جزئیات جدید از حمله به کشتی ایرانی در دریای سرخ

روز سه‌شنبه هفدهم فروردین‌ماه کشتی ایرانی ساویز نزدیک سواحل جیبوتی در دریای سرخ مورد حمله قرار گرفت.

در این خصوص یکی از کارکنان این کشتی گفت: روز قبل از حادثه یک فروند بالگرد ناشناس به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه به گشت‌زنی در اطراف کشتی ساویز پرداخت.

او افزود: روز حادثه نیز پس از گذشت حدود ۴ ساعت از حمله به کشتی، از ساعت ۱۰ تا ۱۱ صبح به وقت محلی دو فروند شناور تندرو ناشناس در نزدیکی کشتی به گشت‌زنی پرداختند.

کشتی غیر نظامی ساویز بر اساس اعلام قبلی رسمی و هماهنگی‌های انجام شده با سازمان بین‌المللی دریانوردی به عنوان نهاد مرجع، برای برقراری امنیت دریانوردی در مسیر خطوط کشتی‌رانی و مقابله با دزدان دریایی در منطقه دریای سرخ و خلیج عدن مستقر شده بود.

این کشتی عملا به عنوان ایستگاه پشتیبانی فنی و تدارکات ایران در دریای سرخ عمل می‌کرد و لذا مشخصات و ماموریت این کشتی قبلا به صورت رسمی به آن سازمان اعلام شده بود.

بر این اساس و با توجه به اظهارات یکی از کارکنان این کشتی، در صورت نقش داشتن بالگرد ناشناس در پشتیبانی از حمله به کشتی ایرانی ساویز، احتمال دست داشتن یک کشور دیگر در این رخداد وجود دارد.

واکنش وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به حمله به کشتی ایرانی

گمانه‌زنی‌های رسانه‌های خارجی در این خصوص، از همان ابتدا انگشت اتهام این حمله را متوجه رژیم صهیونیستی کرد که با توجه به شرارت‌های مسبوق به سابقه آن محتمل می‌نمود.

نیویورک تایمز اما روز چهارشنبه به نقل از یک مقام آمریکایی این اتهام را تایید کرد و نوشت که رژیم صهیونیستی، آمریکا را از حمله به کشتی ساویز در دریای سرخ مطلع کرده است.

از سوی دیگر؛ سخنگوی وزارت دفاع آمریکا مدعی شد که اطلاعی در این باره ندارد و با رد هرگونه نقش نظامیان آمریکایی در این حمله تاکید کرد که هیچ‌یک از نیروهای آمریکایی در حمله به این کشتی نقشی نداشته‌اند.

در این میان؛ «بنی گانتس» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در واکنش به گزارش نیویورک تایمز گرچه به صورت مستقیم نقش داشتن تل‌آویو در حمله به کشتی ایرانی را نپذیرفت، اما اظهار داشت: تل‌آویو هرجا لازم باشد ورود کرده و از منافع امنیتی خود حفاظت خواهد کرد.

در همین حال فضاسازی رسانه‌ای صورت گرفته پیرامون این حادثه به گونه‌ای بوده که بدون ارائه هیچ سندی ضمن متهم کردن ایران به حمله به شناورهای اسرائیلی سعی ‌شده این شرارت اقدامی تلافی‌جویانه توصیف شود.

گزارش‌ها حاکی از آن است که گانتز در پاسخ به سؤالی درباره حمله رژیم صهیونیستی به کشتی ایرانی ساویز حاضر به اظهارنظر درباره آن نشد و به طور کلی گفت: «دولت اسرائیل باید از خود دفاع کند. در هر مکانی که با چالش عملیاتی مواجه شویم یا ضرورت عملیاتی وجود داشته باشد، اقدام خواهیم کرد».

پیش از این روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز با اشاره به سکوت مقام‌های رژیم صهیونیستی درباره حادثه حمله به کشتی ساویز گزارش کرد که یک کشتی ایرانی بر اثر عملیات رژیم صهیونیستی با استفاده از مین دریایی دچار حادثه شده است.

در ادامۀ این خبر، چند عکس از داخل این کشتی نیز منتشر شده است:

اما مأموریت ساویز چیست؟

از اواخر دهه 80 شمسی، با شیوع پدیده دزدی دریایی در منطقه باب‌المندب، خلیج عدن و دریای سرخ ـ که منجر به ربایش چند کشتی ایرانی توسط دزدان دریایی در این مناطق نیز شد ـ جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت مثل بسیاری از کشورهای دیگر، برای حفاظت از شناورهای تجاری خود، ناوگروه‌های نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را به منطقه اعزام کند و در راستای تأمین امنیت خطوط مواصلاتی و کاروان‌های تجاری خود حضوری مستمر در این منطقه داشته باشد.

