ژست بلا گرفته دُخیه ترانه علیدوستی که فیسی کپ خودشه و تریپی ژیگول تر؛ بد نگذره خانوم!

شایانیوز- قطعا ترانه علیدوستی از بازیگرای به نام و کاربلد ایرانیه که از سن کم با بازی در فیلم "من ترانه 15 سال دارم" وارد این شغال و حرفه شد. ترانه علیدوستی هیچگاه و هرررگز وراد تلویزیون نشد و یکسراست کار و بارش رو از پرده نقره ای شروع کرد که همین موضوع این چهره رو خیلی زود تر از بقیه به اوج شهرت و محبوبیت رسید اما خب غیر ممکنه شما بازیگر باشید و حاشیه ای دور و برتون نچرخه، حتی اگه خودتون نخواید! ترانه علیدوستی نیز مِن جمله هنرمندانی بود و هست که خیلی تو این خط و خطوط دیده میشه و آخرین موضوعی هم که بود جریان زندان رفتن خانوم بازیگر بود!

اما از اینها که بگذریم و برسیم به لایف استایل ترانه علیدوستی باید بگیم که خانوم خانوما دختری داره کپی برابر اصل فیس خودش. ترانه و مهناز افشار هیچگاه دختراشون رو وارد حواشی نکردن و خیلی کم پیش میاد که عکسی ازشون رو کنن! ترانه علیدوستی خب محبوب بود تا اینکه سر سریال شبکه خانگی شهرزاد و درآمدش جنجالاتی ساخته شد و خانوم بازیگر رفت زیر سوال! حالا هوادارای این چهره نصف شدن و با دیدن حتی تصویر از دختر فسقلیش هم واکنشی نه چندان جالب نشون میدن. در ادامه تصویری از این مادر و دختر مشاهده می کنید که فیگور خانوم کوچولو جالب بود.

تفاوت فاحشی که ترانه علیدوستی با بهاره رهنما داشت!

ترانه علیدوستی همونطور که گفتیم اما همچنان از بازیگرای پرطرفداری هستش که در اینستاگرامش نیز بیش از 7 میلیون و 200 هزار دنبال کننده دارد. 

این بازیگر چهره ای نچرال داره که اعتماد به نفس خودش رو حفظ کرده و نه تنها عمل جراحی زیبایی نداشته بلکه حتی خیلی هم کم آرایش و ملیحه. ظاهرا در سینمای ما خانوم ها یا خیلی نچرال طور هستند و علاقه ای به عمل و آرایش و فیلتر ندارند و یا همه این ها را با هم دارند مثل خانم بهاره رهنما و بهنوش بختیاری!

اما جالب هم اینجاست که همیشه هنرمندانی مثل ترانه و لیلا حاتمی و... به جشنواره های خارجی میرن و بازیگرانی که بالا نام بردیم حتی دیگر در سینمای خودمان هم کمتر مراسمی دعوت میشن! نحوه انتخاب زندگی و ارایش و استایل هر شخص به خودش مربوطه اما خانوم هایی مانند رهنما و بختیاری انتخاب کرده اند تا با تبلیغات عظیم و گاهی نادرست در اینستاگرام راه خود رو ادامه دهند که چندان هم در نظر مخاطب و مردم محبوبیتی دیگر ندارند.

دلیل عجیب و بی نمک ترانه علیدوستی برای دوری از تلویزیون و سلام به سینمای پرپول!

اما در ابتدای متن گفتیم ترانه علیدوستی هیچگاه تو تلویزیون بازی نکرد و خانوم بازیگر برای همیشه قاب جادویی رو ببوسه بزاره کنار چی بوده!

ترانه علیدوستی مدتها پیش در رابطه با تنها خاطره اش از تلویزیون در دوران نوجوانی بر روی صفحه شخصی خود در توئیتر نوشت:

«همان طور که گفتم با صداوسیما همکاری نداشته‌ام که خاطره‌ای ازش داشته باشم. فقط همون یک اتفاقی که باعث شد دورش را خط بکشم را می‌تونم تعریف کنم:

سال ۷۹، اولین فیلمم رو بازی کرده بودیم، اما هنوز اکران نشده بود و کسی مطلقا من را نمی‌شناخت. دعوت شدم به برنامه‌ای در شبکه جام‌جم، سر جمع ده دقیقه؛ به عنوان استعداد نوجوان. برنامه زنده بود و در ساختمان شبکه دو ضبط می‌شد. سینمایی بود و مهمان‌های دیگری هم داشت.

سر ساعت رسیدم ساختمان شبکه دو. حراست بانوان جلوم رو گرفت که پالتوت کوتاهه؛ تا زیر زانو بود. برق ناخن هم داشتم. گفتن نمیشه بری. گفتم من اینجا کار نمی‌کنم و مهمانم. گفتن خیر نمیشه. از طرف برنامه یکی آمد دنبالم و اصرار و التماس که می‌شه تا خونه بری و مقنعه سر کنی؟ متاسفانه بچه بودم و گفتم چشم. تا خونه رفتم و برگشتم. راهم دادن.

پشت صحنه منتظر نوبت آنتن بودم که آقایی آمد. در حالی که لبخند عریضش تا بناگوش رفته بود، گفت ترانه خانم محیط اینجا سینما نیستا، لطفا جلوی دوربین رفتی نخند؛ لبخند بزن، ولی کامل نخند. بالاخره رفتیم جلوی دوربین. دو سوال جواب دادم دیدم مجری خانم چشم و ابرو میاد: از پشت صحنه اشاره می‌کنن خانم علیدوستی پا رو نندازه رو پاش.

پاییز بود. زدم بیرون و خیابان الوند رو عصبی و پیاده پایین آمدم. نیم ساعت هم توی برنامه نبودم، ولی نصف روز تحقیر شدم. عهد کردم هرگز دیگه پام رو اونجا نذارم. در این ۱۸ سال بارها تو مصاحبه‌هام اینو گفتم که تلویزیون نخواهم رفت و از طرف همکارانم و گاهی مردم انتقادهایی هم بود.

مثلا سال ۸۶ به خاطر مصاحبه‌ای با یک ماهنامه سینمایی و حرف‌هایی که ضد تلویزیون زدم، نام من از تیزر فیلم کنعان که آن موقع اکران بود، حذف شد. سر و صدایی هم شد و جناب ضرغامی آمد وسط که اشتباه شده و غیره.

همه اینها به کنار. منظور این نیست که سینما این سال‌ها بی‌سانسور بوده. گوش چسب زدن در سینما هم هست. کوک زدن شال و روسری به همه لباس ... اونقدر قصه زیاده که حوصله آدم از گفتنش سر میره. ولی همین فیلم‌های فضای بازتر سینما هم با سانسور و بی‌سانسور گاهی پشت در توقیف ماندن یا هیچ وقت رنگ پرده را ندیدن. پس سانسور در زندگی یکی مثل من مانعی دائمی و سرنوشت سازه. همیشه هم بوده.»