علیرضا دبیر ورزشکاران را به ترک تحصیل دعوت کرد؛ دانشگاه بدون کنکور جایزه قهرمانی

شایانیوز- به تازگی ویدئویی در فضای مجازی وایرال شده که واکنش های زیادی را به خود اختصاص داده است. در این ویدئو که البته تاریخ ضبطش دقیقا مشخص نیست، علیرضا دبیر را میبینیم که در اظهار نظری، صراحتا درس خواندن برای یک ورزشکار حرفه ای را بی فایده تلقی می کند!

همین بهانه ای شد که کمی به پروسه درس خواندن او سری بزنیم و ببینیم کسی که برای عموم ورزشکاران نسخه ی ترک تحصیل می پیچد، خودش چه پیشینه تحصیلی دارد!

گریزی به درس خواندن علیرضا دبیر

هنوز یادمان هست! سال 2000 بود که علیرضا دبیر با کسب عنوان قهرمانی کشتی در المپیک سیدنی، توانست برای کشورش افتخار آفرینی کند. البته این را هم به خاطر داریم که کمی بعد در تلویزیون حاضر شد و در ازای این پیروزی، درخواست ورود بدون کنکورش به دانشگاه را مطرح نمود! پیشنهادی که البته مورد استقبال هم قرار گرفت.

اگر از نسل امروز هستید و این مطلب را می خوانید، باید به شما بگوییم که وجهه ی کنکور آن دوران، ابدا شبیه به آنچه اکنون می شناسید نبود. بلکه  یک غول بی شاخ و دمی شناخته می شد که خیلی ها را زیر فشار پاشنه هایش، له کرده بود. اکنون نیز پس از گذر سالیان طولانی، هرکسی که  کنکور آن سال ها را به یاد بیاورد، برای شما خاطره های مختلفی را از رقابت سنگینی که حکمفرما بود تعریف خواهد کرد.

چه بسا که اگر بتوانید کسی را پیدا کنید که خود ماندن پشت کنکور آن دوران را تجربه کرده باشد، احتمالا از به یاد آوردن آن حجم از استرس، هنوز هم قلبش به شماره بیفتد. علیرضا دبیر، دقیقا در همان سالها بود که توانست بدون کنکور پشت صندلی های یکی از معتبر ترین دانشگاه های کشور، عنوان دانشجو را روی خودش بگذارد.

اما قصه ی درس خواندن دبیر به همان مقطع ختم نشد بلکه وی تحصیلات خود را در دانشگاه شهید بهشتی و رشته مدیریت منابع انسانی به حد مقطع دکتری ادامه داد و تا سمت شورای شهر تهران نیز پیش رفت!

تحصیل ظاهرا برای شما که بد نبوده آقای دبیر!

سوال ما این است که تمام موفقیت در این مسیر صرفا به اتکای تمرکز روی ورزش بوده است؟ بیایید حداقل بپذیریم که ورود به شورای شهر، نیازمند داشتن حدی از تحصیلات است. پس می توانیم اینطور نتیجه بگیریم که ظاهرا این تحصیلات، برای خود آقای دبیر چندان هم مشکل ساز نبوده است! 

از صحبت های علیرضا دبیر در این ویدئو پیداست که البته تجربیاتش را به اشتراک گذاشته و قطعا نیت او از بیان آنها خیر بوده است. اما کاش قبل از ابراز نظر در این خصوص، دست کم دو نکته را در نظر می گرفت. 

اول اینکه تمرکز در ورزش، شاید برای بسیاری از ورزشکاران قهرمان ما ،افتخار آفریده باشد. اما جز فوتبال و یکی دو مورد دیگر از رشته های ورزشی، از جهت مالی برای کمتر کسی بازتابی قابل توجه داشته است. کما اینکه مورد داشته ایم ورزشکاری مانند سارا عبدالملکی که نایب قهرمان پاراقایقرانی آسیا است و اتفاقا تمام عمر و تمرکزش را نیز روی ورزشش گذاشته اما همین چند وقت پیش جدای از کسب عنوان قهرمانی اش که دسترنج خودش است، برای تقدیر و تشکر به پاس سال ها فعالیت ثمربخش، قوری و کتری در جعبه گذاشتند و تقدیم او کردند!.. حال آنکه با این اوضاع اگر ورزشکاری درس هم نخواند و نتواند حرفه ای جانبی برای خودش دست و پا کند، قطعا کلاهش پس معرکه خواهد بود. هرچند الزاما درس خواندن نیز نمی تواند آینده ی مالی شخصی را تضمین کند. اما ایراد در مغز کلام چنین اظهار نظر هایی است که خواسته یا ناخواسته، ذهن افراد را به تک بعدی بودن تشویق می کند.

زندگی یک ورزشکار ابعاد دیگری نیز جز ورزشش دارد

پیچیدن نسخه ی درس نخوان و تمام تمرکزت را روی ورزشت بگذار، برای زمانی است که در آن ورزش نقطه ی قابل اتکایی برای گذران زندگی یک ورزشکار یافت شود. در غیر این صورت باید پذیرفت که یک انسان، ابعاد مختلفی در زندگی اش دارد که حتی گذران  همان ورزشش نیز وابسته به یکی از مهمترین آنها یعنی کسب درآمد است.

مورد بعدی این است که همواره به یاد داشته باشیم، اگر به نقطه ای از مقبولیت اجتماعی می رسیم، حرف و کلاممان می تواند خواه یا ناخواه، به باور بسیاری از مردم جهت بدهد و این باور تاثیری فراوان در کلیت زندگی آنها داشته باشد. لذا جمله ی (ورزشکار حرفه ای حتی نباید درس بخواند) پر از ایرادات ریشه ای است و به جد اگر بخواهیم به تحلیل پیامد های آن بنشینیم نیزاحتمالا بتوانیم یک کتاب از دل آن استخراج کنیم!

در پایان باید گفت که بهتر است در این تنگنای گذران زندگی، به عنوان یک پیشکسوت، عزیزان بیشتر چراغ راه جوانان باشند تا چوبه ای که نور را می کشد. ولو اینکه در تصورشان آن نور کورسویی بیش نباشد!