دلیل سکوت فکری در رابطه اعتراض بازیکنان چیست؟

اخراج‌ها و تصمیم‌های تند انضباطی محمود فکری تمامی ندارد و برای چهارمین‌بار از ابتدای لیگ تا کنون یک بازیکن دیگر از استقلال اخراج شده است.

لینک کوتاه کپی شد

از ۱۷ آبان‌ماه که استقلال با محمود فکری وارد لیگ نوزدهم شد تا امروز پی‌درپی بازیکنان از این تیم کنار گذاشته‌اند. ابتدا شیخ دیاباته بود که در ابتدای آذرماه به‌دلیل آنچه بی‌انضباطی خوانده شد از حضور در تمرین استقلال منع شد. هرچند اخراج شیخ خیلی زود با وساطت مسئولان باشگاه استقلال ختم به خیر شد اما این تصمیم در حقیقت اولین اخراجی استقلال در لیگ بیستم بود. چند روز بعد از بازگشت دیاباته به تمرینات استقلال اما فرشید اسماعیلی نیز به‌دلیل درگیری با مدیرعامل باشگاه از حضور در تمرینات منع شد.

دلیل اخراج اسماعیلی اعتراض به تصمیم‌های مددی درباره مسائل مالی بازیکنان بود. حتی کار به بیانیه علیه این بازیکن هم کشید و ۲۲ آذرماه باشگاه استقلال درباره این بازیکن توضیحاتی را رسانه‌ای کرد. این اما پایان ماجراهای اخراج‌ها در استقلال نبود. در ماه جاری نیز باشگاه استقلال درگیر مسائل مشابه بود. در تاریخ ۱۲ دی‌ماه هرویه میلیچ به‌دلیل پستی که در اینستاگرام منتشر کرد به نوع دیگری اخراج شد تا این بازیکن کروات که بعد از دربی ایران را به مقصد کرواسی ترک کرد، سومین اخراجی استقلال باشد. هرچند او نیز خیلی زود با وساطت مدیران به تمرینات برگشت تا در ادامه لیگ عصای دست فکری باشد اما به هر حال مهر اخراج بر پیشانی او هم نشست. شاید تصور می‌شد با این سلسله تصمیم‌ها استقلال در مسیر آرامش حرکت کند اما اعتراض‌های فرشید باقری سبب شد بعد از دربی ۹۴ او نیز با تصمیم سرمربی استقلال در اختیار باشگاه قرار بگیرد. باقری نیز از وضعیت خود در باشگاه استقلال ناراضی است و حتی از مدت‌ها قبل خواستار صدور رضایتنامه خود نیز شده که سران باشگاه استقلال هیچ پاسخی به این درخواست نداده‌اند.

بعد از اخراج باقری برخی جریان‌های رسانه‌ای اقدام به ستایش محمود فکری کرده و او را بابت چنین سختگیری‌هایی ستوده‌اند، اما واقعیت این است تعداد اخراجی‌ها در استقلال لیگ بیستم کاملاً گویای متلاطم بودن درون این باشگاه است وگرنه دلیلی ندارد سرمربی این باشگاه به انحای گوناگون ناچار به اخراج بازیکنان شود. شاید برخی جریان چنین رفتاری از سوی مربی یک تیم را ناشی از اقتدار بدانند، اما تردیدی نیست چنین تصمیم‌هایی نه‌تنها در درازمدت به سود استقلال نخواهد شد بلکه ادامه مسیر را برای سرمربی استقلال سخت و دشوار می‌کند.

یکی از عمده دلایلی که سبب شده استقلال به چنین روزی دچار شود این است که به‌واقع محمود فکری در بستن این تیم نقشی نداشته و شاید اگر او بعد از کنار رفتن فرهاد مجیدی و انتخاب مجید نامجومطلق به‌عنوان مربی موقت بر مسند کار می‌نشست تا نقل‌و‌انتقالات را هم مدیریت کند هرگز کار به این نقطه نمی‌رسید که او با برخی بازیکنان به نقطه امروز برسد.

در واقع منشأ این مشکلات به بی‌میلی سرمربی استقلال در استفاده از این بازیکنان برمی‌گردد و یک وجه مشترک میان همه آنها وجود دارد. البته فکری در برخی بازی‌ها از فرشید اسماعیلی، هرویه میلیچ، فرشید باقری و شیخ دیاباته استفاده کرده اما پرواضح است که این بازیکنان در برنامه‌های فنی سرمربی استقلال جای ثابتی ندارند و او به‌دنبال ساختن تیمی در غیاب این اسامی است، هرچند در ظاهر خود را گاهاً حامی برخی از این بازیکنان نشان داده (ازجمله شیخ دیاباته) اما به‌واقع تمایلات قطعی و صددرصدی به این بازیکنان ندارد.

به هر حال شرایطی که امروز در استقلال به‌واسطه اخراج‌های پی‌درپی به وجود آمده عالی نیست و باشگاهی که ۳ ماه از حضور خود در لیگ بیستم را تجربه می‌کند نباید این تعداد اخراجی داشته باشد. شاید از نگاه برخی تصمیم‌های سرمربی استقلال در راستای حفظ آرامش و نظم درون‌تیمی باشد اما این فقط نگاهی یک‌وجهی به ماجراهاست و نباید از روی دیگر سکه نیز غافل بود.

آنچه شاید در آینده کار را برای سرمربی استقلال سخت‌تر کند، مشکلات مالی بازیکنان باشد که صدایش را بعد از دربی شنیدیم. شاید فکری با برخی از این تصمیم‌ها خود را حامی نظم و انضباط درون‌تیمی نشان دهد اما رفتار او که به‌نوعی حمایت از بازیکنان بعد از دربی بود، نشان داد فکری چندان هم به برخی اصول پایبند نیست و در مقابل اعتراض بازیکنان به بالادستی‌های خود سکوت هم می‌کند؛ نکته‌ای که البته از دید مدیران باشگاه استقلال پنهان نمانده و آنها را با این سؤال مواجه کرده که به‌واقع اگر فکری روی نظم و انضباط تأکید دارد چرا در مقابل اعتراض بازیکنان به سیاست‌های باشگاه سکوت می‌کند؟!

منبع:روزنامه ایران ورزشی