علت درگذشت فریماه فرجامی زنِ سانتی مانتال سینما چه بود؟ +بیوگرافی

شایانیوز- فریماه فرجامی جمعه شب پس از طی یک دوره بیماری منجر به کما در ۷۱ سالگی درگذشت.

در پی درگذشت تاسف برانگیز بانوی با وقار و هنرمند فریماه فرجامی،انجمن بازیگران سینمای ایران پیام تسلیتی به شرح زیر صادر نمود:

بازگشت همه به سوی اوست

بانوی باوقار و هنرمند سینما و تئاتر کشورمان سرکار خانم فریماه فرجامی پس از تحمل دوران سخت و طولانی بیماری چشم فرو بست و به آرامش جاودان پیوست.

شورای مرکزی انجمن صنفی بازیگران سینما ، در کمال تاسف و تاثر در گذشت این بازیگر توانا و ارزشمند را از صمیم قلب به خانواده محترم ایشان و همکاران عزیز تسلیت عرض می‌نماید.

همچنین به اطلاع می‌رساند مراسم تشییع این هنرمند گرامی متعاقبا به اطلاع خواهد رسید.

علت درگذشت فریماه فرجامی چه بود؟

فریماه فرجامی حدود ۲ ماه قبل دچار سکته مغزی شد و پس از بهبود نسبی درمان را تحت نظر پزشک در منزل ادامه داد اما مدتی قبل دوباره براثر سکته راهی بیمارستان شد و حدود پنج روز است که در یکی از بیمارستان‌های تهران در حالت بیهوشی و کما به سر می‌برد که امروز درگذشت.

سواستفاده هفتِ صداوسیما از فریماه فرجامی

فریماه فرجامی در این مصاحبه انتقادات تندی را در مورد برخی از سینماگران و فاطمه معتمدآریا بیان کرد. در پی نمایش این مصاحبه امین تارخ در برنامهٔ همان شب و یک روز بعد رخشان بنی‌اعتماد در یک نامه، واکنش نشان داده و به‌خاطر پخش گزارشی از این بازیگر در وضعیتی نامناسب، به صداوسیما اعتراض کردند.

اعتراض‌ها به دلیل نمایش فرجامی در وضعیتی بد، غیرعادی و به سخره‌ گرفتن او در گزارش تلویزیونی برنامهٔ هفت بود. در ادامه شورای تهیه‌کنندگان نیز به همین دلیل برنامهٔ هفت را تحریم کرد.

این شورا اعلام کرد به دلایلی از جمله «نمایش دردناک چهره‌های سرشناس سینما» این برنامه را تحریم می‌کند.

بیوگرافی فریماه فرجامی

فریماه فرجامی در ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. او دانش‌آموختهٔ دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک است. در سال ۱۳۵۶ از این دانشگاه لیسانس کارشناسی دراماتیک دریافت کرد.

درباره فریماه فرجامی و کسانی مثل او، اجحاف تاریخی‌ست، چیزی که از دست خودشان خارج بوده و به عبارتی کاملا تحمیل شده، فریماه فرجامی اولین فیلمش را در سال ۵۹ بازی کرده، یعنی دقیقا سالی که جنگ شروع شده و تازه دو سال هم از شروع انقلاب گذشته. دو سال پس از انقلاب یعنی دقیقا همان دورانی که برخی فضا‌های فرهنگی و اجتماعی به منقبض‌ترین حالتش رسیده و کار برای سینما سخت و سخت‌تر شده. زنان دیگر کاراکتر اصلی داستان‌ها نخواهند بود تا مثلا حدود بیست سال بعد؛ یعنی دو دهه اوج زیبایی فریماه فرجامی مصادف می‌شود با انواع تحولاتی که علیه موقعیت یک زن بااستعداد و زیبای سینما است.

داستان «خط قرمز» کیمیایی را همه می‌دانند فیلمی که یکی از سیاسی‌ترین فیلم‌های سینمای ایرانی است و اتفاق شاید زیباترین عروس تاریخ سینمای ما را دارد، همین خانم فریماه فرجامی آن جا در اوج کارنامه کاری‌اش یک نقش پیچیده و چند وجهی را بر عهده دارد، مثلا اگر آن فیلم توقیف نمی‌شد و به اکران می‌رسید، اگر جنگ نبود و اگر تصمیم بر کمرنگ شدن کاراکتر‌های زن نبود کلا سرنوشت فریماه فرجامی عوض می‌شد. کما این که او با همین محدودیت‌ها هم در مادر علی حاتمی، نرگس بنی‌اعتماد و یا سرب و حتی اجاره‌نشین‌ها به یادماندنی‌ست.

آن زن سانتی‌مانتال و مد بالای اجاره‌نشین‌ها به طور کامل نماینده یک تیپ اجتماعی بود، آن شکل راه رفتن، حرف زدن و و صد البته آن پوشش! یا در مادر و آن سکانس پر از حسرت و فقدان که ماه منیر و غلامرضا با هم هم‌تخیل می‌شوند. درماندگی و استیصال سرب با آن شمایل غریب، زیبایی که تراشیده شده بود و نشان می‌داد فرجامی یک مانکن زیبای زینتی نیست و البته که آفاق به یادماندنی در نرگس با یک کاراکتر چند وجهی. از آن نقش‌ها که بازیگر‌ها دوستش دارند، چون می‌توانند هنرشان را در آن نشان دهند و فرجامی هم خوب از موقعیت استفاده کرد.

این‌ها همه البته اندازه زیبایی و استعداد فرجامی نبود و نیست، دریغ و حسرت از همین‌جا شروع می‌شود، واقعیت این است که گرامیداشت‌ها و یادآوری‌ها البته ارزشمند است، اما نمی‌تواند جای دهه‌ها عمر به تاراج رفته آدم‌ها را بگیرد، بله! پیری و حتی مرگ (که از خانم فرجامی دور باشد الهی) قطعی و بدون شک است، اما اگر تماشای عکس‌های فریماه فرجامی بهت‌آور و تکان‌دهنده است، بیش از هر چیز در نسبت با آن تصمیمات تحمیلی است که سرنوشت خیلی‌ها را تغییر داده، تاریخ به شما و به استعداد شما و به زیبایی دریغ شده‌تان بدهکار است خانم فریماه فرجامی.