آیا آمریکا برای جنگ فضایی برنامهریزیهای نظامی میکند؟
نیروی فضایی آمریکا تقریبا در تمام حوزهها در مرکز مباحثات مهم برنامهریزی نظامی و امنیت ملی قرار گرفته است.
به نظر میرسد داستانهای علمی تخیلی به یک موضوع جدی در برنامهریزیهای نظامی تبدیل شده است؛ آمریکا سرگرم آمادهسازی برای عصر جنگ فضایی است.
به گزارش «شایانیوز» به نقل از ایسنا؛ واشنگتن تایمز در گزارشی نوشت: شاید مفهوم جنگ واقعی در فضا، حمله چین به ماهوارهها برای فلج کردن ارتش آمریکا باشد، بحث داغی که در محافل امنیت ملی بر سر چگونگی محافظت از داراییهای ارزشمند در فضا در برابر دشمنانی با قابلیتهای فضایی فزاینده خطرناک، جریان دارد.
یکی از گفتمانهای اصلی این است که آیا آمریکا باید به دنبال تسلیحات تهاجمی باشد یا داراییهای خود در فضا را به ظرفیتهای دفاعی محدود کند.
منابع ارشد امنیت ملی آمریکا میگویند که این بحث فشرده، موضوع کلیدی کنفرانس قدرت فضایی ۲۰۲۵ در اورلاندو، فلوریدا خواهد بود. این گردهمایی سه روزه که توسط انجمن نیروی فضایی سازماندهی شده است، بازیگران قدرتمند از صنایع نظامی و دفاعی را گرد هم میآورد.
نیروی فضایی آمریکا که کمتر از ۶ سال است به عنوان شاخه نظامی مستقل وجود دارد، تقریبا در تمام حوزهها در مرکز مباحثات مهم برنامهریزی نظامی و امنیت ملی قرار گرفته است.
تحلیلگران پیشبینی میکنند که درگیری بر روی کره زمین شاید به فضا هم کشیده شود. دشمنان ارزیابی میکنند که این بهترین راه برای دور نگهداشتن ارتش آمریکا از نبردی است که اکثر جوامع، لجستیک، نظارت و زیرساختهای هدف آنها را نابود خواهد کرد.
این به معنای یک حمله قرن بیست و یکمی به ماهوارهها است که پیشبینی آن دشوار و متوقف کردنش حتی دشوارتر خواهد بود.
«توری برونو» رئیس و مدیر ULA ( شرکت ارائهدهنده خدمات پرتاب آمریکایی که به عنوان یک سرمایهگذاری مشترک بین لاکهید مارتین اسپیس و بوئینگ دیفنس، اسپیس اند سکیوریتی تأسیس شد. این شرکت موشکها را طراحی، مونتاژ، فروش و پرتاب میکند)، گفت: «از چیزهای کوچک شروع میشود. ما در ابتدا متوجه نمیشویم که مورد حمله قرار گرفتهایم. وقتی بالاخره آن را میبینیم، اوضاع به سرعت وخیم میشود.»
وی افزود: «دشمن مخفیانه آماده شده است. مانورهای اولیه به صورت روتین به نظر میرسند. ناگهان، بدون هشدار، اعلام یا حتی تهدید، ارتباطات ما بر فراز تایوان و تنگه مالاکا قطع میشود. ما به ماهوارههای جاسوسی خود دستور میدهیم که به این مکانها خیره شوند، اما آنها پاسخگو نیستند. ما با ماهوارههای هشدار موشکی سیستم مادون قرمز فضایی خود میچرخیم تا هرگونه علامت حرارتی فعالیت را جستجو کنیم، اما اینها تازه از کار افتادهاند. کمی پس از آن، جی.پی.اسها بر فراز منطقه اقیانوس آرام دچار مشکل و وقفه میشود. در همین زمان، نیروهای چینی ممکن است به سمت جزیره تایوان یا برخی اهداف نظامی دیگر در منطقه حرکت کنند.
برونو میگوید: برای جلوگیری از این امر، نیروی فضایی، پنتاگون و شرکای صنعتی خصوصی آن «باید بتوانند عملیات رزمی طولانیمدت را در مدار انجام دهند، داراییها را برای جایگزینی خسارات جابجا کنند، ماهوارههای ارزشمند را جابجا و عملیات تهاجمی علیه تهدیدها را هماهنگ و فرماندهی کنند.»
تسلیحات تهاجمی در فضا
جایگزینی سریع داراییهای از دست رفته یکی از بخشهای این سوال پیچیده است. سوال دیگر این است که آیا آمریکا تسلیحات تهاجمی خود را در فضا قرار میدهد؛ تسلیحاتی که در صورت لزوم میتوانند از نظر تئوری ماهوارهای روسی یا چینی را از مدار خارج کنند.
هنوز مشخص نیست که آیا دکترین نظامی طولانی مدت آمریکا در فضا شامل چنین رویکردی است یا خیر.
