استقلالی‌‎ها چشم انتظار اتحاد

با درگذشت بزرگانی نظیر ناصر حجازی و منصور پورحیدری، استقلالی ها از فقدان یک بزرگتر برای ایجاد اتحاد و انسجام در اردوگاه خود رنج می برند، بزرگتری که چشم طعم به نیمکت نداشته باشد و هدفش از حضور در تیم، حمایت از گروهی باشد که بر سر کار هستند. طی سالیان اخیر استقلال چندین سرمربی متفاوت را به خود دیده است. از پرویز مظلومی و علیرضا منصوریان گرفته تا وینفرد شفر و آندره آ استراماچونی. هیچکدام از این مربیان اما از حمایت مطلق و بی چون و چرای بدنه پیشکسوتان استقلال برخوردار نبوده اند. بزرگانی چون حسن روشن و علی جباری و چندین چهره دیگر که به نوعی در بین آبی ها وزنه های قابل توجهی محسوب می شوند، آن طور که باید و شاید، حضور پررنگی برای دفاع از منافع باشگاه نداشتند و همین مسئله در مقاطع مختلفی به ضرر استقلال تمام شده است. انتخاب سرمربی جدید پس از جدایی محمود فکری از جمع آبی ها هم این مسئله را به خوبی نشان داد.

جایی که عده ای پیشکسوتان موافق حضور امیر قلعه نویی روی نیمکت آبی ها بودند و عده ای دیگر فرهاد مجیدی را گزینه مناسبی می دانستند و حتی گزینه های دیگر هم در این میان مطرح شد. پس از انتخاب مجیدی هم آن حمایتی که یک تیم برای موفقیت به آن نیاز دارد، از سوی پیشکسوتان و چهره های محبوب آبی چندان ابراز نشد تا این بیم همچنان وجود داشته باشد که کادر فعلی استقلال هم قرار نیست از حمایتی منسجم از سوی چهره های پرنفوذ و صاحب اعتبار استقلال برخوردار باشد. حمایتی که اگر ابراز نشود و اتحادی قوی در جهت موفقیت این تیم شکل نگیرد، باعث می شود تا تصمیمات مدیریتی درست و به‌صلاحی هم برای تیمی که بزرگترهایش چندان برایش نگران نیستند، گرفته نشود.

منبع:خبر آنلاین