنایتکار به یک مسئله دولتی تبدیل شود و به عنوان دشمن شماره 1 کشور اعلام شد.

ظنی که به گمان نزسید

سه سال بعد، مقامات لهستانی تصمیم گرفتند از مردم بخواهند که هر نوع اطلاعاتی را که می تواند به یافتن قاتل کمکم کند ارائه دهند، اما بسیاری از این اطلاعات نادرست بود و به تحقیقات کمک نکرد؛ بنابراین آنها به مرحله دیگری رفتند که عبارت بود از ارجاع متقابل داده ها، تماس ها و ویژگی های قاتل جمع آوری شده و مقایسه آنها با مردانی که در منطقه قتل ها زندگی می کردند. این رد مهم در ابتدا بیش از 200 مظنون از جمله مارچویکی را در تیررس قرار داد و جستجوی جدید پلیس خود را در میان نامزدهای اصلی مرگ قرار داد، اگرچه شواهد اندکی علیه او مانع دستگیری او شد.

در اواخر سال 1971، همسر مارچویکی، ماریا، با پلیس تماس گرفت و گفت که او به همراه فرزندانش مورد آزار و اذیت قرار گرفته است و این وضعیت باعث شد که سوژه در اوایل سال 1972 دستگیر شود و به ایستگاه پلیس منتقل شود. در آنجا او همیشه دخالت خود را در این مرگ‌ها انکار می‌کرد، اما رفتارش همیشه در بازجویی‌ها عجیب بود که بازپرس را مشکوک می‌کرد. ماه‌ها بعد، برادران جنایتکار هنریک و یان توسط پلیس به عنوان همدست دستگیر شدند، وضعیتی که صحت داشت و بعداً منجر به دستگیری خواهرش هالینا فلاک و همسرش جوزف شد. در همین حال، پس از دو سال تحقیق، محاکمه در پایان سال 1974 در دادگاه کاتوویتس آغاز شد و دادگاه زدیسلاو مارچویکی را به اعدام، و باقی همدستانش را به زندان محکوم کرد. در 26 آوریل 1977، جنایتکار معروف لهستانی در گاراژ پلیس به دار آویخته شد.