وقتی تتلو و توماج شدن نقل محافل؛ یکی با آزادی و دیگری با کثافت کاری

دامون قنبرزاده در یادداشتی نوشت:

زندگی را انتخاب‌های ما می‌سازد. دو نفری که در عکس می‌بینید، یکی توماج صالحی‌ست که بعد از یک سال، به قید وثیقه از زندان آزاد شد و دیگری تتلوست. آن‌ها در یک چیز اشتراک دارند: رپ. رپی که قرار است زبان اعتراض و عصیان باشد، شیوه‌ای برای روشنگری و آگاهی‌بخشی. آزادی شب گذشته‌ی توماج، بی‌اختیار من را یاد تتلو انداخت که چند روزی‌ست نَقل کثافت‌کاری‌هایش نُقل محافل است. بدبختانه این مدت آن‌قدر چیزهای تکان‌دهنده از رفتارهای او شنیده‌ام و البته دیده‌ام که وسط سرم شاخ سبز شده است؛ در روزهایی که توماج در زندان بود، تتلو مواد می‌زد و به دخترها می‌گفت او را خدا بخوانند و در مقابلش سجده کنند.

اما حکایت عجیب این دو رپر، به همین‌جا ختم نمی‌شود. تتلو زمانی که ایران بود، از تمام مواهب «سیستم» استفاده کرد؛ سال‌ها پیش در دوران انتخابات، تبدیل به چهره‌ی تبلیغی اصلی یکی از نامزدهای ریاست‌جمهوری شد و بعدتر روی یک ناو جنگی، کلیپ موسیقی ساخت و نشان داد بیش از آن که فکرش را بکنیم، نیرو و مصالح در اختیار دارد. او هزار جور رنگ عوض کرد و با چپ و راست‌های سیاسی نشست و برخاست و کار کرد. چندان سخت نبود که حدس بزنیم همان چند باری که توسط مقامات امنیتی «سیستم» بازداشت شد، چه‌گونه با آن‌ها دست دوستی داد. اما توماج، که همیشه کارگر ساده‌ی فلزکاری بوده، حتی برای ضبط آهنگ‌، استودیو در اختیارش نمی‌گذاشتند چون درون‌مایه‌ی انتقادی حرف‌های او، برای استودیوداران دردسر می‌شده و او مجبور بوده ضبط آهنگ‌ها را در مکان‌هایی دیگر انجام بدهد.

اینجاست که انتخاب‌ها خودشان را نشان می‌دهند. در حالی که هر دوی این رپرها کودکی‌ سختی داشته‌اند و برای گذران زندگی به کارهای مختلفی روی آوردند، اما در مسیر زندگی در دو جهت مخالف گام برداشته‌اند تا به این شکل، تاثیر «انتخاب»، بیش از پیش نمایان ‌شود. در روزهایی که همه چیز برای توماج در سلول‌های زندان و دیوار خلاصه می‌شد، تتلو خانه‌ی دردندشتش را تبدیل به یک زندان برای دختران کم‌عقل و گاه بی‌پناه کرده بود تا با بهره‌کشی از آن‌ها، جایگاه خدایی خودش را بیش از پیش تثبیت کند. پس خودمان انتخاب می‌کنیم چه باشیم.