چرا گزینه اول پرسپولیس برانکو است؟
جدایی رسمی یحیی از پرسپولیس این باشگاه را وارد بحران کرد.
یحیی گل‌محمدی، سرمربی این فصل پرسپولیس، مطابق با انتظار، به طور رسمی از این باشگاه جدا شد تا پس از چهار سال باشکوه، هدایت سرخ‌پوشان تهرانی را در نیم‌فصل دوم فصل جاری به دست سرمربی جدیدی بسپارد. طبق توافق انجام‌شده بین او و مسئولان باشگاه پرسپولیس، فسخ قرارداد رسمی این مربی امروز انجام می‌شود تا مدیران باشگاه دست‌شان برای مذاکره و بستن قرارداد با سرمربی جدید باز باشد. یحیی در حالی از پرسپولیس جدا شد که در سال‌های اخیر چندین بار از سمتش استعفا داده بود؛ ولی هیچ‌کدام از آنها به جدیتِ آخرین مورد که هفتمین استعفای او محسوب می‌شد، نبود.
به گزارش «شایانیوز» و به نقل از شرق؛ با جدایی رسمی یحیی از پرسپولیس، مسئولان این باشگاه باب مذاکره با سرمربیان مدنظر را گشوده و در اقدامی حیرت‌انگیز از این خبر داده‌اند که ۱۰ گزینه را برای جانشینی یحیی گل‌محمدی در نظر دارند. نکته درخورتوجه اینکه باز هم مطابق با انتظاری که از شرایط می‌رفت، هیچ‌کدام از گزینه‌های مدنظر ایرانی نیستند و پرسپولیس قرار است فقط رزومه سرمربیان خارجی را ارزیابی کند.
واضح است که با توجه به جدایی یحیی، ایجنت‌های مختلفی به باشگاه نزدیک می‌شوند تا سرمربی مدنظرشان را به این تیم معرفی کنند؛ ولی با توجه به شرایط کنونی که مهم‌ترین آنها، بودن در میانه‌های فصل است، انتخاب مربی جدید بیش از هر زمان دیگری حساس می‌شود. به عبارتی موانعی بر سر راه باشگاه پرسپولیس قرار دارد که اجازه نمی‌دهد در این مقطع، کار به دست هر مربی خارجی سپرده شود. با این حال در‌این‌بین یک استثنا هم وجود دارد: برانکو ایوانکوویچ. او تنها گزینه خارجی مدنظر پرسپولیسی‌هاست که می‌توان در این بازه زمانی، چشم‌بسته تیم را در اختیارش گذاشت.
اولین آنها کمبود وقت است. پرسپولیس قریب به سی‌و‌اندی روز دیگر، باید در نیم‌فصل دوم رقابت‌های لیگ برتر ایران به میدان برود. بدیهی است که هر مربی خارجی که به ایران بیاید، نیاز به زمان دارد تا با شرایط کار در این باشگاه و بازیکنانی که قرار است با آنها به طور روزانه کار کند، آشنا شود. این اتفاق در شرایطی قرار است در پرسپولیس رخ دهد که این تیم همچنان در کورس قهرمانی است و شاید سپردن نیمکت به دستان یک مربی که با این فضا آشنا نباشد، ریسک بزرگی تلقی شود که ماحصلش ازدست‌رفتن جام پیش‌رو باشد. وقتی پای برانکو در میان باشد؛ ولی چنین ریسکی به حد صفر می‌رسد. درست است که برانکو سال‌هاست از ایران رفته؛ ولی او به‌خوبی با فضای کارکردن در باشگاه پرسپولیس آشناست و از این نظر مشکلی نخواهد داشت. ضمن اینکه شناخت برانکو از بازیکنان کنونی پرسپولیس به قدری است که بدون نیاز به فعل و انفعال خاصی بتواند ترکیب مدنظرش را در کوتاه‌ترین زمان ممکن به زمین مسابقه بفرستد.
این مورد دوسویه است؛ چراکه تعدادی از بازیکنان پرسولیس هم سابقه کارکردن با برانکو را در ترکیب دارند و در کمترین زمان ممکن می‌توانند خواسته‌های تاکتیکی این مربی را در زمین اجرا کنند.
برانکو هر مربی‌ای نیست؛ او در طول قریب به چهار سال حضورش در پرسپولیس نشان داد از لحاظ فنی تا چه اندازه پربار است. پروفسور پرسپولیسی‌ها نه‌تن‌ها سه قهرمانی متوالی در لیگ برتر برای ایران به دست آورد؛ بلکه در لیگ قهرمانان آسیا هم با حداقل ابزار توانست به فینال برسد؛ پس او دانش لازم برای موفق‌کردن پرسپولیس در هر جبهه‌ای را دارد. در کارنامه برانکو، قهرمانی در جام حذفی و بردن سوپرجام با پرسپولیس هم دیده می‌شود که نشان می‌دهد راه بردن جام‌های مختلف در ایران را به‌خوبی آموخته بود؛ ضمن اینکه او در زمان حضورش در پرسپولیس چندین رکورد ریزودرشت دیگر هم بر جای گذاشت که تبدیل به معضلی برای رقبای پرسپولیس شده بود. پس علاوه بر آنکه این مرد کروات به‌خوبی از شرایط باشگاه پرسپولیس آگاه است، کارنامه بسیار درخشانی در عرصه فنی دارد و می‌تواند دوباره پرسپولیس را در لیگ برتر قهرمان کرده و شرایطی فراهم کند تا دوباره در آسیا تبدیل به یک مدعی جدی شود.
