رفتگری قهرمان کشتی آسیا در شهرداری دزفول

رفتگری قهرمان کشتی آسیا در شهرداری دزفول

دارنده ۲ مدال طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا و فرزند جانباز و آزاده سرافراز ۸ سال جنگ تحمیلی پس از بار‌ها ناکامی برای پیدا کردن شغل در ادارات مختلف خوزستان، سرانجام در شهرداری دزفول به عنوان رفتگر مشغول به کار شده است.

محمد حسینوند، درباره مشکلاتی که او را مجبور کرد با وجود کسب دو عنوان قهرمانی در آسیا به عنوان رفتگر در شهرداری دزفول مشغول به کار شود، اظهار کرد: دو سال به هر دری زدم و از هر مسئولی در خوزستان خواستم حداقل شغلی برایم مهیا کنند تا بتوانم هم از پس هزینه‌های ورزش حرفه‌ای بربیایم و هم حداقل برای خودم آینده‌ای داشته باشم. متاسفانه هر مسئولی قول داد، برخی از مسئولان ورزش شهرمان هم انصافا پیگیری کردند، اما هیچ مسئولی حاضر نشد به من شغل بدهد، در این مدت انقدر به ادارات و سازمان‌های مختلف رفتم که همه من را می‌شناختند و وقتی باز هم برای گرفتن شغل مراجعه می‌کردم می‌گفتند باز هم پیدایت شد؟

پدرم جانباز ۲۵ درصد جنگ تحمیلی است و ۲ سال و نیم در اسارت بوده، اما چندین مرتبه به همراه پدرم به بنیاد جانبازان هم رفتیم تا شغلی به من بدهند که متاسفانه هیچ کاری نکردند. من ۴ خواهر و برادر دارم که آن‌ها هم با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی همه بیکار هستند، به آن‌ها گفتیم حداقل به من شعلی بدهند، اما فایده‌ای نداشت. دارنده ۲ مدال طلای کشتی نوجوانان آسیا در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، درباره شرایط شغلش در شهرداری دزفول گفت: حدود یک ماه است از طریق یکی از آشنایان که سفارش کرده بود، در شهرداری دزفول به عنوان رفتگر مشغول به کار شده ام، ساعت ۱۰ هر شب کارم را شروع می‌کنم و تا ۴ صبح در خیابان‌های دزفول زباله‌ها را یا بوسیله فرغون و یا با نایلون‌های بزرگ جمع آوری میکنم تا خیابان‌ها تمیز شوند. بیشتر اوقات ترجیح می‌دهم از نایلون برای جمع کردن زباله‌ها استفاده کنم چرا که راحت‌تر هستم.

وی درباره حقوق دریافتی اش نیز خاطرنشان کرد: از طریق پیمانکار استخدام شدم و ۲ میلیون تومان حقوق می‌گیرم، البته به من گفتند اگر کارت را خوب انجام بدهی تا دو میلیون و صد هزار تومان هم ممکن است حقوق بگیری! آیا شان یک ورزشکاری که برای تیم ملی افتخارآفرینی کرده، این است که با او اینطور برخورد شود و این حرف را به من بزنند که اگر خوب زباله‌ها را جمع کنی صد هزار تومان بیشتر حقوق می‌گیری؟

دارنده ۲ طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا تصریح کرد: بچه‌هایی که می‌خواهند ورزشکار شوند واقعا آیا با دیدن من که قهرمان این شهر هستم دیگر امیدی برایشان باقی می‌ماند که به سمت ورزش بیایند؟ وقتی آینده من را می‌بینند که بعد از چندیدن سال سختی و تلاش دارم جارو زنی میکنم و زباله جمع میکنم آیا دیگر برای آمدن به سمت ورزش میل و رغبتی خواهند داشت؟

حسینوند در ادامه، در پاسخ به این سوال که آیا با وجود استعداد فراوان در کشتی با وجود مشکلات مالی مجبور به ترک این رشته شده یا خیر، گفت: بخاطر این مشکلات مثل سابق نمی‌توانم تمرین کنم، اما به هر حال هر فرصتی گیر بیاورم تمرین می‌کنم تا بدنم رها نشود. با وجودیکه همه حریفانم را در سبک وزن شکست دادم، اما آن‌ها به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدند و من دعوت نشدم. سال گذشته در لیگ کشتی پویا دادمرز، سجاد عباسپور، مصیب اکبری و مسلم نادری خادم را بردم، در جام تختی هم رضا خدری مقابل عباسپور پیروز شد و من نیز خدری را ده بر صفر شکست دادم و در نهایت به علت باختی که در نیمه نهایی به پویا ناصرپور داشتم به عنوان سومی جام تختی در شیراز رسیدم. حالا ناصرپور به یک وزن بالاتر رفته، اما باز هم با وجودیکه همه رقبایم را در وزن ۵۵ کیلوگرم بردم به تیم ملی دعوت نشدم که واقعا دلیلش را نمی‌دانم.

وی ادامه داد: از سال گذشته تا الان فقط یک باخت در لیگ برتر به سجاد عباسپور داشتم که واقعا در آن مبارزه مریض بودم و فقط برای اینکه قراردادم را بگیرم مجبور به کشتی گرفتن شدم، اما با این حال فقط با یک امتیاز اختلاف باختم که آقای حبیب اخلاقی مربی تیم ملی کاملا در جریان دلایل آن باخت بود.

فرنگی کار وزن ۵۵ کیلوگرم ایران، در پاسخ به این سوال که آیا دلیل دعوت نشدنش به اردو توسط محمد بنا را پیگیری کرده یا خیر، تصریح کرد: فقط با آقای حبیب الله اخلاقی تماس گرفتم و گفت با سرمربی تیم ملی صحبت می‌کند، اما پس از آن اعلام کرد آقای بنا گفته به دلیل شیوع کرونا برای دعوت از کشتی گیران محدودیت داریم.

وی در پایان گفت: احترام زیادی برای رفتگران شهرداری که باعث تمیزی و نظافت شهر‌ها می‌شوند دارم و باید بگویم حق این افراد خیلی بیشتر از این هاست که با اندک حقوق پیر و جوان کار می‌کنند، اما کسی به آن‌ها توجهی نمی‌کند. خیلی از دوستان و آشنایان در دزفول از این اتفاق ناراحت هستند، اما وقتی هیچ مسئولی در خوزستان حتی یک شغل به من نداد مجبور شدم این کار را انتخاب کنم. خانواده ام تا جاییکه می‌توانستند از من حمایت کردند، اما دیگر روی اینکه در این شرایط بد اقتصادی از پدرم پول توجیبی بگیرم خجالت می‌کشیدم. خیلی از دوستان می‌خواستند از من هنگام کار عکس بگیرند تا شاید مشکلم حل شود، اما اجازه این کار را ندادم. واقعا کشتی را دوست دارم و عاشق این هستم این فرصت باز فراهم شود که برای کشور و مردمم افتخارآفرینی کنم.

منبع: ایسنا