سوار ماشین زمان بشوید؛ در گذر از میان قدیمی ترین کودکستان ایران

شایانیوز- کودکان امروز، زنان و مردان بزرگسال فرداهای دور و نزدیکی هستند که اگر چشم روی هم بگذاریم با سرعتی باورنکردنی به آن خواهیم رسید. آنطرف ماجرا هم پدر بزرگان و مادر بزرگانی هستند که اگر به عمق خطوط پیری صورتشان نگاه کنیم، کودکانگی روزهای دوری را می بینیم که گردباد روزگاران آن را به جهان جدی و پر فراز و نشیب بزرگسالی کشانده است. همین بهانه ای باشد تا از کودکستان هایی بگوییم که برای اولین بار در ایران پایه گذاری گردیدند.

اولین موسسین مراکز بازی و فرزانگی در ایران

یکی از اولین کودکستان های ایران توسط برسابه هوسپیان، که یک بانوی کارآفرین و مدرسه ساز ارمنی تبار بود افتتاح شد تا زمینه ساز تاسیس مراکز مشابه دیگری برای بازی و فرزانگی آیندگان میهنمان ایران باشد.   

برسابه هوسپیان دانش آموخته ی رشته ی علوم تربیتی از دانشگاه ژنو بود و در سال 1310 خورشیدی، موفق شد تا در ایران یکی از نخستین کودکستان ها را با امتیاز رسمی وزارت فرهنگ تاسیس نماید. اما مدرسه های او بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تعطیل شدند. وی که سال های آخر عمر خود را در ایالات متحده امریکا سپری کرده بود، نهایاتا در سال 1378 خورشیدی هنگامی که 83 سال از عمرش می گذشت چشم از جهان فرو بست.

اما هوسپیان تنها کسی نبود که در راه تاسیس اولین کودکستان های ایران گام برداشت. احتمالا کمتر کسی پیدا می شود که نام جبار باغچه بان را نشنیده باشد. او که با نام میرزا جبار عسگرزاده نیز شناخته می شد دانشمند شهیر آذربایجانی است که در گذر روزگاران، خدمات ارزشمندش شهره ی عام و خاص بوده و هست. باغچه بان که در جوانی شغل آموزگاری را پیشه کرده بود و با روزنامه ی ملانصرالدین نیز همکاری می کرد. در سال 1303 کودکستان باغچه اطفال را در شهر تبریز تاسیس نمود که محلی برای تعلیم کودکان کر و لال بود. سپس همین اقدام زمینه ساز شد تا بعد ها نظیر آن در شهر شیراز و سپس تهران دایر گردد..جبار باغچه بان که اولین ناشر و مولف کتاب کودک در ایران نیز می باشد، پس از سپری کردن 81 سال عمر پر بارش، در سال 1345 دار فانی را وداع گفت.

در گذر از اولین کودکستان ها

اینک با ما همراه شوید تا در میان تصاویر کودکان سال های دور، که امروزه یا گرد پیری بر صورتشان نشسته، یا این جهان را ترک گفته اند اما روزگارانی شاگردان کوچک کودکستان های قدیمی بوده اند، بنشینیم. کودکستان هایی که راهرو های آن حافظ صدای قدم های شادمانه ی نسلی دور است و اتاق های بازی و میز و نیمکت هایش، پس از آخرین نوازش دست هایی کوچک، به خواب طولانی تاریخ رفته اند.  

برای سوار شدن به ماشین زمان و گشتن در کوچه پس کوچه های گذشته، مهمان تاریخانه ما باشید.