ویلای تهی وار کانسپتی مناسب برای فراغت/ بنایی انتزاعی و ملهم از مکعب توخالی در کرج

شایانیوز- در دنیای پر سرعت امروزی که معمولا انسان ها در شهرهای شلوغ و پر ازدحام مشغول انجام فعالیتی برای گذران زندگی هستند وجود ویلا در حاشیه شهرهای بزرگ شرایطی برای استراحت و تخلیه جسم و روح انسان فراهم میکند. به همین دلیل گمان میرود در ویلاها نوعی نشاط و سرزندگی وجود دارد که میل به پرسه زدن، سرک کشیدن، کنجکاوی و کشف کردن، دید زدن های بازیگوشانه، دورهمی های مختلف، درهم تنیدگی درون و بیرون را فزون میکند.

سیالیتی که نفوذپذیری فضا را فرون کرده 

طراحی و خلق اتمسفری که بتواند این گونه نیازهای انسانی را برطرف کند توسط معماران ویلای «تهی وار» صورت پذیرفته است. درواقع ویلای آقای مجدالحسینی و خانم مهدی نژاد که توسط دفتر معماری طرح و ساخت ازنو در 1000 متر مربع با زیر بنای 540 مترمربع برآورده شدن چنین حاجتی را موجب شده است. این بنا که ساخت آن سال 1400 در کوهسار کرج شروع و سال 1403 به پایان رسید نوعی بازی احجام پر و خالی است که مسیرها و راه پله های متنوع آن نه تنها نفوذپذیری فضاها را تقویت می کنند، بلکه فرصتی بالقوه اند که مخاطبان از سر و کول بنا بالا روند و سیالیت فضاها همپای خاطراتشان شوند.

ویلایی درونگرا و برونگرا

تهی وار بواسطه گشودگی خود در دو جبهه (در ضلع شمال و غرب رو به مناظر مطلوب و فاقد همسایه) و بسته بودنش در دو سمت دیگر (بواسطه سایت همسایه های بالقوه شرقی و جنوبی) تیپولوژی ترکیبی برونگرا-درونگرا را برگزید؛ بنای برونگرایی که حیاط های داخلی و فضاهای میانی متنوعی را در آغوش خود گنجانده است. حیاط شمالی حداکثری که بیشترین فاصله از بنا را حفظ می کند، بنایی نسبتا شفاف و برونگرا را در ورود به نمایش میگذارد و حیاط جنوبی حداقلی با ساقه های نوری مختلف، خرده فضاهای درونی می سازد.

کهن درختی حاصل گذشت عمر

حیاط مرکزی این ویلا مانند تنه ای استوار، فضاها را گرد خود آورد و نور را تا عمق زیرزمین هدایت کند. در این عمیق ترین حیاط داخلی، تک درختی نسبتا سالخورده و با ارزش کاشته شده که نشانی از گذران تقویم عمر ساکنین دارد و با قد کشیدنش حضوری پررنگ تر در فضاهای داخلی خواهد داشت. 

ماهیت مکعب تو خالی در ویلای تهی وار

ارتباط بصری حداقلی بنا با حیاط شمالی به واسطه استفاده از پله و نشیمنگاه مشبک طولی، کیفیت حسی متفاوتی را در تجربه ی نشستن و نظاره ی زمین بازی فراهم کرده و مضاف بر آن، فضای دنج و ویژه ای در مسیر شمالی زیرزمین خلق می کند. بنا به صورت بصری و تلویحی سعی دارد ماهیت مکعبی خود را حفظ کند و بر خاصیت تندیسی خود بیفزاید. حضور تراس ها و حیاط های متنوع در کنار فضاهای عمومی و خصوصی سعی در پاسخ به نیاز طبیعی مخاطب برای بهره وری از طبیعتی دارد که هوایش در خارج از شهر شلوغ تهران، روی خوش تری به ساکنینش نشان می دهد.