صبحانه با زرافه‌ها روایتی مردانه از زندگی/ کمدی سیاهی که رنگ و لعاب گرفته است

شایانیوز- این روزهای سینمای ایران را کمدی فرا گرفته است؛ آثاری که ساخته شده‌اند تا بدون توجه به موسیقی، متن، میزانسن، نور، رنگ، قاب بندی و سایر ملزوماتِ ساختِ اثر تصویری فاخر، بخنداند! آن هم با هر روش و مسلکی که می‌توان به کار بست. ازشوخی‌های دستی و دست چندم و مجازی گرفته تا موضوعات جنسی.‌ بعضاً که کارشان را بهتر می‌دانند جای درستی از این مزه‌پرانی‌ها استفاده می‌کنند و خنده را از مخاطب می‌گیرند و بعضی دیگر هم ناکام می‌مانند. رقص هم بدل شده به آس‌ی مخاطب جذب کن که گویی برای ترند شدن در فضای مجازی در فیلم گنجانده می‌شود‌.

دو قطبی شدن مخاطبان

«صبحانه با زرافه‌ها»ی سروش صحت از آن دست آثاری است که با خلق همه این نوع شوخی‌هایی که ذکر آن رفت خنده را از مخاطب گرفت؛ اما همچون سایر آثارش باز هم مخاطبانش به دو گروه مخالف و موافق تقسیم شدند. صحت در این اثر خود دست به خلق کمدی سیاه زده است؛ نوعی از کمدی که در تاریک‌ترین لحظات زندگی شکل می‌گیرد یا مسائل و موضوعاتی به سخره گرفته می‌شود که تابو به شمار می‌روند. البته این نوع از خلق لحظات کمدی را تا حدی در کارهای قبلی او نیز می‌توان دید.

ردپای جهان داستانی صحت در «صبحانه با زرافه‌ها»

این فیلم سینمایی به نحوی تکمیل کننده آن چیزی است که از آن به عنوان «جهان داستانی صحت» یاد میشود؛ همان جهانی که با اولین ساخته این کارگردان، «ساختمان پزشکان» آغاز شده و پس از آن با تم داستانی یکسان و حضور گروه بازیگران تکراری به کار خود ادامه داده است و ردپای آن را در همه آثاری که تاکنون کارگردانی کرده است شاهد هستیم. به همین دلیل نیز اگر این آثار را از ابتدا دیده باشید به خوبی میتوانید با کارهای جدیدتر این کارگردان ارتباط برقرار کنید.

روایتی مردانه از زندگی

این اثر سینمایی روایتگر یک روز از یک زندگی معمولی چهار مردی است که رفاقتی دیرینه دارند و درست در مهمترین شب زندگی یکشان، شرایطی رقم میخورد که جهت زندگی آنها را دگرگون می‌کند. این نوع از رفاقت مردانه در دیگر آثار صحت همچون «لیسانسه ها» و «جهان با من برقص» نیز یافت می‌شود؛ گویی او جهان مردانه را به خوبی میشناسد و ترجیح میدهد بیشتر به آن بپردازد.

صحت در این اثر خود به دنبال ارسال پیام نیست و قصد نصیحت مخاطب را ندارد؛ سعی میکند تنها با ساخت موقعیت هایی از یک زندگی معمولی بخشندگی، گذشت، داشتن نگاه فلسفی به زندگی و حتی کتابخوانی رواج دهد آن هم در لفافه و به دور از شعارزدگی.

کش‌آمدگی ای که ضرورت ندارد

«صبحانه با زرافه‌ها» آغازی به غایت زیبا دارد اما هرچه از ثانیه‌های فیلم می‌گذرد داستان کش پیدا می‌کند آن هم بدون ضرورت! گویی بنا بود ابتدا سریال ساخته شود و داستان بر مبنای آن به درازا کشیده شده اما به ناگه نظر نویسنده و کارگردان تغییر کرده و هرچه قرار بود در ۳۰ قسمت روایت شود در فیلمی 98 دقیقه ای خلاصه شده است و بر همین اساس نیز زوائدی گنجانده شده که بودنش ضرورتی ندارد.

