اعتراف تلخ پیروز قربانی در مورد بازی با پرسپولیس

پیروز قربانی سرمربی تیم نفت و گاز گچساران، پس از شکست تیمش در مقابل پرسپولیس و حذف از رقابتهای جام حذفی، در نشست مطبوعاتی به سوالات خبرنگاران پاسخ داد.

به گزارش «شایانیوز» و به نقل از ورزش سه؛ او گفت: این بازی برای ما تجربه بود. بهترین حرفی که می‌توانم بزنم این است که این مسابقه تفاوت سطح را نشان داد؛ سطح یک دسته اول و لیگ برتر. سطح تیم بزرگ پرسپولیس و تیم ما که نیاز به کار بیشتر دارد. بازی به نظر من حدود 20-25 فوتبال همیشگی را بازی کردیم و غیر از آن به هیچ عنوان از بازی که انجام دادیم رضایت ندارم. دوست داشتم تیمم را وجود بازی کند و خیلی از مواقع این اتفاق رخ نداد و من مقصرش هستم. این بازی درس‌های خیلی خوبی برای ما داشت.

زمین تمرین ما خیلی خشک است

برخی مواقع اتفاقاتی رخ می‌دهد که از نظر طبیعی از کنترل مربی خارج است. شاید مربی تحت تاثیر نتیجه بازی حرف‌هایی بزند که در حالت طبیعی خودش هم با آن حرف‌ها موافق نباشد، اما کلاً من وقتی می‌گویم تفاوت سطح منظورم در تمام موارد است. امروز دیدید که در نیمه اول بازیکنان ما با کوچکترین برخورد زمین می‌خوردند و داور به درستی از آنها می‌گذشت که کار داور درست بود، اما در لیگ دسته اول این تفاوت در داوری و نحوه بازی و زمین مسابقه هست. در زمینی بازی کردیم که استاندارد فوتبال روز دنیا است؛ قبل از بازی زمین را مرطوب می‌کنند، اما ما خودمان در زمینی تمرین می‌کنیم که خشک است!

نیامده بودیم پرسپولیس را ببریم

این تفاوت سطح‌ها ما را اذیت کرد. نیامده بودیم پرسپولیس را ببریم، آمده‌ بودیم برای شخصیت تیمی خود یک بازی خوب انجام بدهیم که فکر می‌کنم فقط 25 دقیقه آخر بازی به این هدف رسیدیم. مقصر این موضوع من هستم، چون نباید از اصل خودم دور می‌شدم. 2 گل بچگانه خوردیم و ای کاش در جریان بازی و فرصت‌های تاکتیکی گل می‌خوردیم.

به دنبال بقا در لیگ یک هستیم

تیم ما در اولین سال حضورش در لیگ دسته اول به دنبال تثبیت موقعیت بود که در نیم فصل اول فراتر از انتظار ظاهر شدیم و نتایج خوبی گرفتیم و می‌توانستیم مدعی صعود به لیگ برتر هم باشیم. الان هم شرایط خوبی داریم. اندازه تیم‌های دیگر ریخت و پاش نداشتیم، اما به عنوان سال اول نظم مدیریتی و مالی خوبی داریم. اگر قرار باشد مدعی صعود به لیگ برتر باشیم خیلی شرایط را باید اصلاح و فراهم کنیم.

پرسپولیس و استقلال همیشه مدعی هستند

برخی تیم‌ها هستند که همیشه مدعی قهرمانی هستند. از پرسپولیس و استقلال انتظار زیادی است و به همین دلیل همیشه باید مدعی قهرمانی باشند. پرسپولیس تیم خوبی است و بازیکنان بسیار خوبی دارد. کادر فنی جدید این تیم هم تغییراتی در سبک بازی ایجاد کرده است و بدون شک پرسپولیس و استقلال و سپاهان تا آخر فصل مدعی قهرمانی هستند و من به عنوان یک استقلالی آرزوی موفقیت برای تیم استقلال می‌کنم، اما باید به تیم‌هایی مثل پرسپولیس و سپاهان هم احترام بگذاریم که تنور لیگ را داغ‌تر می‌کنند.

شاید تمرکز استقلال روی لیگ است

شاید تمرکزشان بیشتر روی لیگ برتر است. مس رفسنجان هم از زمان حضور نویدکیا دگرگون شده است. بازی سختی برای استقلال بود. من بازی را ندیده‌ام، اما شاید تمرکز استقلال روی لیگ برتر باشد و امیدوارم بتواند در لیگ قهرمان شود و غیبتش در جام حذفی جبران شود.

برای این است که دیگر شگفتی نمی‌بینیم

قطعاً به دلیل اختلاف سطح است. من در لیگ‌های پایین کار کرده‌ام و می‌دانم فاصله لیگ 2 با یگ دسته اول بسیار زیاد است و فاصله لیگ دسته اول با لیگ برتر هم بسیار زیاد است. برخی تیم‌ها از نظر پتانسیل بازیکن می‌توانند به لیگ برتری‌ها نزدیک شوند، اما تفاوت سطح فقط در مسائل مربوط به بازیکنان نیست. نوع بازی در لیگ دسته اول با لیگ برتر فرق می‌کند و امروز من خودم این تفاوت سطح را بیشتر درک کردم و در ادامه فصل می‌تواند به من کمک کند. این تفاوت سطح عمده‌ترین دلیلش است که شگفتی چندانی در جام حذفی فوتبال ایران نمی‌بینیم.

مربی از کجا باید بازیکن بیاورد؟

بومی‌گرایی را من نباید انجام بدهم. امسال 2 بازیکن از تیم‌مان به لیگ برتر اضافه شدند که یکی از آنها بومی هم بود. بومی‌گرایی برای سال‌های گذشته است. باشگاهی مثل فولاد خوزستان یک آکادمی قوی دارد و هر سال چند بازیکن به تیم اصلی اضافه می‌کند. سایر باشگاه‌ها ساختار آکادمیک ندارند. باشگاهی که تیم پایه ندارد مربی را تحت فشار می‌گذارند که باید بومی‌گرایی شود. مربی از کجا باید بازیکن بیاورد که بومی‌گرایی کند؟ من و امیرحسین صادقی و طالب‌لو از تیم‌های پایه به بزرگسالان رسیدیم. ما دنبال این هستیم که ضعف‌مان در تیم‌های پایه را از طریق مربی بزرگسال جبران کنیم که درست نیست. نمونه آن باشگاه فولاد و سپاهان که آکادمی‌های قوی دارند.

کشاله‌ام گرفت تا به سالن نشست خبری بیایم!

وقتی بازی‌ها را از تلویزیون می‌دیدم می‌گفتم چقدر مربیان در کنار خط لاغر و فیت هستند. خودم رژیم گرفتم و غذا نخوردم و ورزش کردم، اما بی‌فایده بود. امروز متوجه شدم مربیان این مسیری که از زمین مسابقه به سالن کنفرانس می‌آیند باعث می‌شود که مربیان فیت و لاغر شوند. خدا شاهد است که کشاله‌ام گرفته است، چون فاصله زیادی وجود دارد. امیدوارم حداقل از پله‌های برقی بگذارند.