آیا میانمار سوریه جدید است؟

در ماه آگوست سال 2011،احمد داود اوغلو؛ وزیر امور خارجه وقت ترکیه شخصا با بشار اسد؛ رئیس جمهور سوریه ارتباط برقرار کرد تا بتواند پس از پنج ماه اعتراضات مردم خود را علیه رژیم متوقف و با مخالفان خود صحبت کند. 

اما داود اغلو در این مکالمه به طور غیر مستقیم درمورد ایالت متحده و دیگر کشور های غربی نیز صحبت کرد و در این باره با هیلاری کلینتون؛ وزیر امور خارجه وقت آمریکا نیز مشورت کرد و در نهایت به این نتیجه رسید که شاید گزینه جایگزین وی تنها جنگ داخلی باشد اما بشار اسد در این باره با او مخالفت کرد. 

اما در همان اوایل این شرایط بحرانی، حدود 2000 نفر جان خود را از دست دادند و داود اغلو نیز از ترس بدتر شدن اوضاع، از آمریکا، انگلیس و برخی از کشور های دیگر خواست تا برای جلوگیری از به وجود آمدن یک"فاجعه بزرگ انسانی" با یکدیگر همکاری کنند و در گزارشی در این باره نیز اظهار کرد: " شرایط بسیار نگران کننده است  و این کشور ها می توانند از یک فاجعه انسانی قابل پیشبینی دیگر جلوگیری کنند اما هریک از آنها تنها به دنبال منافع خود هستند". 

اما در هفته گذشته، برای بار دیگر زنگ هشدار سازمان ملل به صدا در آمد چرا که کریستین شرنر بورنگر؛ فرستاده ویژه سازمان ملل به شورای امنیت اعلام کرد که حاکم نظامی میانمار که در فوریه توسط کودتا به قدرت رسید، در حال جنگ با شهروندان است و نزدیک است که مجددا حمام خونی در این کشور به راه بیفتد و فکر تمام جهان را به خود درگیر کند. وی همچنین در این باره گفت: " عدم موفقیت  در حمایت از حقوق بین الملل و ارج نهادن به "مسئولیت حفاظت" از جامعه جهانی می تواند یک فاجعه چند بعدی را در قلب آسیا رقم بزند.

اما درمورد میانمار، این روسیه نیست که تازیانه ضربه مهلک به این کشور را به دست گرفته بلکه پشت تمام این ماجرا ها کشور چین حضور دارد و ژانگ جون؛ سفیر وقت آن در سازمان ملل نیز اظهار کرد که کشور چین از ثبات، گفتگو و آنچه که وی اصطلاحا آنرا "انتقال دموکراتیک" نامید، حمایت می کند! 

اما با این وجود چین مانع تحریم های بین المللی و سایر اقدامات سازمان ملل برای مهار حکومت نظامی شده و به علاوه باید گفت که اگر چین انتخابی را میان "خود کامگی" و "دموکراسی" برگزار کند، تمام دنیا می دانند که شی جی پینگ؛ رئیس جمهور آن در کجا ایستاده است. 

جو بایدن؛ رئیس جمهور آمریکا نیز در این باره می گوید که حقوق بشر، خط مشی اصلی سیاست خارجی وی است و کشور انگلیس نیز در این راستا سعی دارد تا بحث سازمان ملل را رهبری کند، فروش مربوط به ارتش را تحریم کند و بودجه ای را نیز برای ثبت نقض حقوق، فراهم کند. 

اما این واقعیت که پناهندگان خشونت زده این کشور از ترس جانشان به مرز های هند و تایلند پناه می برند، برای جامعه بین الملل که هنوز با پیامد های خروج سوریه دست و پنجه نرم می کنند، زنگ خطر دیگری است چرا که کشور میانمار هم اکنون متحمل مشکلاتی از قبیل آوراگی اجباری، ناامیدی، گرسنگی، بی خانمانی و حتی مقابله با شبه تروسیسم های داخل آن است و همین شرایط می تواند آنرا به کشوری همانند سوریه و حتی بدتر از آن تبدیل کند. 

منبع: The Guardian