فاصله گذاری دقیق در خلق لحظات کمدی

نکته حائز اهمیت این است که این اثر سینمایی از یک روایت خطی بهره می برد و هیچ اوج و فرودی در لحظات شوخ طبعانه آن وجود ندارد؛ درواقع تمام شوخی ها با یک فاصله گذاری معینی از یکدیگر و و درست سرجای خود اتفاق می‌افتد. هرچند امکان دارد حین تماشای آن احساس کنید برخی از شوخی ها نباید صورت بگیرد اما نکته همین است که حتی در تلخ ترین موقعیت ها نیز میتوان زندگی عادی داشت و موقعیت های حساس را با شوخی و خنده از سر گذراند.

کارگردانی که خوب «بازی» میگیرد

کمدی «صبحانه با زرافه‌ها» سال ۱۴۰۲ به کارگردانی سروش صحت و تهیه‌کنندگی سید مصطفی احمدی ساخته شد که نخستین بار در چهل و دومین دورهٔ جشنوارهٔ فیلم فجر حضور یافت. نمایش عمومی فیلم نیز از ۹ آبان ۱۴۰۳ در سینماهای ایران آغاز شد. بهرام رادان، پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه‌خواه و هوتن شکیبا نقش‌های اصلی آن را ایفا می‌کنند و از اواسط فیلم نیز هادی حجازی فر با بازی متفاوت وارد می‌شود. صحت پیش از این نیز با شکیبا و جمشیدی همکاری داست و آنها به نسبت با فضای ذهنی این کارگردان آشنایی دارند؛ اما آنچه عیان است این است که صحت به خوبی توانسته از این بازیگران بازی بگیرد تا آنچه را که مدنظرش است به منصه ظهور بگذارند.

هوتن شکیبا آن جنبه از نمکین بود خود را به نمایش میگذارد که مشابهش را در «لیسانسه ها» بازی کرد. بیژن بنفشه خواه همانگونه بود که در سایر آثار کمدی همانند «ساختمان پزشکان» بازی کرد؛ شخصیتی به اصطلاح لوس و خُنُک که سعی میکند بامزه جلوه کند. پژمان جمشیدی نیز همان گونه به ایفای نقش می پردازد که در «پژمان» بازی کرد. هادی حجازی فر اما متفاوت تر از آنچه تاکنون در فیلم ها بوده در این فیلم حاضر می شود و مخاطب را با وجه دیگری از بازی های خود آشنا می‌کند. بهرام رادان نیز که نقش آن پسر ساده دل و خجالتی و کمی ترسو را برعهده گرفته به خوبی از عهده نقش برمی آید و روی دیگری از بازیگری خود را به نمایش میگذارد و از اتمسفر تکراری که تا پیش از آن بازی میکرد خارج شد.

آنچه صبحانه با زرافه‌ها را ۱۶+ میکند

رضا در شب عروسی‌اش، به خاطر خستگی و فشاری که برای برپایی مراسم متحمل شده، از دوستانش می‌خواهد تا با هم مواد بکشند، اما درست بعد از مصرف مواد مخدر، اوردوز می‌کند. دوستان او، که خودشان نیز وضعیت طبیعی ندارند، تلاش می‌کنند تا پنهانی رضا را از عروسی خارج کرده و حالش را بهبود بخشند. تلاش‌های آنان، لحظات خنده‌داری را خلق کرده و داستان اصلی فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» را شکل می‌دهد. در این اثر، مصرف مواد مخدر به صورت پی‌در‌پی و جذاب نمایش داده شده و به عنوان راه‌حلی برای فرار از مشکلات معرفی می‌شود. به دلیل وجود ناهنجاری ذکر شده و سایر ناهنجاری‌ها، فیلم صبحانه با زرافه‌ها ممنوعیت تماشا برای گروه سنی کمتر از 16 سال را دارد.