کتاب غرور و تعصب در دفاع از زنان؛ چند تا فیلم از روش ساخته باشن خوبه؟

شایانیور- غرور و تعصب در ابتدا تاثرات اولیه نام داشت. اما بعدها به نام کنونی اش تغییر یافت. اثری که در گام اول، شاید دقت نظر و زیرکی نویسنده در انتخاب واژگان مناسب با محتوایش را می رساند که پیش ازاینکه متنش را به مخاطب عرضه دارد، با نام خود نیم بیشتری از آنچه می خواهد بگوید را فاش می سازد. اما جالب اینجاست که این فاش سازی به هیچ عنوان در راستای تخریب اثر نیست. بلکه تنها  حالتی رمز گونه ایجاد کرده تا مخاطب را به ورق زدن متوالی کتاب ترغیب سازد. جین آستین غرور و تعصب را به عنوان دومین اثر خود و در 21 سالگی اش (۱۷۹۶) نوشت. اما نکته ی جالب اینجاست که این اثر به مدت هفده سال توسط ناشران رد می شد و در نهایت نیز زمانی به چاپ رسید که به جای نام آستن، نام بانوی دیگری به عنوان نویسنده روی جلد کتاب خورده بود.

طبق اقرار نویسنده اما این کتاب در میان بقیه ی آثارش متمایز ترین است و البته که پر بی راه نیز نگفته است. چرا که از زمان انتشار آن تا به امروز، با مختصر بررسی می توان فهمید این اثر در مقایسه با دیگر اثار جین آستین، همیشه با اقبال عمومی بیشتری روبه رو شده است.  

آستن غرور و تعصب را بهترین اثر خود می داند اما منتقدان چطور؟

آستن در غرور و تعصب روایتگر زندگی خانواده بنت و پنج فرزندشان خصوصا ماجراجویی های عاشقانه ی دونفر از اعضای خانواده یعنی جین و الیزابت است. اما چیزی که در این روایت بیش از همه خود نمایی می کند، تسلط نویسنده در اشراف به محیط اجتماعی انگلستان و شرح دقیق روحیات انسانی است که احتمالا ریشه در عادت مطالعه ی وی داشته. به هر روی، چیزی که پیداست این است که در غرور و تعصب،  روابط عاشقانه از چندین بعد به تصویر کشیده شده اند که مزیت اثر محسوب می شود. 

در میان نظرات افرادی که به نقد از این اثر و به طور کل آثار دیگر این نویسنده برخواسته اند اما همیشه شاهد محکوم شدن جین آستین به پافشاری در دغدغه ی زنان آن دوران هستیم که گویا تنها و حول محور ازدواج می چرخد. به حدی که انگار هیچ ارزش دیگری در زندگی تا آن حد غایت نیست. اما باید دانست که نویسنده مادامی که قلم در دست می گیرد، تحت تاثیر دوران خویش، ممکن است موضوعات اجتماعی را وارد آثارش کند که یا به منظور نقد انجام پذیرفته و یا تحت تاثیر محیط بوده است. اما با اندکی شناخت در مورد نویسنده ی غرور و تعصب، به نظر میرسد که بیشتر مورد اول است که صدق می کند. در نتیجه باید گفت که چنین نقدی به آثار آستن خصوصا غرور و تعصب سطحی بوده کما اینکه برای بررسی یک اثر ادبی، نیاز به اشراف کافی در تمام لایه های درونی اثر لازم و ضروری است. مضاف بر اینکه جین آستن در هر کجای روایت خود اگرعشق را به تصویر کشیده، در جای دیگر پای عقل و منطق را نیز به میان آورده است. 

غرور و تعصب روایتگر چیست؟

غرور تعصب همانگونه که گفته شد، به وضعیت اجتماعی مردم آن زمان انگلستان و مشکلاتی که به دلیل ریشه دار بودن در فرهنگ، بیش از همه زنان جامعه را درگیر می کرده پرداخته است. از جمله جذاب ترین خصوصیات این کتاب، می توان به پرداخت شخصیت زنان در آن اشاره کرد که هر یک با دیگری تفاوت داشته و در عین حال تصویری از افکار رایج جامعه را به تصویر می کشند. فرهنگ سخت انگلستان اما در آن زمان چنان در چهارچوب های مختص به خود حبس شده بود، که انتظار می رود با آن قدرتی که همیشه داشته پیروز میدان باشد! اما در روایت عاشقانه ی آستن در این اثر، به طرز شگفت آوری این عشق است که همه چیز حتی غرور و تعصب را شکست داده و در صفحات پایانی پرچم فتح را بالا می برد.     

اقتباس سینمایی

از رمان غرور و تعصب تا به حال چندین اقتباس سینمایی انجام گرفته که هر یک در جای خود قابل بررسی می باشند. اما آخرین اقتباس این رمان، به کارگردانی جو رایت است که به باور بسیاری از منتقدین نه تنها بهترین اقتباس از این رمان، بلکه بهترین اقتباس ادبی طی چند سال اخیر به حساب می آید.

بهترین ترجمه

در میان چندین ترجمه ی صورت گرفته از رمان غرور و تعصب، اولین آن متعلق به شمس الملوک مصاحب در سال 1336 است و پس از آن نیز اگر ترجمه ی دیگری از این اثر صورت گرفته با همین نام غرور و تعصب بوده است. این ترجمه هم اکنون نیز توسط انتشارات جامی  و علمی فرهنگی در دست چاپ است. اما قطعا یکی از بهترین ترجمه های این اثر متعلق به رضا رضایی است که در حال حاضرتوسط نشر نی و در مجموعه  رمان های کلاسیک عاشقانه ی بریتانیا چاپ می شود.

اگر به بررسی آثار عاشقانه جهان علاقه دارید می توانید در مطلب دیگری از ما در مورد نقد و بررسی کتاب ملت عشق به قلم الیف شافاک نیز سری بزنید.