نکته دیگری که برانکو را تبدیل به گزینه ایدئالی برای پرسپولیس می‌کند، شرایط خاص فوتبال ایران است. او به‌خوبی می‌داند ممکن است شب بخوابد و صبح با یک تغییر عمده مواجه شود؛ ولی تجربه قبلی‌اش، از حضور در تیم ملی ایران تا نشستن روی نیمکت پرسپولیس، آگاهی ذهنی خوبی به این مربی داده است. به‌این‌ترتیب برخلاف سرمربیان خارجی دیگر، ازجمله استراماچونی و سا پینتو در استقلال یا گابریل کالدرون در پرسپولیس، به محض وقوع یک اتفاق غیرمنتظره که گویی جزء لاینفک فوتبال ایران است، تبدیل به ساز ناکوک نمی‌شد. البته این فرایند بیش از آنکه تبدیل به یک ویژگی برای برانکو شود، نقصی برای فوتبال ایران است که به سرمربیان خارجی اجازه نمی‌دهد با آرامش کار کنند.
نکته بعد مسئله مهم قرارداد‌های مالی است. برانکو قطعا مربی ارزان‌قیمتی برای پرسپولیس نیست؛ ولی باز با توجه به همان بند شناخت از شرایط، آگاه است که با توجه به تحریم‌های بانکی اعمال‌شده، ممکن است دریافتی‌اش کمی دیرتر از موعد شود. او پیش‌از‌این نشان داده بود صبر و تحملش بالاست و حتی اگر اعتراضی داشته باشد، این مورد را در خفا و بدون جنجال رسانه‌ای انجام می‌دهد. این یکی هم شرایط کاری با او را برای مدیران باشگاه ساده‌تر می‌کند.
از همه مهم‌تر اینکه برانکو می‌آید تا جانشین یحیی شود. گل‌محمدی شاید به واسطه نارضایتی‌های مکرر تا حدودی با اعصاب هواداران پرسپولیس بازی کرد؛ ولی به واسطه نتایج درخشانی که گرفت، مرد محبوبی نزد آنهاست. بدیهی است که انتخاب جانشین یحیی باید با حساسیت بیشتری انجام شود تا تماشاگران با تبعات این جابه‌جایی، ساده‌تر کنار بیایند؛ ولی داستان دوست‌داشتن برانکو و هواداران پرسپولیس مربوط به امروز و دیروز نیست. او رابطه‌اش را با تماشاگران به حدی خوب کرد که حتی در صورت شکست تیمش هم باز تشویق می‌شد.
این یکی از آن دست فاکتور‌هایی است که مدیران کنونی پرسپولیس بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارند. یحیی در طول ایامی که رضا درویش مدیرعامل پرسپولیس بود، بار‌ها از مدیریت او انتقاد کرد و فضا در چندین نوبت، علیه درویش شد. بدیهی است که اگر مربی خارجی مدنظرش کسی غیر از برانکو شود و ارتباط با تماشاگران شکل نگیرد، دود چنین انتخابی خیلی سریع به چشم خودش می‌رود.
نکته مهم دیگری که برانکو را همچنان برای پرسپولیس مرد مورد احترام و گزینه جذابی جلوه می‌دهد، سبک و سیاق حرفه‌ای اوست. بسیاری او را بنیان‌گذار عصر جدید پرسپولیس می‌دانند. مردی که هنر مبارزه‌کردن با دست‌های خالی را بلد است و می‌داند چطور زیرساخت یک باشگاه معمولی در فوتبال ایران را به حد استاندارد نزدیک کند. به هر روی، با مرور ساده همین گزاره‌ها می‌توان پی برد که یکی از بهترین گزینه‌ها در این مقطع زمانی برای هدایت پرسپولیس برانکو است و شاید اگر حضورش در قامت سرمربی تیم ملی عمان در جام ملت‌های آسیا نبود، باید انتظار داشت تا همین امروز و فردا به ایران بیاید. با این حال، ظاهرا مسئولان باشگاه به این نتیجه رسیده‌اند تا زمان نهایی‌شدن مذاکرات با او، هدایت تیم را به طور مقطعی به دستیاران خارجی یحیی بسپارند تا زمینه برای ورود یک سرمربی جدید که هواداران پرسپولیس انتظار دارند برانکو باشد، مهیا شود.
دیدگاه تان را بنویسید