چطور از خانواده و کودکان در برابر ترس محافظت کنیم؟/ روش هایی که مثل مسکن عمل می کنن

شایانیوز- آدم وقتی توی اخبار میشنوه جنگ شده یا صدای انفجار از دور میاد، دلشوره میگیره. حالا فکر کنین بچه های کوچیک چه حالی میشن. ترسیدن توی این شرایط یه چیز کاملاً طبیعیه، اما ما بزرگترها یه وظیفه داریم  نباید بذاریم ترس، زندگیمون رو فلج کنه. باید یاد بگیریم چطور با این شرایط کنار بیایم و همزمان، آرامش رو به بچه ها و اطرافیانمون منتقل کنیم. بعضیا فکر میکنن بهترین کار اینه که اصلاً در مورد جنگ حرف نزنیم تا بچه ها نترسن. اما اینطوری نیست. بچه ها خیلی زود متوجه استرس بزرگترها میشن و اگر چیزی بهشون نگیم، ذهنشون خودش یه داستان ترسناک میسازه. پس بهتره صادق باشیم، اما طوری حرف بزنیم که امیدواری رو از دست ندن. مثلاً نگیم ، همه چیز تموم شده، بلکه بگیم  ممکنه یه مدت شرایط سخت باشه، اما ما با هم هستیم و از هم مراقبت میکنیم. توی این مقاله میخوایم راهکارهای ساده و عملی رو بگیم که بتونین توی شرایط بحرانی، هم خودتون و هم خانواده تون رو آروم نگه دارین. از نحوه حرف زدن با بچه ها گرفته تا چگونگی کنترل استرس خودمون و ایجاد یه محیط امن خونه.  پس اگر نگرانین که جنگ ممکنه روحیه بچه ها رو خراب کنه یا خودتون نمیتونین استرستون رو کنترل کنین، این مقاله رو تا آخر بخونین. قراره یاد بگیریم چطور با ترس مبارزه کنیم و تو دل تاریکی ها، یه چراغ امید روشن نگه داریم.

حفظ آرامش و کنترل احساسات خود

کودکان مانند رادارهای احساسی هستند و اضطراب بزرگسالان را به سرعت تشخیص میدهند. اگر شما مضطرب و ترسیده باشید، این حس به آنها منتقل میشود. بنابراین، اولین قدم این است که خودتان تا حد امکان آرامش داشته باشید. نفس های عمیق بکشید، از جملات مثبت استفاده کنید و سعی کنید در حضور کودکان، واکنش های هیجانی شدید نشان ندهید.

ارائه اطلاعات متناسب با سن کودک

کودکان نیاز دارند بدانند چه اتفاقی در حال رخ دادن است، اما اطلاعات باید ساده و امیدبخش باشد. برای مثال، به جای گفتن جنگ شروع شده و ممکن است بمب ها به ما برسند، بگویید:  گاهی بزرگترها با هم بحث میکنند، اما ما سعی میکنیم در جای امن بمانیم تا همه چیز خوب شود.  برای نوجوانان میتوان توضیحات واقع بینانه تر داد، اما همچنان باید از القای حس ناامیدی پرهیز کرد.

ایجاد محیطی امن و قابل پیش بینی

حتی در شرایط بحرانی، حفظ روال عادی زندگی تا حد امکان به کودکان احساس امنیت میدهد. سعی کنید برنامه های روزمره مانند ساعت خواب، غذا خوردن و بازی را حفظ کنید. اگر مجبور به پناه گیری هستید، فضایی آرام ایجاد کنید؛ مثلاً با کتاب خواندن، نقاشی کشیدن یا بازی های ساده.

محدود کردن تماس با اخبار اضطراب آور

تماشای مداوم اخبار جنگ و صحنه های خشونت آمیز، اضطراب کودکان و حتی بزرگسالان را افزایش میدهد. بهتر است اخبار را در غیاب کودکان دنبال کنید و در صورت نیاز، اطلاعات ضروری را به زبان ساده به آنها منتقل کنید.

تشویق به بیان احساسات

به کودکان اجازه دهید ترس ها و نگرانی هایشان را بیان کنند. از آنها بپرسید:  چه احساسی داری؟  و با دقت گوش دهید. نگویید نترس چون این جمله احساس آنها را نادیده میگیرد. در عوض بگویید: میدانم که نگرانی، اما ما کنار هم هستیم و مراقب تو هستیم.

انجام فعالیت های آرامش بخش

فعالیت هایی مانند نقاشی، داستان گویی، یا تمرینات تنفسی ساده میتواند به کاهش استرس کمک کند. برای بزرگسالان نیز تمرینات ذهن آگاهی یا دعا و نیایش میتواند مفید باشد.

و در آخر

در شرایط جنگی، ترس طبیعی است، اما با رفتارهای هوشمندانه میتوانیم از تشدید آن جلوگیری کنیم. کلید اصلی، ایجاد حس امنیت و اطمینان در کودکان و اطرافیان است. با حفظ آرامش، ارائه اطلاعات مناسب و حمایت عاطفی، میتوانیم از آسیب های روانی این دوران بکاهیم و امید به آینده را زنده نگه داریم.