«رابرت لایتفوت» رئیس بخش فضایی شرکت تسلیحاتسازی لاکهید مارتین میگوید: «اکنون باید بگوییم که آیا قرار است دفاعی باشیم، تهاجمی باشیم یا فقط قرار است تواناییهایمان را در مدار قرار دهیم؟ این موضع همانی است که ایالات متحده شروع به صحبت در مورد آن کرده است. آیا ما قرار است در فضا سلاح یا قابلیتهای تهاجمی داشته باشیم و فقط دفاعی نباشیم؟»
معاهده فضای خارجی ۱۹۶۷ استفاده از تسلیحات کشتار جمعی را در فضا و مدار خارج از جو ممنوع کرده است. اینکه آیا دشمنان دسته اول آمریکا این توافق را نقض میکنند خودش یک سوال اصلی است.
این ادعا مطرح شده که روسیه با سرعت در حال پیشبرد برنامهای برای بهکارگیری سلاحهای ضد ماهوارهای مجهز به کلاهک هستهای است. یک انفجار هستهای در فضا میتواند ماهوارههای یک کشور دیگر را نابود کند.
همین ادعا درباره چین هم مطرح شده است؛ این کشور سرمایهگذاری هنگفتی در ساخت سلاحهای فضایی که میتوانند ماهوارهها را نابود یا مختل کنند، انجام داده است.
در گزارش اخیر کمیسیون بررسی اقتصادی و امنیتی ایالات متحده- چین آمده است که این امر، ارتباطات، اطلاعات و هشدارهای موشکی ایالات متحده را «ناتوان» کرده و توانایی ارتش برای انجام عملیات مشترک و نمایش قدرت را تضعیف میکند.
سلاحهای فضایی شامل سه نوع موشک ضد ماهواره زمینی، رباتهایی که قادر به گرفتن و نابود کردن ماهوارهها بدون ایجاد زباله فضایی هستند و سلاحهای ضد ماهواره الکترونیکی و انرژی هدایتشده میشوند.
در گزارش کمیسیون بررسی اقتصادی و امنیتی ایالات متحده- چین همچنین این ادعا مطرح شده است: «در حالیکه چین به طور فعال به دنبال قابلیتهای تهاجمی و دفاعی در فضای متقابل بوده است، ایالات متحده از توسعه یک برنامه فضایی تهاجمی خودداری کرده و با وظیفهشناسی سعی در جلوگیری از اقداماتی دارد که میتواند به عنوان تسلیحاتی کردن فضا تلقی شود.»
گنبد طلایی در مرکز توجه
با وجود پیشرفتهای روسیه و چین، دولت ترامپ همچنان استدلال میکند که ایالات متحده همچنان رهبر جهان در قابلیتهای فضایی است. استراتژی امنیت ملی اخیر این کشور، سرمایهگذاری بیشتر برای حفظ برتری را ضروری دانسته است.
در این استراتژی آمده است: «ایالات متحده باید همزمان در تحقیقات برای حفظ و پیشبرد برتری خود در فناوریهای پیشرفته نظامی و دوگانه، با تاکید بر حوزههایی که برتریهای آن قویتر است، سرمایهگذاری کند. همچنین این حوزهها شامل زیر دریا، فضا و هستهای و همچنین حوزههای دیگری است که آینده قدرت نظامی مانند هوش مصنوعی، محاسبات کوانتومی و سیستمهای خودران، به علاوه انرژی لازم برای تامین سوخت این حوزهها را تعیین میکنند.»
یکی از بخشهای اصلی سیاست دفاع ملی گستردهتر ترامپ ساخت سپر دفاع موشکی «گنبد طلایی» است. انتظار میرود این پروژه موضوع اصلی گفتوگوی کنفرانس ۲۰۲۵ «قدرت قضایی» باشد. سران و رهبران ارشد نظامی که نقضهای کلیدی در این پرژوه دارند در آن شرکت میکنند.
ماههاست که گمانهزنیها در مورد فناوری مورد استفاده بهویژه در مورد میزان فضاپایه بودن یا تمرکز بیشتر بر سیستمهای رهگیری موشکی زمینی متعارف، رواج داشته است.
ژنرال «مایکلای. گوتلین» معاون رئیس عملیات فضایی نیروی فضایی ایالات متحده و نماینده دولت در پروژه گنبد طلایی، در اظهارات اخیر خود در مجمع دفاع ملی ریگان در کالیفرنیا، سرنخهایی ارائه داد و به طور کلی اظهار داشت که این سیستم، داراییهای دفاع موشکی زمینی موجود و همچنین داراییهای فضایی آیندهنگر از جمله رهگیرهای موشکی بالقوه فضایی را ادغام خواهد کرد.
وی ادامه داد، این سپر دفاعی در اواسط ۲۰۲۸ عملیاتی میشود.
