روایت عجیب مبینا نصیری از بارداری آزاده نامداری

مبینا نصیری مجری تلویزیون گفت: آزاده، گندم را خیلی دوست داشت و بخاطر او با امید زندگی می‌کرد؛ خیلی بعید است که خودکشی کرده باشد.

مبینا نصیری که اسفند ماه سال گذشته با دیگر مجری تلوزویون ازدواج کرده است ادامه داد حرف آخرش این بود  که من از سال ۹۲ دیگر نیستم چرا هنوز آزارم می‌دهند؟

مبینا نصیری گفت آزاده برای فرزند اولش نیز تا لحظه آخر به کسی نگفت که باردار است.

گریه های مبینا نصیری برای درگذشت آزاده نامداری

آزاده از نبود آزادگی مُرد!

عباس مدحجی در انصاف نیوز نوشت: آزاده از نبود آزادگی مرد. آزاده شاید به اندازه‌ی اسمش هم از جامعه و اطرافیانش آزادگی ندید. مردمی که روزی ساعت‌ها پای برنامه‌هایش می‌نشستند و چه بسا چیزها آموختند به‌راحتی پسش زدند.

سازمانی که برایش کار می‌کرد و بیننده می‌افزود تنهایش گذاشت و به قول خودش “مگر یک آدم چقدر ظرفیت دارد؟” و چه دردی عظیم‌تر از بر باد رفتن یک شبه‌ی محبوبیت و مقبولیت و اعتبار آن‌ هم بدون یک طرفه.

نوع مرگش اما حاوی پیام‌های بدتری ست. برای تمام کسانی که برای خودکشی دو دل‌ هستند یا حتی به آن فکر کرده باشند، یک هُل به سمت پایان است.

شاید خیلی‌هاشان از خود بپرسند “وقتی آزاده توانسته، چرا ما نتوانیم؟” یا با خود بگویند “او که رفت و راحت شد. وضع من که بدتر است و بهتر است دست بجنبانم” اصلا همین موارد اخلاقی از علل کمتر نشر دادن اخبار خودکشی در علم ژورنالیستی‌ست.

بالاخره حواشی مرگ و زندگی آزاده هم مثل همه آدم‌ها تمام می‌شود و به خاطره‌ها می‌پیوندد اما کاش ما به‌عنوان جامعه، تمام جامعه‌ای که عوام و خواص است با یک پله ارتقای اخلاقی به این بلوغ برسیم که حتی اگر کسی اشتباهی کرد باید به اندازه اشتباهش تاوان دهد نه بیشتر.

یاد بگیریم ظرفیت و تحمل آدم‌ها نسبت به عوامل حتی ثابت متفاوت است، بیاموزیم قرار نیست درباره‌ی هر چیزی نظر دهیم، بدانیم کلمات همیشه بیشتر از گلوله‌ها آدم کشته‌اند.

یادمان بیاید عزتمندی و ارزش‌گذاری را به بعد از مرگ موکول نکنیم، بدانیم هرکدام از ما خطاهای بیشتر یا بدتری مرتکب شده یا خواهیم شد که تصور بی آبرویی برایمان برابر مرگ است.

آگاه باشیم جامعه هیجانی‌، خشن و عجول هیچ‌وقت نمی‌تواند مدافع و پشتییان اعضایش باشد. و در پایان به خودمان و در خلوت خودمان بگوییم از ادعا تا آزادگی واقعی راه زیاد است، حتی اگر نامدار باشیم.