محمد دانشگر آنارشیست بامرام استقلالی ها!

در حالی که رافائل سیلوا، مدافع استقلال از بازی مقابل سپاهان محروم بود، فرهاد مجیدی برخلاف بازی های گذشته تصمیم گرفت با سییستم 3 دفاعه اش وارد میدان شود و محمد دانشگر را فیکس کند.

به گزارش «شایانیوز» به نقل از طرفداری، در طول تاریخ بشریت همواره یاغی ها، انسان هایی دوست داشتنی و محبوب بین مردم بوده اند و انگار هر کدام از ما با دیدن هنجار شکنی ها و قانون شکنی های وجودمان که آن ها را کنترل کرده ایم در دیگری، به وجد می آییم چرا که آن ها تکه ای گمشده از وجود عصیانگر هر کدام از ما هستند.

یاغی ها شاید در فضای کاری خود بهترین نباشد اما بدون هیچ فیلتری، همان گونه که هستند رفتار می کنند و در بند هیچ حصار تحمیلی ای نمی شوند. شاید این توصیف در فوتبال ایران بهترین جملات برای صحبت کردن در مورد بازیکنی باشد که رفتارهای عجیبش بارها او را به سقوط نزدیک کرده اما همیشه با یک بازگشت رویایی خودش را به جریان بازی برگردانده و هنوز هم که هنوز است با این روش کارش را ادامه می دهد. محمد دانشگر همان بازیکنی است که در فصول اخیر از سوی مربی های مختلف استقلال بارها از ترکیب و حتی از لیست تیم کنار گذاشته شده اما هنوز نقش اول بسیاری از حیاتی ترین بازی های استقلال است.

از دعوا و کتک کاری با مدیرعامل باشگاه گرفته تا جروبحث با بازیکن هم تیمی و نرفتن سمت سرمربی تیم برای آشتی، هر کدام ازین اتفاقات برای خارج شدن یک بازیکن از استقلال کافی است اما در پس پرده تمام این اتفاقات نمی توان از کیفیت فنی و جسارت این بازیکن گذشت. در روز هایی که فوتبال ایران از کمبود مدافع میانی خوب رنج می برد از دست دادن محمد دانشگر به نفع استقلال نیست. همین معجون جسارت و کیفیت است که باعث می شود محمد دانشگر چنین بازگشت های باشکوهی را برای خودش رقم بزند.

از گل دقیقه آخری در دربی حیثیتی تا باز کردن دروازه سپاهان، حضور محمد دانشگر در استقلال پر بوده است از قاب های متناقضی که درپایان به صحنه های شیرینی ختم شده است. روز گذشته وقتی محمد دانشگر تک گل تیمش را زد باز هم همبازی های سابق هم پستش یعنی سیاوش یزدانی و حسین مرادمند را فراموش نکرد و شادی گلش را به یاد آن ها تنظیم کرد، به یاد کسانی که هم پستش بودند و او را نیمکت نشین کردند...

مهم نیست که هفته ها روی نیمکت نشسته باشد و از طلایی ترین سال های دوران بازی اش نهایت استفاده را نبرده باشد و یا مهم نیست که هر سال به یک بهانه ای تا یک قدمی اخراج از تیم پیش برود چیزی که عیان است این است که در پایان داستان این محمد دانشگر است که بالاتر از همه می پرد،‌ گل می زند و بدون توجه به کسانی که از او قدرتمند تر هستند با ژست همیشگی اش،‌ کانر مک گرگوری اعلام حضور می کند و هر طور که بخواهد شادی گلش را انجام می دهد...