روزی که ستاره سوم از دست استقلال پرید؛ حسرتی که 23 ساله فراموش نشده!

به گزارش «شایانیوز» و به نقل از فوتبالی؛ چه استقلال تهرانی که دو بار قهرمان جام باشگاههای آسیا شده و چه پاس تهرانی که یک بار افتخار قهرمان جام باشگاههای آسیا شده و چه حتی پرسپولیسی که دو بار به فینال جام در جام باشگاههای آسیا (رقابتهایی که قهرمانان جام های حذفی کشورهای آسیایی در آن شرکت می کردند اما در نهایت مسابقات جام در جام لغو شد و تحت نام لیگ قهرمانان آسیا، تیمهای قهرمان جام حذفی کشورها با تیمهای قهرمان لیگهای آسیایی ادغام شدند) رسیده و یک بار نایب قهرمان و یک بار قهرمان شده و دو بار هم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیده و هر دو بار نایب قهرمان شده به همراه سپاهان و ذوب آهن اصفهانی که هر کدام یک بار به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیدند و در نهایت نایب قهرمان شدند، تیمهای شایسته ای برای قهرمانی بودند.

 در میان همه شکست خوردگان فینال و نایب قهرمانان آسیایی، هیچ تیمی به اندازه استقلال در ده اردیبهشت بیست و سه سال پیش، در روز فینال فرصت جبران برای رسیدن به قهرمانی نداشت. ویدیوی بازی فینال بین استقلال و جوبیلو ایواتای ژاپن در ورزشگاه آزادی را حتما در فوتبالی دیده اید تا متوجه همه چیز شوید. استقلال دو بر یک باخت اما ماجراهای این بازی یعنی نیمکت نشینی عجیب پرویز برومند دروازه بان اول استقلال و استفاده از یحیوی کوتاه قد به جای او و حتی نیمکت نشینی علیرضا اکبرپور قبراق و آماده که گل مساوی بازی نیمه نهایی مقابل دالیان را به ثمر رسانده بود از علامت های سوال آن روز است. ارنج اشتباه استقلال به سامورایی ها کمک کرد که خیلی راحت هر وقت روی دروازه استقلال آمدند یا به گل برسند یا دروازه یحیوی را تا مرز فروپاشی ببرند.

خلاصه بازی

بیش از یکصد و بیست هزار تماشاگر آمده بودند تا قهرمانی سوم استقلال در آسیا را ببیند اما انگار انگیزه های شاگردان زنده یاد ناصر حجازی که در بازی نیمه نهایی و در دیداری دراماتیک موفق به شکست دالیان چین شده بودند همان شب شکست دادن دالیان، تمام شده بود. ژاپنی ها از نبود سهراب بختیاری زاده به خاطر دو اخطاره بودن و کوتاه قد بودن یحیوی دروازه بان استقلال، نهایت استفاده را بردند و در کمتر از ده دقیقه یعنی از دقیقه سی و شش تا چهل و پنچ دو گل زدند. هر چند سیروس دین محمدی در دقیقه شصت و شش یکی از گلهای خورده استقلال را جبران کرد اما علی موسوی موقعیت های بالای نود درصد گل را یک به یک از دست داد تا سامورایی ها در مقابل چشمهای عصبانی هواداران بیشمار استقلال قهرمان آسیا شوند. پس از پایان بازی صحنه ای تاریخی را یکی از عکاسان( فرهاد کاوه) ثبت کرده که یک هوادار نوجوان استقلال با کاپشن خلبانی و چشمان گریان قصد حمله به علی موسوی را دارد که اگر علی اصغر حاجیلو دستیار وقت ناصر حجازی نبود و جلوی این جیمی جامپر عصبانی زمان خودش را نمی گرفت شاید موسوی مقابل تماشاگران استقلال از آن نوجوان مشت و لگد می خورد.

 مخلص کلام اینکه پیمان خنافری یکی از نویسندگان ما در "فوتبالی" همین دیروز نوشته بود: "تلاقی فصل بهار و استقلال مساوی است با دو حسرت بزرگ؛ دو حسرت که خیلی بزرگتر از حسرتهای داخلی طرفداران و خود باشگاه استقلال هستند. راستش را بخواهید فصل بهار برای استقلال فصل از دست دادنها بوده و وقت نرسیدنها. انگار در این فصل هوای استقلال هم بهاری می شود تا به دو ستاره طلایی این تیم ستاره ای اضافه نشود. یک بار توپ به هرجا می رود جز قعر دروازه جوبیلو ایواتای ژاپن و روزی دیگر سیل آساترین باران تهران سرنوشت را در بازی با آنیانگ طور دیگری رقم می زند. معلوم نیست چند سال باید بگذرد تا دوباره این فرصت نصیب استقلال شود، اما این تیم همیشه آمادگی آن را دارد که طرفدارانش را غافلگیر کند. وقتی در اعماق ناامیدی هستند مثل دقایق آخر بازی با دالیان و وقتی در اوج امیدواری هستند مثل بازی با جوبیلوی ژاپن. این قانون نانوشته را اگر استقلالی هستید بپذیرید." اما این نکته را هم نباید فراموش کرد. اینکه ژاپنی ها همیشه حسرت به دل فوتبال ملی و باشگاهی گذاشته اند. پرسپولیس فینال جام در جام باشگاههای آسیا را در تهران به نیسان ژاپن باخت درست مثل همین چند سال پیش که به کاشیمای ژاپن باخت. سپاهان هم در فینال لیگ قهرمانان آسیا به اوراواردز ژاپن باخت. تیم ملی هم زمستان سال نود و هفت در نیمه نهایی جام ملتهای آسیا مغلوب ژاپنی ها شد. کلا ژاپنی ها در فوتبال زیاد ما را برده اند و ما فقط دو بار آنها را فقط با تیم ملی فوتبال بزرگسالان در سالهای هفتاد و دو و هشتاد و چهار برده ایم.

سامورایی ها همیشه موی دماغ فوتبال ایران بوده اند و چه جام هایی را از فوتبال ملی و باشگاهی ایران گرفته اند و داغ به دل ایرانی ها گذاشته اند!