نامه یک بازنشسته کارگری خطاب به رییس کانون عالی بازنشستگان

یک بازنشسته کارگری خطاب به رییس کانون عالی بازنشستگان خواستار پیگیری بیش از پیش حقوق بازنشستگان شده است. محمدعلی براتی (بازنشسته کارگری در قروه استان کردستان) در نامه‌ای خطاب به علی اصغر بیات، ضمن تشکر از پیگیری‌های کانون عالی، خواسته‌ها و مطالبات بازنشستگان را مطرح کرده است.

ایلنا نوشت: در این نامه آمده است که جناب آقای بیات ضمن سلام خدمت شما و تشکر از زحماتی که در رابطه با اجرای متناسب‌سازی حقوق مستمری بگیران تامین اجتماعی متحمل شدید. ما حداقل‌بگیران ۳۰ سال خدمت، ضمن احترام به میانه‌بگیران و حداکثر بگیران، به عرض می‌رسانیم به هیچ وجه از این به اصطلاح متناسب‌سازی راضی نیستیم؛ چراکه انتظارات سالیان دراز و تجمعات و زحمت‌های ما در طول تقریبا شش ماه گذشته، چندان دستاوردی برای ما نداشته است.

متاسفانه در اظهارات متولیان کانون عالی، مدیرعامل محترم تامین اجتماعی و وزیر محترم کار، ادعا شده با این دور متناسب‌سازی تبعیض بین مستمری بگیران تامین اجتماعی و صندوق‌های کشوری و لشکری برطرف شده. این ادعا درست نیست.

در ادامه می‌خوانیم: من حداقل بگیر با ۳۰ سال سابقه اکنون در فروردین ۱۴۰۰ با آن همه که در بوق و کرنا کردند، مبلغ چهار میلیون و سیصد هزار تومان دریافت می‌کنم؛ هم رتبه من در صندوق کشوری با مدرک تحصیلی برابر و سابقه برابر، در فروردین ۱۴۰۰ مبلغ هفت میلیون و سیصد هزار تومان دریافت می‌کند؛ با این اختلاف سه میلیونی، به نظر شما آقایان، تبعیض برداشته شده؟! تازه، همسان‌سازی سال جدید برای آن‌ها انجام نشده؛ نوبخت رییس سازمان برنامه و بودجه گفته است با قوت همسان‌سازی را انجام می‌دهیم؛ آن وقت حقوق آن‌ها حدود سه برابر حقوق ما می‌شود.

حالا که جنابعالی مسئولیت زحمت کانون را قبول کرده‌اید، از شما انتظار داریم و شایسته است خیلی بیش از پیش قاطعانه و مستمر پیگیر ترمیم حقوق ما حداقل‌بگیران هم باشید. بیان اعداد و ارقام آنچنان کذایی، فرمول و مواد قانونی فلان و فلان به درد ما نمی‌خورد؛ آنچه مهم است، خروجی و عمکرد است. انتظار داریم حقوق‌های ما ترمیم شده و لا اقل به خط فقر نزدیک شود.

در قسمتی دیگر از این نامه می‌خوانیم: جناب آقای بیات، ما چندین سال است همه جوره شرمنده خانواده‌هایمان هستیم چون نمی‌توانیم مانند هم رتبه‌های خودمان در صندوق‌های دیگر و یا کارکنان و بازنشستگان خود سازمان تامین اجتماعی معاش خانواده را تامین کنیم؛ همین امر موجب ناراحتی روحی، روانی، افسردگی و احساس حقارت در بین ما شده. البته تا کسی به این درد گرفتار نشود نمی‌فهمد ما چه می‌گوییم. یک نکته هم راجع به وام به عرض برسانم. انتظار داریم مبلغ وام ما همانند بازنشستگان کشوری افزایش یابد و همچنین برای استانها و شهرستانها هم ترتیبی اتخاذ شود که از طریق سامانه ثبت به عمل آید و خود سیستم اولویت‌ها را مدنظر قرار دهد تا حقی از این بابت از کسی ضایع نشود.

منبع:شفقنا