در همین راستا تاکنون بیش از 70 ناو گروه نداجا به این منطقه اعزام شده‌اند و از آن زمان به بعد دیگر هیچ کشتی ایرانی توسط دزدان دریایی ربوده نشد.

دریای سرخ، خلیج عدن و تنگه باب‌المندب را به کانال سوئز (ورودی دریای مدیترانه) وصل می‌کند و به همین دلیل یکی از پرترددترین و مهمترین آبراه‌های جهان به‌شمار می‌رود که شناورهای تجاری زیادی در آن عبور و مرور می‌کنند.

ناوگروه‌های ایرانی به‌منظور مقابله با دزدان دریایی، تعدادی از تکاوران دریایی را نیز همراه خود دارند تا در صورت مواجهه با دزدان دریایی این تکاوران بتوانند با حضور روی شناورهای تجاری ضمن مقابله با آنها، اجازه تصرف کشتی را ندهند.

بروز پدیده دزدی دریایی در خلیج عدن و شیوع آن به سراسر اقیانوس هند، کشورها را ناچار کرد برای محافظت از کشتی‌های خود در زمان عبور از مناطق خاص که حملات دزدان دریایی در آن بیشتر است، اقدام به استقرار شناورهایی برای پشتیبانی تجهیزاتی و فنی از مأموریت‌ها کنند (این اقدام از اوایل قرن بیستم رواج داشته است) و کشتی ساویز در واقع چنین نقشی را ایفا می‌کند.

این کشتی‌ها که اصطلاحاً به آنها floating armouries می‌گویند، بر اساس کنوانسیون ملل متحد، شناورهایی هستند که به‌عنوان انبار و مرکز پشتیبانی در نواحی دور از ساحل مستقر می‌شوند و استقرار کشتی ساویز در منطقه دریای سرخ برای محافظت از خطوط کشتیرانی و دریانوردی بین‌المللی نیز با هماهنگی سازمان ملل متحد بوده است.

سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در همین رابطه تأکید کرد: «بر اساس اعلام قبلی رسمی و هماهنگی‌های انجام‌شده با سازمان بین‌المللی دریانوردی به‌عنوان نهاد مرجع، کشتی غیرنظامی ساویز برای برقراری امنیت دریانوردی در مسیر خطوط کشتیرانی و مقابله با دزدان دریایی در منطقه دریای سرخ و خلیج عدن مستقر شده بود. این کشتی عملاً به‌عنوان ایستگاه لجستیکی (پشتیبانی فنی و تدارکات) ایران در دریای سرخ عمل می‌کرد و لذا مشخصات و مأموریت این کشتی قبلاً به‌صورت رسمی به آن سازمان اعلام شده بود.»

بنابراین واضح است کسانی که با کشتی ساویز و یا کشتی‌های مشابه در این‌گونه مناطق، برخوردهای تروریستی انجام می‌دهند در واقع امنیت خطوط بین‌المللی دریایی را به خطر می‌اندازند و مسئولیت جهانی مخاطرات بین‌المللی نیز به‌عهده آنهاست.

هرچند تا کنون هیچ گروه یا کشوری مسئولیت این حمله را رسماً به‌عهده نگرفته است اما نیویورک تایمز در گزارشی از قول یک منبع آگاه، اسرائیل را مسئول حمله به کشتی ایرانی ساویز معرفی کرد.

از سوی دیگر سخنگوی وزارت دفاع آمریکا هرگونه نقش این کشور در ماجرای کشی ساویز را رد کرده است.

به‌گفته آقای خطیب‌زاده سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، بررسی‌های فنی برای مشخص شدن چگونگی این حمله و منشأ آن در حال انجام است.

به گزارش تسنیم، این اولین مرتبه نیست که طی چند ماه اخیر به کشتی‌های ایرانی در دریای سرخ حمله می‌شود. سال گذشته سرلشکر باقری رئیس ستادکل نیروهای مسلح در جریان الحاق ناوزره به نیروی دریایی ارتش تأکید کرد که جمهوری اسلامی ایران برای حراست از کاروان‌های تجاری، مجدداً دریای سرخ را در منطقه گشت‌زنی خود قرار خواهد داد.