توقف استقلال و پرسپولیس؛ این کجا و آن کجا

هفته نوزدهم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران روز گذشته(شنبه) با برگزاری پنج دیدار پیگیری شد. پرسپولیس در مشهد مقابل میزبانش پدیده تن به تساوی یک بر یک داد و استقلال در تهران از پسِ پیکانِ مهدی تارتار برنیامد. با وجود اینکه هر ۲ تیم به هدف خود نرسیدند اما تفاوت محسوسی بین تساوی تیم یحیی با تساوی تیم فرهاد وجود داشت.

طبق داده‌های متریکایی ۶۲ درصد مالکیت توپ پرسپولیس و ۵۹۵ پاس این تیم مقابل پدیده منجر شد به امید گلِ قابل توجهِ ۲.۴۱. سرخپوشان تهرانی چه در نیمه اول و چه در ۴۵ دقیقه دوم موقعیت‌های زیادی را روی دروازه نماینده مشهد خلق کردند اما فقط یک بار در باز کردن دروازه این تیم موفق عمل کردند. تیم یحیی برای چندمین هفته متوالی، فرصت سوزی‌های زیادی داشت و به جز بدشانسی، بی‌دقتی بازیکنان در زدن ضرباتی نیز مشهود بود.

اما نکته اصلی این بود که پرسپولیس بر میزبان خود چیره بود و در ایجاد موقعیت عاجز نبود. آنها هم از سمت راست و از هم سمت چپ به دروازه میلاد فرهانی رسیدند. شوت از راه دور و حرکات عمقی نیز در دستور کار قرارگرفت. پرسینگ جالبی روی مدافعان صاحب توپ پدیده اعمال شد که نتیجه‌اش اشتباهات گاه و بیگاه شاگردان مهدی رحمتی در فاز تدافعی بود.

یحیی با بحران قابل حلی مواجه است. بازیکنان او و به خصوص مهاجمانش فشار زیادی را تحمل می‌کنند و همین فشار بالا و درصد زیاد انتظارات باعث شده تا نتوانند آنگونه که باید و شاید قدر موقعیت‌های ایجاد شده را بدانند. بدون تردید کار کردن روی مسائل روحی و روانی می‌تواند این مشکل را مرتفع کند. گل‌محمدی بیش از هر زمان دیگری ابزار و مهره دارد و می‌تواند با استفاده از این ستاره‌ها هر حریفی را وادار به تسلیم کند.

اما در اردوی استقلال اوضاع کمی متفاوت است. اعداد گاهی اوقات شروع به دروغگویی می‌کنند! درصد مالکیت آبی‌ها ۶۵ درصد بود و تعداد پاس‌های رد و بدل شده نیز به ۶۴۸ رسید ولی وقتی به امید گل تیم آبی‌پوش پایتخت نشین رجوع می‌کنیم با عدد ناامیدکننده ۰.۴۱ روبرو می‌شویم. فاصله استقلال و پرسپولیس در ارزش موقعیت‌های خلق شده عدد ۲ را نشان می‌دهد و این چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنارش عبور کرد. این امید گل ناچیز در حالی هویدا شده که با توجه به اعداد متریکایی، استقلال تعداد پاس و درصد مالکیت بیشتری را نسبت به پرسپولیس داشت.

استقلال برخلاف پرسپولیس غایب‌های زیادی داشت؛ پیکان دفاع سازمان‌یافته‌تری نسبت به پدیده داشت؛ تیم‌های مهدی تارتار توانایی بالایی در خراب کردن بازی حریف دارند؛ وزش باد در ۴۵ دقیقه دوم به شدت روی ارسال‌های بازیکنان استقلال تاثیرگذاشته بود؛ هر تیم ممکن است در یک بازی عملکرد کم فروغی داشته باشد؛ بازیکنان استقلال به نظر بعد از بدنسازی که در ایام تعطیل داشتند کمی خسته بودند؛ فرهاد مجیدی تازه هدایت تیم را به دست گرفته و نیاز به زمان دارد و ... اما بازهم نباید به راحتی از کنار این بازی نا امیدکننده عبور کرد و باید به چشم یک هشدار جدی به آن نگریست.

استقلال برای ماندن در کورس قهرمانی و عدم تکرار اتفاقات سال‌های اخیر نیازمند کسب حداکثر امتیازات در بازی‌های خانگی و در جدال با تیم‌های میانه جدولی است. فصل گذشته هم تیم فرهاد مجیدی در دیدار با تیم‌های پیکان و سایپا نتوانست به برتری برسد و همین مساله در طول نیم‌فصل دوم باعث شد تا فاصله‌اش با پرسپولیس افزایش پیدا کند. مجیدی نیاز دارد تا تغییراتی در چینش بازیکنانش به وجود بیاورد تا بتواند کمی بهتر به دروازه رقبا نزدیک شود. آبی‌ها در بازی برابر پیکان در خلق موقعیت جدیِ گل ناتوان بودند و این مساله‌ای به مراتب جدی‌تر از مشکل روحی و روانی مهاجمان پرسپولیس در گل کردن موقعیت‌هایشان است. به عبارتی دیگر سرخپوشان تهرانی موقعیت خلق کردند ولی نتوانستند آن را به گل تبدیل کنند اما استقلال در خلق موقعیت ناتوان بود و کار اصلا به از دست دادنِ موقعیت مد نظر نرسید.

نکته: امیدِ گل(EXPECTED GOALS/XG): پارامتری که در این روزها چه در ایران و چه در خارج از ایران به آن پرداخته می‌شود. این پارامتر کیفیتِ موقعیت‌های ایجاد شده یک تیم را نشان می‌دهد و طبیعتا هر چقدر عدد به دست آمده بالاتر باشد؛ مشخص می‌شود که آن تیم فرصت‌های خطرناک‌تری را روی دروازه حریف خلق کرده است.

منبع:ایرنا