پرسپولیس در انتظار هنرمندی یحیی گل‌محمدی!

یحیی گل محمدی دیروز در بخشی از مصاحبه خود با رسانه‌ها گفت: نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم و مجبوریم سراغ بازیکنانی برویم که کم نام و نشان تر هستند ولی همین ستاره‌هایی که جدا شدند هم یک روزی این شهرت را نداشتند و باید به آن‌ها اطمینان کنیم و بیشتر کار کنیم و زحمت بکشیم. اگر می‌خواهیم روی مهره‌های کلیدی دست بگذاریم پول می‌خواهد و ما هم نداریم. ما اگر پول داشتیم احمد می‌ماند.

به گزارش «شایانیوز» و به نقل از ورزش سه، شاید این مهمترین بخش مصاحبه نسبتا طولانی گل محمدی بود. جایی که او به نقش سرمربی در ارتقای سطح فنی بازیکن اشاره می‌کند. اینکه لزوما نام و نشان بیشتر به معنای بهتر بودن نیست و یک مربی خوب باید بتواند از بازیکن کم نام و نشانش ستاره بسازد.

گل محمدی فصل قبل نشان داد که قادر است ورژن‌های ارتقا یافته ای از بازیکنان خود را رو کند. امید عالیشاه، احمد نوراللهی و مهدی عبدی مثال بارز این مدعا هستند. حتی بازیکنی به سن و سال سیدجلال حسینی نیز زیر نظر یحیی و حمید مطهری قابلیت بازیسازی بیشتر را به بازی‌اش اضافه کرد. نوراللهی زیر نظر یحیی پیشرفت قابل توجهی حتی نسبت به دوران برانکو کرد و قابلیت‌های جدیدی از سبک بازی‌اش رو شد و نقش یک لیبروی سنتی را به خوبی در پرسپولیسی که یک نیم‌فصل با کمبود مهاجم کلاسیک دست و پنجه نرم می‌کرد را ایفا نمود. یا عالیشاه از یک بازیکن لب خط تا نقش یک پلی‌میکر هم پیش رفت و به خوبی ارتباط بین خط میانی و حمله را برقرار کرد. 

لیگ برتر ایران تقریبا هر سال ستاره‌هایش را در حراجی آخر فصل به تیم‌های عربی بذل و بخشش می‌کند و بقیه بازیکنان از نظر استعداد فاصله زیادی با هم ندارند. در این میان این هنر مربی است که بتواند بازیکن خود را ارتقا دهد و قابلیت‌های کمتر رو شده‌اش را به کار گیرد. این موضوع هوش و فراست و البته جدیت و ریسک‌پذیری یک مربی را می‌طلبد که یحیی و کادرش نشان داده‌اند در این موضوع سرآمد مربیان لیگ بوده‌اند.

اینکه بتوانی از بازیکنی که سال‌ها با یک شیوه و در یک سطح و با بخشی از قابلیت‌هایش ظاهر شده، یک ورژن ارتقایافته بسازی هنری است که این روزها که نقل و انتقال بازیکنان با ارقام نجومی کار را برای باشگاه‌ها سخت کرده به کمک یک مربی می‌آید تا با بازیکنان کم‌ نام و نشان‌تر اما ارزان تر نیز بتواند بار خود را ببندد. حال اگر بازیکن جوان‌تر و کمتر خو گرفته به سبک بازی همیشگی‌اش را ارتقا دهی که تا چند سال باشگاه را نیز از داشتن یک ستاره بهره‌مند خواهی کرد.

در لیگی مثل ایران شاید یکی از راه‌های درآمدزایی همین تبدیل یک بازیکن جوان و کم نام و نشان به یک ستاره باشد. اتفاقی که نیاز به دانس و سپس تعهد بالای کادر فنی و مربیان دارد. یک نوع ایجاد «ارزش افزوده». مدیریت کردن ستاره‌ها در کنار ساختن ستاره‌های جدید و کشف و بارور کرپن قابلیت‌های جدید بازیکنان قدیمی، هنری است که یحیی و همکارانش در پرسپولیس به خوبی آن را اثبات کرده‌اند و چنانچه با همین فرمان نیز پیش بروند، احتمالا پرسپولیس برای لیگ بیست و یکم چندان دلتنگ ستاره‌های جدا شده‌اش نخواهد شد.